(click picture) Hasard Cheratte
Urban Photography is een tak binnen de fotografie die zich voornamelijk richt op oude en vervallen plaatsen. De vervallen mijn Le Hasard in Cheratte, in de buurt van Luik, is zo’n plaats. Stom eigenlijk dat ik daar alleen naar toe ben geweest, maar je gaat er vanuit dat er niets gebeurd. Het feit dat je er niet mag zijn, je in een vreemd land zit en niemand weet waar je bent zijn eigenlijk redenen genoeg om een maatje te zoeken. Maar helaas, die werken in de tijd dat ik vakantie heb.
(click picture) Hasard Cheratte, de kluis
De Mijn Le Hasard stamt uit het begin van de vorige eeuw en is in 1977 gesloten. Sindsdien ligt het complex er verlaten bij. Het begint al met hoe kom ik binnen, alles is hermetisch afgesloten, ik ben twee keer rond geweest om ergens een toegang te vinden om heel binnen te komen. De kolenmijn ligt namelijk tegen een berg aan en de voorzijde ligt aan een redelijk drukke weg. Uiteindelijk moest een drie meter hoge poort het ontgelden en was ik binnen. Met het hart een paar slagen boven het normale maximum keek ik eens rond. Geen mens, en ook geen hond te zien, hoewel daar wel voor gewaarschuwd werd. Er heerste alleen maar een hele serene rust. Alsof alle mijnwerkers daar in rook waren opgegaan en alles zo was blijven staan. De werkbriefjes lagen nog op de werkbank en de kluis was open om de mijnwerkers uit te betalen. In de veronderstelling dat in het hoge gebouw de administratie zat ben ik eerst overal elders geweest en dacht het wel gezien te hebben toen toch iets mij trok om de zaak eens van boven te bekijken. Onder in de kelder vond ik de toegang naar de mijn zelf (zie foto).
(click picture) Hasard Cheratte, de toegang tot de mijn
Daarnaast werd het gebouw voornamelijk gebruikt als badlokaal en wasserij voor de koelpungels. In het magazijn lagen de voorraden pakkingen nog netjes op het rek. Hoe gevaarlijk het dat zo’n verlaten mijnterrein is zie je op de onderste foto, overal zijn gaten en vergis je niet, je ligt zo een meter of 5 e 10 lager. Dus eerst ergens veilig staan en dan kijken of je een foto kunt maken. Uren heb ik er rond gedwaald en uiteraard ook veel foto’s gemaakt. Soms was het wel moeilijk, door te weinig licht en het ontbreken van een statief (moeilijk mee te klimmen), wordt de sluitertijd al snel te hoog. Op de weg terug was er enig rumoer bij de poort, het bleken gelukkig een stel mannen te zijn die in een heftige discussie waren, en deze liepen even later gelukkig door. Terug over de poort was wat moeilijker dan heen, toen ik nog fit was. Mijn vrouw was maar een beetje kwaad toen ik het haar het verhaal vertelde, terug gaan hoeft nog niet zo snel, eerst weer eens wat nieuws vinden…
(click picture) Hasard Cheratte, de valkuilen
Ga nu eens even terugkijken hoelang ik al bij je lees, want ik kende deze blog niet. 🙂
Het heeft wel iets en ik zou zeker met je meegegaan zijn. Alleen ben ik niet al te snugger en verdwijn zo in een gat, dus waarschijnlijk had je meer last dan gemak van me gehad.
Ik zou heel graag eens op de Pietersberg door grotten willen struinen. Ik heb gehoord/gelezen dat ze er zijn maar ben daar totaal onbekend.
Aardig dat je vrouw je geen straf heeft opgelegd (-: Ze was vast blij dat je heelhuids terug kwam!
snap dat moeder de vrouw het niet zo leuk vondt.
maar wel prachtige plaatjes en die zijn ook wat waard
Heel sfeervol, het is dan ook een geliefde bestemming voor urbexers:
http://www.google.com/search?q=urbex+cheratte&rls=com.microsoft:nl:IE-SearchBox&ie=UTF-8&oe=UTF-8&sourceid=ie7&rlz=1I7SUNA_nl
ziet er geweldig uit, wij deden dat veel als familie in Australie, alle oude huizen bezoeken langs de snelweg, het gaf altijd een apart gevoel
Prachtig! Jammer dat het zo ver hier vandaan is, want daar zou ik me al fotograferend best een paar uurtjes kunnen vermaken.
