Direct na de tweede wereldoorlog schakelde het Zweedse Volvo over op meer mensvriendelijke producten en ging auto’s bouwen. De PV444 was de eerste die van de band rolde maar door gebrek aan materialen duurde het nog tot 1947 voordat de productie goed op gang kwam. De Volvo was in die tijd al een veilige auto met een zelfdragende carrosserie, gelaagde voorruit en kooiconstructie. Helmer Petterson tekende deze auto reeds gedurende de oorlogsjaren en in Scandinavie, en later in de Verenigde Staten was dit een zeer geliefde auto. Het was de basis van de huidige Volvo’s (Ford tegenwoordig). De eerste modellen(PV444) hadden nog een gedeelde voorruit en een ovaaltje achter. De latere modellen (PV544) had standaard een enkele voorruit en een grotere achterruit. De modellen zijn van 1947 tot 1965 in productie geweest. Er bestonden ook stationcar uitvoeringen van deze modellen met benamingen als PV445 en P210. De nieuwere modellen kregen steeds een volg letter mee in de uitvoering.(Update: in Nederland is deze uitvoering bekend als de kattenrug)
Gerelateerd
Dit zijn de hele echten. De kwaliteit spat van het scherm af. Zo degelijk als een gebreide borstrok in patentsteek,
ook een zeer gave bak!
Ik heb niet zoveel met auto’s
Maar ik kom je wel even fijne paasdagen wensen
Geniet er lekker van
Liefs Gina
Prachtige auto, die rode vind ik echt een beauty!
kijk … Dit zijn nu Auto’s!!!
Prachtig!!
Mooie ronde vormen gebruikten ze toen, tegenwoordig is het allemaal wat strakker.
Dat waren nog eens mooie auto’s. En degelijk..
Ook vroeger maakten ze mooie wagens.
Geweldig die kattenruggen. Je ziet ze nog wel rijden, zijn onverwoestbaar!
ik vindt die zwarte helemaal mooi
:_)
Je hebt helemaal gelijk. De stationuitvoering van de PV544 is de P210. Van de PV444 was het de PV445. Bedankt voor je correctie, ik heb het meteen aangepast.
Ik ben opgegroeid met deze auto’s. Bij het zien ervan (incidenteel op straat of zoals nu, deze foto’s) maakt mijn hart een sprongetje. Mijn ouders hadden, na een Amazone, een witte katterug (PV 544) die 2x grondig is gerestaureerd. In 2003 is mijn zusje in de katterug getrouwd. De auto is op dit moment helaas niet meer in familiebezit. Een flink deel van mijn jeugdherinneringen bestaat uit de Volvoclub: wij waren thuis informatieadres voor nieuwe leden en deden mee aan de nodige clubactiviteiten: puzzelritten, kampeerweekenden, nieuwjaarsborrels, algemene ledenvergaderingen. Het zoveeljarig (10? 12,5?) bestaan van de vereniging is destijds (begin jaren 80) gevierd in de omgeving van Hoensbroek, o.a. een paradetocht vanaf het kasteel.
Ik weet trouwens niet beter dan dat de stationuitvoering type P(V)210 heet. De bijnaam is ‘Duett’.
Zie (eventueel) ook: http://www.v44.nl/main.php?uid=modellen
Schitterende auto’s.
of topic: Morgen iets totaal anders dan een paaslogje, vandaar:-)
Die rode is echt een beauty natuurlijk..leuk die historie van de Volvo..
met de veiligheid nu draven we door… als met zoveel.
Mooie auto,s rubust.
Nee Rob, dit zijn de befaamde kattenruggen…
Zijn dit de befaamde Amazones?