bVision, de naakte waarheid, met af en toe een korreltje zout
We hebben twee katten, Kaatje, de poes en Ollie, de kater. Kaatje is onze verdwijnsel poes. Als je die zoekt heeft ze zich verstopt en kun je roepen tot je een ons weegt. En als je dan de moed uiteindelijk hebt opgegeven staat ze gewoon naast je. Dat dat niet altijd even handig is ziet u hier op de foto, was je mij aan het zoeken baas… Dit is tegenwoordig haar favoriete plekje als ik boven aan het werk ben, weggedoken in het dekbed van Jeslynn.
Overigens was de foto van gisteren i.d.d. een toilet.

bVision.nl een Parkstad Limburg blog
Ze contrasteert prachtig met het witte dekbed!
Ik zie alleen maar de haren, ksst poes!
Het blijven bijzondere huisdieren, een eigen karakter waar ze wel raad mee weten. Hans
@ ik heb nergens aangezeten, dus het stoomgemaal werkt nog goed. 🙂
Zolang er vrijwilligers zijn.
Gezellig zo’n kattebeest, ze houden je bezig!
een grappige foto Sjoerd
groeten
Kaatje heeft zichzelf toch niet bepaald een schutkleur aangemeten. 😉
Katten zijn wonderbaarlijke wezens die je steeds weer weten te verrassen.
Levert wel een heel mooi beeld op dat zwart in wit.
Zwarte kater hier is ook regelmatig zoek 🙂
Tja, typisch katten, die komen zelden als je ze roept, behalve als het woord ‘eten’ na hun naam wordt geroepen. En dan moeten ze ook nog trek hebben. Het zijn vrij eigenwijze dieren en daarom ben ik er misschien ook zo op gesteld. Fijne donderdag gewenst.
Ha, ha, dat is nou het leuke van katten.
Als Kaatje dit maar niet als toilet gaat gebruiken. Niet handig als ze niet altijd luisteren, maar ja. het blijven katten.
Love As always
Dimario
ik heb thuis ook zo’n foto, met mijn (ex)kat ik mis haar nog steeds
Heerlijk toch, lekker verstoppertje spelen…. 🙂