De Trabbi, zoals de Trabant bij onze oosterburen liefkozend genoemd werd, was ik bijna vergeten. En dat terwijl deze automobiel dit jaar zijn vijftigste verjaardag viert. Gebouwd op een onderstel van Horch en geproduceert in de voormalige Audi fabriek met een tweetaktmotortje met een vermogen van een heuse 18 pk en helemaal van geperste kunstvezel was het een unieke verschijning in Oost-Europa. De eerste keer dat ik er zelf ingezeten heb was destijds in Tsjechoslowakije, in de auto van een Oost-Duitse arts. Nee, de muur was toen nog niet gevallen en het autootje was geen partij voor mijn Mini 1100 special. Maar het reed wel en was pas 13 jaar oud toen. Dat had je hier een arts moeten vertellen…. Drie miljoen van die auto’s hebben het levenslicht gezien, waarvan de laatsten met een viertakt volkswagen motor, maar dat was na de val van de muur in 1989. Zie het als de laatste stuiptrekking. Toch mag de auto hier niet ontbreken. De nummer 1 in mijn Hall of Fame
ja vind hem er super mooi uitzien!! al die oude wagentjes hebben mijn hart gestolen… fiat 500 kever en vooral natuurlijk de mini… helemaal verliefd op mijn mini1000 met maar liefst 41 pk whahahaa
heb je nog foto`s van je mini??
fijne avond
Ohh, ik was verkeerd bij de NSU dat was onze tweede, de Trabant was de eerste, stom! 🙂
Ook een lichtblauwe 🙂
Het is toch een alleraardigst autootje?! Schattig gewoon!
het is volgens mij wel de beroemdste auto ter wereld.
vooral omdat menseen geen keus hadden, het was dat, en dan nog hopen, of niks.
Niet ver van waar ik woon, staat nu al jaren een Trabant werkeloos in de garage. Ik moet eerlijk bekennen dat mijn handen elke keer jeuken als ik hem zie staan. Want het is intussen natuurlijk wel een collector’s item geworden.
Ach ja, natuurlijkmag deze niet ontbreken. ook dit autootke doet mij terugdenken aan vervlogen tijden. Een oude vriend reed in een lichtblauwe rond. Och wat kon dat ding stinken en roken. Maar waar onze oude autootjes lelijke plekken van de roest vertoonden bleef die van hem gaaf glimmen. Mooie tijden…
Er is een prachtig boek, Stalin’s Nose, over een tocht van de DDR naar Tsjechoslowakije in een Trabant, met een tante een neef en een volwassen varken erin, en een doodkist met opa op het dak. Dat waren nog eens tijden.
Er staan er hier twee…
De eerste zomer nadat de muur gevallen was zagen wij weg naar Italie heel veel trabantjes van Oost Duitsers die voor het eerst weer in West Duitsland waren. Ze waren een gevaar op de Duitse autobahn, maar in jouw galery mag hij niet ontbreken.
Ik heb er nog heel wat van opgeknapt in mijn tienerjaren. Het waren van die Duitse Deukjes. Eventjes halen net over de grens bij Winterswijk, in de avonduren opknappen, naar de RDW en verkopen.
Het leuke van deze karretjes is dat ze blijven rijden! En dat kan je niet zeggen van de mini 1100 special (heb ik ook gehad vroeger!)
hij blijft leuk he!
Heb er helaas nog nooit ingezeten. (wel in een Wartburg met een enthousiaste DDR-chauffeur).
ja een heel gaaf karretje,
peter heeft er 1 gehad.
super ding, jammer dat hij weg is………..