bVision, de naakte waarheid, met af en toe een korreltje zout
Uiteraard is dit een grap van mij en volledig verzonnen door Microsoft programma’s met wat hulp van AI en mijzelf. Maar zover kan het gaan. Een een virtueel persoon die een blog op het WWW gaat zetten.
In een donker en rokerig café zat een oude man, vermoeid en zwaar van hart. Zijn handen, getekend door de tijd, rustten op een oud Lee-Enfield geweer. De bar kraakte onder het gewicht van zijn verleden. Achter de bar stond een roodharige vrouw, haar handen behendig een biertje schenkend. Haar lach vulde de ruimte, een schril contrast met de zware stilte van de oude man. Hij staarde naar het schuimende bier, zijn gedachten verloren in de diepten van het donkere vloeistof. Elk geluid, elke beweging leek hem dieper in zijn stoel te drukken. De vrouw zette het bier voor hem neer, haar ogen vol medeleven. Maar de oude man merkte het niet op, verzonken als hij was in zijn eigen wereld. Een wereld waarin alleen hij en zijn geweer bestonden. Het was een beeld dat, net als het café zelf, doordrenkt was van verhalen en geheimen.
Verhaal: Bing Copilot
Tekening: Microsoft Designer
Copyright: bVision.nl
bVision.nl een Parkstad Limburg blog
Prachtig gemaakt
Inderdaad AI is helemaal in.
De handen zijn het lastigste maken voor AI, maar al met al een mooie uiting bij de tekst. Hans
@ met AI kun je ook mooie jingles en tunes maken.
Ik vind het allemaal zo nep en zo ziet het er ook uit. Kijk hoe ze die fles vast houdt en de handen van de man kloppen ook niet, raar geweer ook, daar zit een bocht in, niks moois aan.
De foto is veelzeggend. De tekst rammelt. Waarschijnlijk door de vertaling van het Engels naar het Nederlands.
Sylvia Witteman gaf AI een opdracht een column zoals zij schrijft, te schrijven. Dat mislukte. Voorlopig een troost…
Ik had deze natuurlijk zelf kunnen redigeren, maar dan was het effect weg.
Op schrijfcursus was ik hier niet mee weggekomen. De zinnen kloppen niet bij wat je ziet. Maar ik snap dat het een leuk experiment is.
Ook ik kan hier niet loskomen van het beeld van Nonkel Juul.
En toch voelt het als aan elkaar geplakte woorden, niet als vloeiende zómaar uit het hart gerolde zinnen, De foto past er dan weer wel perfect bij.
Ik weet niet wat ik er van moet vinden…de illustratie is prachtig, dat is zeker.
Leuk dat men aan nonkel Juul moet denken bij het zien van deze afbeelding. Ik kan ze volkomen begrijpen.
Het doet mij ook aan nonkel Juul denken die een keun gaat schieten voor Vanderpreut, of zoiets. Of een, zoals in de VS gebruikelijk, idioot die op onschuldige burgers gaat schieten. Ik zou oom agent even bellen en de rest op veilige afstand afwachten!
Maar waar stopt het…?!
Lie(f)s.
Nonkel Juul? 😉
Love as always
Dimario
ik ben hier ff stil
heb het 3x gelezen
het is mooi
oOOo—-//{´°`(_)´°`}\\—-oOOo
Mooi!