Ik ben zo blij, zo blij… Zo begint een lied van Rijk de Gooyer en Johnny Kraaykamp, twee grappenmakers uit de oude doos. En dat gevoel had ik gisterochtend op weg naar het werk, eindelijk weer een normale week. Totdat ik op het werk kwam en me realiseerde dat er twee uur later een nieuwjaarsbijeenkomst was en het dus weer het jaarlijkse handen schudden. Mèn wat heb ik daar een hekel aan. Iedereen maar rondjes draaien om maar niemand te vergeten. Vooral de chefs en het management niet vergeten. Het was een mooi jaar 2014, volgens de directeur, maar het kan altijd beter. Sta je meteen weer met beide benen op de grond. Maar voor de rest ging alles goed. Nog een weekje aanmodderen met de resten van het oude jaar en dan met frisse moed beginnen aan wat nieuwe projecten. Er staan de nodige op stapel, dus vervelen is er voorlopig niet bij. Tegen de tijd dat we alle lopende zaken hebben afgehandeld kan ik met pensioen, en dat is al over 4 jaar en 9 maanden. En ach, er zijn er die nog langer moeten. Werken houdt je in ieder geval actief en van de straat…
zijn altijd van die verplichte zaken, gelukkig kwam je er later achter.
Maar nu oerend hard het nieuwe jaar in. Hans
ja, dat handen schudden, dat moet dan maar even he. Merkwaardig gedoe eigenlijk. Ik mag volgende week weer, heb deze week nog heerlijk vrij.
Ik heb 120 collega’s een handje geschud, sommige dames willen heel graag zoenen, andere juist niet, dat vind ik altijd vermakelijk om te zien. Een deel van de vrouwelijke collega’s zorgt er dan voor deze dagen niet op kantoor te zijn. Vanmiddag was de nieuwjaarsreceptie, toespraak en hapjes. Het hoort er bij, ik kan mij er verder niet druk om maken!
Een pak van mijn hart dat alles weer normaal is. Kunnen we dit jaar niet met zijn allen op reces gaan bij de feestdagen? Dat zou nog eens een goed voornemen zijn!
Ik werk al dik elf jaar niet meer, maar ik heb me desondanks toch van de straat weten te houden…..
6 november 2021, als alles blijft zo als het is.
ps: ik zoen geen collega’s!
De poppenkast van handen schudden hebben we ook gehad…. er waren er die zijn dol geworden van de rondjes die ze liepen.
En ik ken veel andere dingen die me actief bezighouden, beter zelfs dan werken, en regen houd mij ook van de straat en bij zon…
Ha die Sjoerd!
Dat me neus van vore zit en niet opzij…
Ja… dat liedje herinner ik me nog goed!
En ik vind het zo leuk, dat jij dat in je hoofd hebt terwijl je naar je werk gaat…
Dag!
groetjes van Marlou
.
Dat is een van dingen die ik absoluut niet mis sinds ik niet meer werk, want ik vond dergelijke nieuwjaarshappenings over het algemeen ook maar niks.
ik schud geen handen, zeg alleen de wens…
Bleef het maar bij handen schudden, maar ook nog al dat gezoen nog erbij… met gestrekte arm op iemand toelopen en gelijk nieuwjaarwensen helpt.De beste wensen en weer loslaten. Het is weer voorbij gelukkig 😉
Ja, al dat handen schudden vind ik ook een drama, maar we hebben dat in Nederland als gewoonte.
Een nieuwjaarsreceptie houden ze bij ons gelukkig niet. Bij mij beginnen volgende week wel weer de eerste lezingen. En die houden me niet van straat.. want ik moet er juist over straat naar toe.
Love As Always
Di Mario
daar heb ik gelukkig geen last van op mijn werk, dat handjes schudden en zoenen ook niet wegens “geen vrouwen op de werkvloer”.
gisteren was het bij ons nieuwjaarsreceptie op de nac, en ik moest natuurlijk werken en mocht niet gaan 😉 Ik hou er ook echt niet van, dat iedereen daar zo schijnheilig handjes staan te schudden, ze zijn zelfs dit jaar eens tot op onze dienst geraakt om het personeel te begroeten.
Als ik jou lees, moet je ook nog even gaan voor je pensioen, ik denk ik nog 8 jaar of zo?
We mogen blij zijn dat we idd nog kunnen gaan werken, maar de sleet zit er by my al goed in
Goede morgen Sjoerd, over vier jaar en negen maanden heb je dus een receptie minder te verduren 😉
Ik ga nog alleen maar naar de receptie van het asiel, dan zie je de andere vrijwilligers ook weer een keertje en kun je wat bijpraten.
Vandaag wel naar het asiel maar dan om te werken.
Ik wens je een fijne dinsdag toe.
Je hebt het weer overleefd.
Nu duurt het weer een heel jaar voor de volgende nieuwjaarsreceptie.
Mooie dag vandaag.
Ik loop de komende tijd behoorlijk wat recepties af en dat terwijl ik er eigenliojk een bloedhekel aan heb. Je weet ook na een paar dagen niet meer wie je wel en niet de beste wensen hebt gedaan.