Renesmurf sprak in een reactie over mij, mij steeds aan met u. Mijn eerste reactie was dat hoef je tegen mij niet te zeggen, zeg maar jij of je. Ik werd vroeger door mijn ouders steeds op de vingers getikt als ik geen u zei tegen mijn vader of moeder. Dat toonde respect. Later leerde ik dat men respect moet verdienen. Dat was ook de periode dat ik van mijn ouders vervreemde, ze hadden mijn respect dus schijnbaar niet verdiend. Mijn kinderen heb ik naar eer en geweten fatsoenlijk opgevoed. Ze hebben nog nooit u tegen mij gezegd, en spreken mij meestal bij de voornaam aan. Op het bedrijf heb ik deze trend voortgezet. Dat liep bij mijn eerste baas al fout en koste mij premie. Hij sprak mij met jij en je aan en ik moest u zeggen. No way dus… Inmiddels is men gewend geraakt om informeel met elkaar om te gaan. En ziet men in dat de positie die men heeft geen enkele garantie geeft op de kwaliteiten van de persoon. Een manager is afhankelijk van het functioneren van zijn team. Als dat niet goed loopt, is hij de pineut.
Alleen een ding zit me dwars, waarom zegt iemand u tegen mij… ligt dat aan mijn stijl van reageren, aan de opzet van mijn blog of… Wie helpt mij. Ik dacht dat hier alles met een korreltje zout of meer genomen werd.
Een stukje respect is altijd goed!
Groet,
Kroos
Ik gebruik het woord U zelden of nooit, heb het altijd al een rare aanspreking gevonden, ligt gewoon niet goed in de mond, te gekunsteld, hautain… Herrinner me nog de brieven die ik vroeger in school moest schrijven dat was zelfs nog met hoofdletter U …. En ik zie ook helemaal geen verband hiermee naar respect, toch niet meer in deze tijd. Nee je blijft voor mij gewoon Sjoerd..
Groetje,
AmaZony
En als mijn kinderen pa of papa tegen mij zeiden vertelde ik hen onmiddelijk dat dat m,n beroep was maar dat ik verder gewoon Leibele heet.
Rene is knettergek. Hij wenste mij een dood toe. Dat doe je niet. Nergens. Het was dan ook over en uit met die gek.
Op mijn weblog spreek ik iedereen met u aan, altijd.
Dat jij en jou komt vaak over als indringend.
Op msn spreek ik iedereen aan met jij en jou.
Ik sprak jou ook niet met u aan, maar meer de lezers in het algemeen.
Tegen klanten en oude mensen zeg ik u, maar tegen leeftijdgenoten of jongeren is het je of jij. Het is voor mij meer een beleefdheidsvorm dan respect.
Op het internet tik ik vrijwel altijd je of jij en nooit u. Dat deed ik ook op de 27mc, daar sprak je ook geen mensen aan met u. Ik wil dan ook helemaal niet weten hoe oud de ander is en of hij enige status heeft. Dat is juist het mooie van het internet. Van sommige weet ik inmiddels wel dat ze een bepaalde status hebben, maar ik ga ze echt niet me u aan tikken.
In het dagelijkse leven gebruik ik u voor onbekenden, mensen die ik niet vertrouw en mensen waar ik iets van wil. Erg respectvol is dat allemaal niet.
Ik heb er door het ouder worden wel vaker last van dat een jong iemand u tegen mij zegt. Dan denk ik vertrouwt hij of zij me niet? Als ik zo’n persoon vaker tegen ga komen, of het gesprek wordt langer, dan vraag ik of hij of zij me met je en jij wil aanspreken, omdat ik dat een stek vriendelijker vind.
Daar zit dan wel weer een beperking als ik merk dat ik daarmee tegen de opvoeding van de ouders in ga. Dan gedoog ik maar het u-en.
