bVision.nl

bVision.nl

Blog, Art & Photography

Opmerkelijk auto's – Alfa Romeo Giulia


Soms zijn auto’s geen auto’s, maar herinneringen. Neem nu deze Alfa Romeo Giulia. Ik heb er zelf nooit een gehad, heb er zelf nooit in gereden, maar het gezicht van mijn vrouw (toen nog vriendin) zal ik nooit vergeten. Met de buurjongen op een camping in Esch-sur-Sere naar de winkel in het dorp broodjes halen. Achterin een mooie donkergroene Alfa Romeo Giulia. Alsof je in een Italiaanse taxi zat. Dat was toch heel wat anders dan de DAF 750 waar we normaal mee werden rondgereden. Toch had deze Italiaanse sedan wel wat. Een beetje een duur uiterlijk zullen we maar zeggen. De auto is gebouwd van 1962 tot 1978 en in diverse varianten. Standaard lag er een 1600 motor in en had de wagen een TI achter zijn naam staan. In de laatste twee jaar van zijn bestaan was er zelfs een dieselmotor in te krijgen. De topsnelheid van deze Alfa’s was minimaal zo’n 165 km/h bij een vermogen van circa 92 pk. Het lijkt een overvierkante bak, maar in vergelijking met een Porsche 911 uit die tijd kwam dit model er zeer goed uit.

Dat was dan ook de reden dat je deze auto vrij vaak op het circuit tegen kwam. Het hiervan afgeleide sport model de Gulia TZ (Tubolare Zagato) werd zelfs speciaal ontwikkeld om te racen. Voor Alfa was dit model een succes story. Helaas werd dit succes door een van de opvolgers volledig om zeep geholpen. De Alfa Sud roestte al in de showroom en het heeft een lange tijd geduurd voor we hier weer een beetje "Alfa Minded" werden.

Mijn 11e lustrum

Ik zal er niet te veel woorden aan vuil maken, maar vanaf vandaag hoor ik bij een andere doelgroep in de maatschappij, de vijfenvijftig plussers. 2 mei 1953, een eeuwigheid geleden dus, ben ik geboren in Gebrook, en ik woon daar nog steeds. Ik neem vandaag afscheid van mijn jeugd en ga me voorbereiden op mijn tweede jeugd. Ik heb alvast een paar spelletjes opgezocht voor mijn gasten a.s. zaterdag. Ik heb een dobbelsteen met 15 kanten, en de kant die boven blijft liggen bepaalt wat we gaan doen. Oh ja, er moet ook nog een vaatje leeggemaakt worden, met echt wit bier van de Lidl (twee mag ook). Koffie en vlaai zijn vandaag voor de watjes…

TomTom – a way of life

Toen we gisterochtend door Tommie twee keer het bos in waren gestuurd rondom een klein plaatsje in Duitsland, dacht ik aan een gesprek enkele dagen geleden dat achter ons gevoerd werd. Het was op weg van de parkeerplaats aan de Cabergerweg in Maastricht naar de binnenstad. De jongelui hadden een kilometer of zestig gereden en verklaarden dat zij dit zonder TomTom nooit gered hadden. TomTom was voor hun "a way of life", anders kwamen ze nergens. Mijn ervaring is dat ik best zonder, en af en toe beter zonder kan. Zodra er wegwerkzaamheden, nieuw aangelegde wegen, pas geplaatste rotondes etc. zijn. Wil Tommie wel eens iets anders voorstellen dan verstandig is. En veel zijstraten na elkaar met daartussen op- en afritten is een crime. Het meest irritant vind ik de volgende zin: Ga rechtdoor over de rotonde, tweede afslag. En daar hebben meer mensen last van.

Vandaag is hier in Gebrook een grote braderie, eens kijken waar ik naar toe kan vluchten. Ik moet nog even op pad vandaag, en wees gerust, zonder Tommie. Het nadeel is dat wij er middenin wonen en waarschijnlijk niet meer terug kunnen omdat alles is afgesloten.

Agfa Clack – by Frank

De oudere jongere en de jongere oudere, herinneren zich wellicht nog de Agfa Click en Clack camera’s en daarbij de Clibo flitser. Camera’s die in het begin van de vijftiger jaren, in grote aantallen in Duitsland werden geproduceerd. Je zag ze zo vaak, dat deze camera’s naast de Duitse Volkswagen, m.i. wel de Volkscamera’s waren. Ze zijn in zo’n grote aantallen geproduceerd, dat als je er nu naar gaat Googelen, je zoekresultaten vergeven zijn met links naar e-Bay en diverse andere marktplaatsen.