Ruim 30 jaar geleden heb ik eens een dergelijk avontuur meegemaakt in een oud en vervallen Frans chateau. In tegenstelling tot jou kon ik zo naar binnen wandelen, maar toen ik wilde vertrekken bleek de ophaalbrug gesloten. Uiteindelijk heb ik het net als jij weten te overleven, maar het is wel gewaagd om zoiets in je eentje te doen.
Wel spannend! Gelukkig ben je heelhuids weer terug gekomen.
Het verbaast mij altijd dat men dit soort plekken verlaat als of men heeft moeten vluchten voor een natuurramp of zo en het daardoor lijkt alsof er morgen gewoon weer gewerkt gaat worden.
groetjes en nog een fijne zondag!
Elmar
Zie je dat gebouw vanaf de weg liggen? Het komt me bekend voor. Ik vind dat altijd een aparte sfeer, daar met die hellingen rond Luik, en die oude fabrieken.
Zelfs oude fabrieken zijn mooier dan nieuwe. Vroeger was het nog baksteen, tegenwoordig alleen maar lelijke golfplaten.
In Breda staat ook zo’n oude leerfabriek, die je vanuit de trein ziet.
die hond is natuurlijk allang in zo’n gat geduveld ?
maar ik houd daar er van…
Die aparte sfeer die er hangt
alsof het van de een op de andere dag gewoon is vergeten
en de mensen niet meer op hun werk kwamen.
Wat vaak ook gewoon zo was.
heb ooit nog ’s een modereportage geschoten
in en op de oude Gusto werf in Schiedam,
waar ik destijds woonde.
juist het contrast vervallen industrieel erfgoed
met mooie modellen doet het altijd goed : )
In Wit-Rusland heb ik ook veel foto ’s genomen van ‘vervallen’ kolchozen e.d.
maar daar hoef je daar niet lang naar te zoeken.
Groet !
Da,s een heel avontuur dat je beleefd hebt. Met mooie plaatjes. Dat vrouwen boos op zo,n avonturier als jij kunnen zijn snap ik niet hoor. Trots is iets dat daar beter bij past.
Geweldige plaatjes, maar inderdaad, nooit meer alleen naar zoeits gaan, al is het om de kans dat de waakhond jou bijt te reduceren met 50%!
Al eens naar Doel geweest, plaatje net onder Antwerpen? Doel is een dorp dat moet verdwijnen voor de havens van Antwerpen.
Nee, nog niet geweest, dat is vanuit Zuid Limburg wat verder…
Volgens mij barst het er van de fotografen in het weekend. Moet je in de rij staan om je statief op te mogen zetten. Maar niettemin wil ik er wel een zaterdag of zondag aan “opofferen”
Ze zouden er een museum van moeten maken.
Spannend OK, maar eigenlijk vind ik dat het legaal moet gebeuren. Ik heb het gevoel dat het hek er niet voor niets staat. En als je betrapt was; voor zover ik weet ga je in Belgie nog op “water en brood”. De tweede foto hier vind ik de mooiste van de serie, dat spreekt mij het meest aan. Ik ben benieuwd naar de rest.
Niet echt mijn smaak, maar dat maakt niets uit.
😉
Ja, dat kan ik me voorstellen dat ze een beetje boos was.
Maar je hebt er een schitterend log aan over met prachtige foto’s.
Het was zeker de moeite waard…!!!
Dat vind ik ook leuk, de oudheid bekijken, helaas mag dat nergens, en eigenlijk vind ik dat heel erg jammer.
Een juweel van een logje weer dit verhaal plus foto’s van een oude en onbekende mijn hier in de buurt.
’t Lijkt wel een horrorfilm… en dat alles er nog gewoon ligt, zoals die werkbriefjes. Afijn je hebt prachtige foto’s gemaakt en hebt het overleefd, tijd voor appeltaart! Kom je een bakje doen morgen?