Over de gebroeders Opel hoef ik u natuurlijk niets te vertellen. Die kent iedereen wel, 5 broeders die begonnen met het maken van naaimachines, fietsen en uiteindelijk ook auto’s. in 1898 bouwden ze hun eerste Opel, De Opel Patent Motorwagen System Lutzman. Een kleine koets met een eencylinder motor. Om hier alle modellen te gaan opnoemen zou veel te ver voeren, dus pakken we er maar een echte klassieker uit. De Opel Olympia. De naam ontleende deze Opel zich aan de olympische spelen van Berlijn in 1936. De laatste echte Olympia stamt uit 1953. Daarna werden de modellen in deze vorm gewijzigd en kregen de naam (Olympia) Record mee. Een veelzijdige auto en in diverse carrosserie varianten te leveren, van cabrio tot kleine camion.
Ze zouden zo in WOII films passen.
Ik was vroeger een echt Opel fanaat. Ik had een Opel Admiral, en de nodige kadetten. De B,C, D, en E
Opel record drie versnellingen, een superbak. De eerste auto waarin ik mocht rijden na het halen van rijbewijs, ook al was ik 4 versnellingen gewend. Vaders had het volste vertrouwen in mij.
wow dit is echt een mooie zeg.
ik ben ook blij met mijn opeltje
🙂
Dus eigenlijk was dat een hele foute Opel, die uit 36 dan 😉
Je hoeft me niks te vertellen, maar toch wist ik dat niet.
Dat ligt aan mij, want alles begint altijd klein en groeit dan uit tot groter.
Ik vind ze wel schattig, die oude modellen.
Dit model is toch echt voor mijn tijd, maar ik vind die onderste wel een mooi karretje.
Mooi hoor, die oude wagens! Heb ooit het genoegen mogen smaken in een A-Ford te rijden ten behoeve van filmopnames. Wat een ervaring! (En de eigenaar maar zweten terwijl ik in zijn “kindje” over een grasveld scheurde met de fenomenale snelheid van 15 kilometer per uur…Ik hoefde alleen maar aan te komen rijden. Helaas. Helaas werd de betreffende scene er later uitgeknipt en zie je mij alleen nog maar uitstappen. Maar de herinnering blijft! (An die clown met zijn lach, aldus Ben Cramer. Maar dat is een ander verhaal.)
toen wij pas getrouwd waren kwam mijn zwager uit Maarn op bezoek, Het was 1951, niemand had toen nog een auto, maar hij had een Opel in dezelfde kleur beige. Met een treeplank.
Hij had een auto nodig voor zijn werk, zei hij verontschuldigend. Hij was architect. Die auto heeft onze status in de straat een heel stuk verhoogd. Enkele jaren later schafte een collega van F. een VW aan. Met de verontschuldiging dat hij vaak last had van holteontstekingen. Want iedereen fietste toen nog naar het bedrijf. F. was de laatste die met de auto kwam. Hij is de enige die de 80 heeft gehaald. Door de fiets? of misschien doordat hij niet rookte.
Toen Opel nog mooi was…
Ik rijd nu Opel, Maar of de volgende weer een Opel wordt, daar moet ik nog wat nachtjes over slapen. Auto rijdt heerlijk maar heeft soms een eigen wil.
Opel heb ik nooit gereden, waarom niet….????
Fijn weekend, Me.
Oude knarren. Ik herhaal het nog maar even: oude knarren (anders was het een te kort bericht).
In deze uitvoering ken ik de Olympia niet. Is helemaal nieuw voor mij.