Als mensen het hebben over de beide camera’s dan wordt altijd de Click eerst genoemd en dan pas de Clack. Verkeerd om want de Clack is 4 jaar ouder. De Agfa Clack werd gemaakt vanaf 1954 en is tot 1965 in productie gebleven. Dat was vroeger dus heel anders dan tegenwoordig. De gemiddelde digitale camera is tegenwoordig nog geen jaar meer in productie. De naam van de camera tevens ook zijn type-aanduiding, "CLACK", komt erg overeen met het geluid dat hij maakt als je afdrukt. De camera heeft maar een echte sluitertijd, maar ook een stand dat de lens zolang open blijft als de ontspanknop omlaag gehouden wordt. De belichting kent twee instellingen, een voor bewolkt en een voor zonnig weer. Dit klopt ongeveer met gebruik van 50 ASA film. Het negatiefformaat is/was 6 bij 9 cm, wat 1 op 1 contactafdrukken mogelijk maakt (afdrukken gemaakt door het negatief rechtstreeks op fotopapier te leggen). De lens tekent het beeld een beetje bol. Om toch een vlakke foto te krijgen was de achterwand van de camera ook bol. Daardoor kreeg je met de eenvoudige lens toch verrassend goede foto’s.

Voor de Agfa Clack zijn nog steeds filmrolletjes te koop

Hierbij nog een link naar een site van iemand, die wat van zijn met de Clack gemaakte foto’s laat zien. Vergeet niet dat de grootte van de daar getoonde foto’s ongeveer even groot is als het negatief.

Back Home – De orchideeenhoeve


Zondag togen we al vroeg richting Luttelgeest. En dat was toch gauw een rit van 275 km noordwaarts voor ons. Maar zonder files en met een rustig snorrende motor viel het wel mee. Met een kop koffie in Den Bosch ruim binnen de drie geplande uurtjes. En de hoeve is een bezoek absoluut waard. Naast de orchideeen en de kwekerij en de diverse landschapstuinen bekijken is het er aangenaam vertoeven. Van de orchideeen op de foto boven wordt ik een beetje warm van binnen.

De vlindertuin is geweldig, alleen de vlinders welke je wil fotograferen willen niet meewerken. Die maken er een sport van om mij te treiteren. Zelfs op de lens zat er ene, maar ervoor ho maar. Wil niet zeggen dat de andere minder mooi waren, integendeel. Een bijzonder exemplaar ziet u hier ergens op de pagina. Er zat een persoon geweldig zijn best te doen om tussen de orchideeen en half uur bezig te zijn met het maken van een foto van een aardewerk olifant, u snapt wel een foto, maar niet hier. Op de terugweg werden we opgehouden en konden we even de benen strekken. Trouwens, met het etentje in het binnen in het hotel gelegen Tsjoe-Tjoe Mas in Huizen was ook niets mis. Quality time on a Sun(ny)day.

Limburg in beeld – Kasteel Amstenrade


Kasteel Amstenrade is oorspronkelijk gebouwd rond 1350 en was destijds in bezit van graaf Huyn. Helaas is dit kasteel geheel verwoest tijdens de 80 jarige oorlog. Rond 1788 werd het kasteel grondig verbouwd onder de regie van architect Bartholome Digneffe. Gelukkig gebeurde dat door o.a. geldgebrek niet volledig en zijn grote delen van de oorspronkelijke bijgebouwen gespaard gebleven. In 1810 werd de familie de Marchant et deAnsembourg eigenaar van het kasteel en de omliggende gronden met boerderijen.

Het zijn dan ook de eromheen liggende gebouwen die de aandacht trekken. Zo is er de prachtige Kerk met zijn groen koperen daken die er pal tegenover ligt, de straatjes eromheen (beschermd stadsgezicht) en niet te vergeten de in de oranjerie aanwezige kwekerij Kasteel Amstenrade. Wat mij echter het meest aantrekt zijn niet de gebouwen, maar het kasteelpark wat internationale bekendheid geniet vanwege zijn unieke bomen. Voor mij is het gewoon het bomenbos. Bij veel bomen staan de naamkaartjes er op groene bordjes bij. Twee ervan staan hieronder afgebeeld. Wat ik mij afvraag is of u de boom op de bovenste foto kunt thuisbrengen met alleen het stuk wat ik u laat zien. De boom dankt daar namelijk zijn naam aan. U kunt natuurlijk even gaan kijken of wachten tot ik het bijbehorende bordje erbij plaats… (alle fotos zijn aanklikbaar voor een groter formaat)


Altijd is Kortjakje ziek.


Soms hebben we wel eens van die gekke ideeen. Zo trof ik gisteren een advertentie aan van de orchideeen hoeve in Luttelgeest. Helaas is dat wel een heel eind weg, maar met een last minute ergens in het Gooi is het toch wel haalbaar. Kamer geboekt voor ons tweetjes en vandaag zijn we dus op pad. En morgen dus ook, en wie weet…. Ik heb vakantie. Zo heb ik ook alleen wel eens gekke ideeen. Want wie rijdt nu voor een boom ergens naartoe. Ik wel dus. Degene die wel eens van Sittard binnendoor naar Roermond rijden hebben dit exemplaar beslist gezien. Zo dood als een pier, maar vol leven. Zwermen ongedierte en zwammen doen hun best om deze boom te slopen. En ik weet zeker dat dat ook eens gaat lukken. De natuur overleeft het wel als wij er niet meer zijn.