Soms heb je gewoon even andere dingen aan je hoofd dan een logje schrijven. Dan wil je naar buiten, of lezen, of een film kijken. En zo was het ook. Ik was gisteren wat vroeger naar huis gekomen en heb eerst even een uurtje een boek gelezen. Lekker gegeten en daarna vrouw en kinderen alleen gelaten en een paar uur op het modelvliegveld doorgebracht. En toen ik thuis kwam begon er net een film, Screamer, en gezien mijn voorkeur voor SFjes dus kijken. In de pauze(‘s) wat favoriete loggers bezocht en wat reacties geplaatst. Dus niks geen tijd voor logje. Wel nog even om verder te gaan in mijn boek. Lekker op het terras achterom, een boek over ridders, rovers en rapaille van Ton van Reen. Spannende verhalen over het leven in en rond Limburgse kastelen. Ik ben al halverwege…
Lekker ontspannen: wegdromen in een boek……
Ik verslind ook letters momenteel… Als ik thuis kom nog even lekker met een boek de tuin in, heerlijk!
En wie heeft het gedaan?
Geen prinsesjes, wel jonkvrouwen
Dat wordt weer een bezoekje aan de Bieb.
Ik zou zover niet komen, ik ben geen boekenlezer, ik mag wel graag wat bladeren.
Ook prinsesjes in het boek?
ps. Dank je wel!!!!
Het moet natuurlijk wel leuk blijven, dat bloggen. Maar dit boek levert je misschien nog weer eens wat extra stof op voor bij je tochten langs de Limburgse kastelen en burchten.
Klinkt als een geweldig boek.
Heel herkenbaar Sjoerd, zit nu ook alweer een tijdje te bloggen wordt tijd voor wat anders….!
wat heb je vreselijk veel gedaan in 1 dag.
Rapaille…..volgens mij ben ik dat woord al 30 jaar niet meer tegengekomen.
en niet loggen…ach doen wanneer je er zin in hebt. nu..hier in dit buitenleven…. taal ik er helemaal niet heen.
Loggen is geen must natuurlijk
Je kunt het maar ergens druk mee hebben 🙂
Soms heb je van die dagen, dan wil je even lekker juist NIET loggen, nobel dat je er toch nog wat gelezen hebt in de commercialbreak
Heerlijk toch dat soort dagen, lekker doen waar je zin in hebt en ook nog een favoriete film gezien en alweer op de helft van dat boek. Loggen is leuk maar het moet niet je dagindeling gaan bepalen.
Ik heb in de jaren tachtig een boek van Ton van Reen gelezen over een kind dat opgroeide in een streng gelovige familie. Hoe het afliep weet ik niet, maar de geloofsbeleving was daar bij het belachelijke af. Het deed me erg aan Maarten ’t Hart denken, maar dan net wat komischer en toegankelijker.
De naam van Ton van Reen is al een garantie voor een goede en traditionele Limburgse vertelling.