Ik kan me nog van vroeger herinneren dat iedereen aan de eettafel zat om te eten. Maar ook echt om te eten. In doodse stilte at iedereen zijn bord leeg en je bleef stilzwijgend zitten totdat iedereen klaar was. De reden daarvan is me destijds ontgaan en heb deze regel later zelf nooit toegepast. Zo waren er vroeger wel meer dingen anders dan nu gebruikelijk, dus dat stoort me niet zo. Kledingvoorschriften heb ik me ook nooit aan gehouden, ik loop altijd in een spijkerbroek rond. In het zwart naar een begrafenis vind ik ook niet passen in deze tijd, maar dat kan ook aan mijn jeugd liggen. Kabouters, witte fietsen, provo’s en de San Francisco nights, Flowerpower ontstonden in mijn jeugd en zijn daar zeker debet aan. Ook ik had ooit lange haren. Maar goed, ik was ben een beetje recalcitrant. Want om nou meteen lunchbesprekingen op het werk te houden ben ik absoluut geen voorstander van. Buiten dat je met een volle mond niet moet spreken is het ook ongezond en ongepast want mijn lunchtijd is geen werktijd. En ik haat droge broodjes…
Tijden zijn meer veranderd dan wij …… 😉
Ben het met je eens, ik snap dat tafelen dan ook niet zo goed, je eten wordt koud als je praat bij warme maaltijden, of je doet er heel lang over… laat mij maar eten, en daarna lekker op de bank of gewoon op een stoel verder gaan met gesprekken. Uit eten kan gezellig zijn, maar vooraf, en naderhand is het klaar wat mij betreft, lekker verder gaan.
X
Ja wij mochten vroeger ook nooit praten aan tafel en niet eerder opstaan voor je bord leeg was 🙂
Lunch vergaderingen op werk zijn inderdaad een hele slimme truc om tijd en geld uit te sparen. Een schaal broodjes kost minder dan het salaris van iedereen die in zijn eigen tijd zit te vergaderen.
Zowel in mijn ouderlijk huis en in ons eigen gezin werd er druk gekletst tijdens het eten, toppunt van gezelligheid. En lunchbesprekingen vond ik waardeloos toen ik nog werkte.
Bij ons thuis werd ook gewoon gepraat onder het eten maar net als bij anderen niet met volle mond. Dat zwart bij begrafenissen vind ik ook onzin, gewoon een beetje stemmig vind ik dan wel weer gepast en een spijkerbroek kan altijd. Ik draag hem al sinds mijn veertiende, dag in dag uit, of het moet te warm zijn 😉
Hier praten we ook altijd tijdens het eten, dat is juist een mooi moment om iedereen te informeren of naar bezigheden te vragen. Maar in een donker pak naar een begrafenis gaan doe ik wel, soort van respect voor de doden.
Een gezellig babbeltje tijdens het eten is niet verkeerd…!!
Fijn weekend.
We mochten soms wel wat zeggen, maar niet met een volle mond.
Er werd vroeger maar weinig uitgelegd, daarom kwam ook wel de omslag.
Op het werk is te vaak de pauze werkoverleg. Hans
Ot. Geniet van het zonnige weekend en je verzoekje is gedraaid in de show.
Het programma is beluisteren op de pagina “Bank’s Radio
Even bijpraten onder het eten heb ik nooit een slecht idee gevonden, maar werklunches zijn ook niet zo mijn ding. Gelukkig heb ik van dat soort dingen tegenwoordig geen last meer.
Goede morgen Sjoerd, wij zijn van dezelfde generatie, maar thuis werd bij ons wel van alles besproken aan tafel. Alleen mochten we uiteraard niet met volle mond praten.
In mijn studietijd in Amsterdam heb ik vaak op de dam gezeten, met lange rokken aan van Indiacotton en bloemen in mijn lange loshangende haar, maar ik was wel braaf en maakte netjes mijn studie af.
Tja soms denk ik nog met weemoed terug aan die tijd, we bedoelden het zo goed en wilden lief zijn voor de hele wereld 🙂
Mijn vader moest zelfs staan aan tafel, terwijl de ouders zaten. En natuurlijk moest ie zwijgen. Wij kletsen heel wat af onder het eten. Maar we werken niet.
we waren thuis met 5 kinderen, en was toen het buitenbeentje, en nu nog steeds, maar ik heb me wel altijd aan regels enz gehouden, en zelf doe ik dat nu ook.
En mijn kleding; ik kreeg thuis geen jeans en dat vond ik zo erg
Een @->- voor jou.
zwijgen tijdens het eten heb ik nooit toegepast hier
Ook bij mijn ouders destijds was dit geen regel.
Ik draag altijd zwart op een begrafenis, maar daar buiten ook. Lang haar heb ik nog steeds en in je pauze moet je niet werken. 😉 Maar praten tijdens eten, dat kan wel, maar dan voor de gezelligheid.
Love AS Always
Di Mario