Overigens klopt dat van het Engels niet. Zij hebben wel een woord voor U, maar dat staat alleen in hun Bijbel. Ze zijn dus erg vooruitstrevend door iedereen met je aan te spreken. Toch bestaat daar ook het statusverhogende ‘sir’. Ik heb er als technisch specialist gewerkt en kreeg dus heel veel kruperige ‘sirs’ om mijn oren. Vreselijk. Dan heb ik nog liever u.
Ach u moest er maar niet mee zitten 😉 dit is inderdaad een kwestie van wat men van huis uit gewend is.
Off topic. Pffff 3 octoberdrukte nu een beetje voorbij.
Ben alle logs aan het bijlezen en ga vanaf morgen weer reageren bij iedereen hahah.
ik zou het niet weten
kan afhangen van opvoeding
inderdaad ik zeg ook meestal U tegen onbekenden behalve in de blogwereld raar hé
tja waarom zeg ik geen U tegen jou,
omdat je niet veel ouder bent dan ik denk ik.
respect moet je afdwingen zei mijn vader altijd.
en dat heb ik goed van hem geleerd.
Het iemand je noemen hoeft volgens mij niet te betekenen dat je iemand niet respecteert. Ik respecteer mijn vader zeer, maar ik tutoyeer hem wel.
Tegen jou zeg ik natuurlijk gewoon je! 😉
groetjes,
Elmar
Inderdaad, de Engelsen hebben het beter aangepakt. In gelijkwaardige situaties ben ik voor je en jij. Maar bij onbekenden en ouderen zeg ik vaak u. Tegen medebloggers zeg ik je en jij.
Ik zeg het ook best wel snel. Maar nu is het soms het tegenovergestelde en is het jij en jou te snel gezegd vind ik, in sommige situaties.
U, je of Jij, het hangt wat mij betreft helemaal van de situatie en de persoon af.
De engelsen hebben het beter bedacht met you in alle situaties.
Voor mijn gevoel heeft het te maken met opvoeding. Ik heb van jongs af aan geleerd om oudere mensen en onbekenden in eerste instantie aan te spreken met ‘u’. Daar komt nog bij dat het verschil tussen ‘u’ (jo) en ‘jij’ (do) in het Fries nog groter is dan in het Nederlands.
ik denk – – – dat respect ook iets te maken heeft met invoelingsvermogen – – een moeilijk woord voor: begrijpen wat een ander bezighoudt in plaats van je eigen standpunt voorop te plaatsen – – dat laatste is nog wel eens een probleem. daarom ook worden er processen gevoerd die niet gevoerd zouden moeten en worden mensen in elkaar geslagen en met de dood bedreigt omdat ze anders zijn en denken.
zo – nu weer iets anders graag – –
Ja, ik denk ook wel dat het met leeftijd te maken heeft. Voor mij hoeft het ook niet, maar toch gebeurt dat ook wel eens.
Ik zeg zelden u tegen mensen. Meestal alleen aan de telefoon bij onbekenden, bij de bank en tegen cliënten. Ik kan er niet tegen als ik met jij/je aangesproken word en ik met u moet spreken.
Ik zal je dus nooit met u aanspreken. 😉 Tenzij je een hele statige uitstraling hebt en ik een beetje bang van je ben.
Hier staat ergens hoe oud je bent en voor reageerders die dat nog niet gelezen hebben: op je foto lijk je niet echt een jongeling. Voor de meeste mensen -zeker jongeren-, is dat reden genoeg voor “U”.
Het is nog vroeg om te denken, ik zeg gewoon Sjoerd en jij, en een fijne dag vandaag.
Op mijn werk spreek ik de mensen (klanten) altijd aan met ‘u ‘, beroepsautomatisme, en dat slaat soms door naar anderen (bekenden).
Ik doe het ook vaak op mijn blog hoor.. mmmmmm, ik hoor iemand achter me zeggen..ook in het dagelijks leven..
Volgende vraag dan maar.
Love As always
Di Mario
Tja, je schrijft zelf vaak genoeg U op je blog. Dat zou een reden kunnen zijn.
Je , u, ge , ikke ikke ! Ollie haat dat , Ollie noemt je Sjoerd en daarmee basta!