Het delven van kolen is hier in Limburg niet begonnen rond 1900, maar veel eerder. De eerste plaatsen waar kolen werden gedolven was bij het riviertje de Worm dat langs de grens tussen Limburg en Duitsland stroomde, daar kwamen de kolen in de hogere lagen, uitgesleten door de rivier, aan de wanden de grond uit. We praten over ergens in de jaren 1300 en daaromtrent. De door het riviertje de Worm blootgelegde kolenlagen werden op vrij primitieve wijze gewonnen. De kool was destijds de brandstof voor de armen. De rijken stookten uiteraard hout uit eigen bossen. Want ook toen had men al in de gaten dat je een behoorlijke afzuiging nodig had om niet te stikken in de koolmonoxide. De verkoop van deze kool vond plaats bij het gegraven gat, waar meestal de “delver” in woonde Het vermoeden bestaat zelfs dat de winning van deze kool ook al gedurende de romeinse bezetting plaatsvond omdat met in de resten van de badhuizen in onze omgeving ook kool en teerresten aantrof, zeker is dit niet, want deze kool kon ook uit het naburige Duitse kolengebied komen, waar men meer kolen aan de oppervlakte vond. Zo rond 1800 kwam er een einde aan het primitieve delven, de makkelijke kool was op en men dook de grond in (zie foto). Maar daarover in een volgende aflevering meer.
Ik heb nog steeds respect voor de mijnwerkers van vroeger, was een zwaar leven.
Mooi stukje geschiedenis over Limburg.
Zo is de mens in de loop der jaren toch stukken wijzer geworden.
En we weten nu best veel, maar gek genoeg niet alles, informatie doorgeven op de volgende generatie was er niet bij, altijd bezig met vernieuwing!
er worden nog steeds enorme hoeveelheden kolen onder de grond vandaan gehaald, ik zie dagelijks de kolentreinen voorbij komen. Hoeveel procent van onze electriciteit komt nog uit de kolencentrales, 40%?
Leuk. Ik kijk al uit naar de volgende delen van dit voor mij vrij onbekende deel van de Limburgse geschiedenis.
Dat er al zo lang kolen werden gewonnen in die streek is nieuwe informatie voor me.
Ik kan me nog goed herinneren, dat we vroeger thuis ook altijd met kolen stookten. Bij de levering van een vracht “zwarte brand”, zoals wij dat toen noemde, is ooit mijn jonge katje overreden.
Toch wel beter dat dat niet meer eruit gehaald hoeft te worden.
Love As Always
Di Mario
ik weet ook nog wel dat wij kolen hadden,
respect voor de mensen die er werken, wat moet dat zwaar zijn geweest.
Ik herinner me nog de soorten kolen die we konden kopen. De eierkolen, geperst van gruis en goedkoop of de antraciet (of hoe die ook heetten, duurder maar zag er mooier uit.
Limburg was in die tijd zo afhankelijk van kolen en mijnen, onvoorstelbaar dat daar nu weinig meer van over is
Hai Sjoerd,
ja… ik was in de kolenmijn in Valkenburg.
Dan krijg je toch wel diep respect voor de mijnwerkers.
Heel ongezond werk!
gelukkig is dat gestopt.
Maar wat, als de olie op is? Of het aardgas?
dan moeten we misschien toch weer kolen gaan delven.
Tot die ook op zijn, want onuitputtelijk is de bron niet.
Nou ja… je maakt wel wat bij me los.
Mooie gravure!
Groet van Marlou
.
Ja, ’t puupje moet wel goed schoon zijn, anders branden de houtjes niet 😉
Men zou eigenlijk met alle kolendelving moeten stoppen. Men moet zo diep tegenwoordig.
thuis hadden wij een koolstoof en je moest steeds opletten dat de kachel niet vervuilde anders werd het levensgevaarlijk.
En ik ken heel wat gevallen van vergiftiging.
Ja, dat is een hele geschiedenis op zich, de kolen uit Limburg.
Fijne dag vandaag.
En zou er nog veel kolen in de grond zitten in <limburg ?