Waar gebeurd, dus geen verhaaltje. Het was ergens in de jaren zeventig van de vorige eeuw dat mijn schoonvader in het ziekenhuis belandde. Terwijl mijn vrouw reeds naar de elfde etage vertrok, maakte ik eerst een wandeling met onze hond, Joepie. Genoemd naar de bijnaam van mijn schoonmoeder, Joep. Als ik een ronde rondom de Weltense vijver had gemaakt, zette ik de hond in de auto, liep ik de trappen op naar de elfde etage en ging later met A. en schoonmoeder weer naar onderen met de lift. De lift stopte op iedere etage, ondanks dat deze reeds vol was met volgens mij te veel mensen werd er dusdanig geduwd dat er nog wel een paar bij konden. Een kind stelde een vraag over een luik in de vloer, en ad rem zoals ik ben verklaarde ik dat dit vanzelf open zou gaan als er teveel mensen in de lift waren. Op de volgende etage stapte bijna iedereen uit die op dat luik stond en de paar mensen die instapten wisten van niets, maar vonden het wel raar dat er niemand in het midden stond. Dat mijn vrouw op dat moment “not amused” was, nou ja. Achteraf hebben we er nog vaak om gelachen.(credits: awcpictures.com).
Jeetje, moest je dit nu zo nodig vertellen ? Ik ben al niet blij wanneer ik de lift moet nemen, zeker niet als er veel volk instaat. Beetje claustrofobisch gevoel ; En nu dit !
Is wel leuk logje, ik zag hiernaast net je toplijst van aantal bezoekers en daar zit ik momenteel aardig in de lift (up)
Vanaf het moment dat ik op de tweede verdieping van een Bijlmerflat ben komen wonen zoek ik overal de liften en roltrappen op. Alsof trappenlopen een onmogelijke bezigheid is. Zelfs nu heb ik die gewoonte nog steeds in mij zitten. Terwijl het meer bewegen (trappenlopen) veel beter voor mij is.
Tja, broodje aap verhalen blijven leuk. Jouw liftverhaal heb ik dan ook met veel plezier gelezen.
Vrolijke groet
Nu weet ik waarom mensen in een lift altijd naar boven staan te kijken: om vooral niet dat luik te zien…..
ik heb nog nooit een luik in de vloer van een lift gezien, wel in het dak om te kunnen ontsnappen of om bij de liftmachines te kunnen, maar nooit in de vloer. Dat zou ook wel hachelijk kunnen zijn….
Ik had wel bij je in de lift durven staan hoor.
Love As Always
Di Mario
Ha Sjoerd,
Als je goed nadenkt is het maar een dun vloertje met een gapend gat onder je.
Heb het eigenlijk niet zo op liften, maar soms kun je niet anders.
Mooi verhaal, ik zou ook niet hard lachen. oma
Mooi verhaal. Doet me denken aan de verhalen Broodjes aap in het tijdschrift Zin van deze maand.
OT: Kun jij mij dan vertellen hoe je het internet uitschakelt bij een galaxi mini? volgens mij kan dat alleen maar door het programma onklaar te maken.
whahahahaha helemaal top,
ik ga trouwens in geen lift, heb er wel eens in vast gezeten geen pretje zal ik zeggen.
😉
Ik loop altijd de trappen.
hahhaha zie het voor me.
HAHA! En nu zit er thee uit mijn neus in mijn toetsenbord.
Haha… dat was een goeie. Wel meteen een goede oplossing als je het een beetje te druk vindt. Na zo’n verhaal heb je meteen weer een zee van ruimte.
Dat zijn leuke grappen 🙂
hahahahaha, wat een grappig verhaal en wat mensen allemaal allemaal niet van je aannemen zeg.. geweldig log… ik kan er weer tegen vandaag..Agnès
het idee alleen al.
de trap nemen is toch gezonder volgens mij.
In een lift voel ik me ook nooit echt happy, dus ik zou dat luik waarschijnlijk ook gemeden hebben na zo’n verhaal.
Het is wel een hele goede oplossing!
hahahaha, geweldig. 🙂
Ik vind hem eigenlijk wel goed.
Getsie, ik was er ook gelijk uitgestapt! Ik ben als de dood dat de lift blijft hangen ofzo. Brr.
Hahahaha ik kan me er wel wat bij voorstellen. Zelf hou ik niet zo van liften. Zeker niet als ze te vol zitten.
Gelukkig kun je achteraf lachen
Een mooie anekdote, sindsdien houden een aantal bezoekers van die dag, er vast een gezondere levensstijl op na, en nemen altijd de trap in plaats van de lift.
Jij bent er ook ene hoor Sjoerd! 😉
Ik moest meteen denken aan de film De Lift van Dick Maas.
Grtz Mara