bVision.nl

Het was een rustig weekend. Lekker lang dachten we, een uurtje extra, maar helaas dachten de katten daar toch iets anders over. Hun biologisch wekkertje liep voor ons dus op de gewone tijd af. Nu past mijn ingebouwde wekker zich vanzelf aan, vraag me niet hoe, maar de katten hebben er duidelijk moeite mee, dus om 6 uur zondag waren we beiden beneden in de woonkamer. Om half acht zou Jeslynn komen, dus maakte het ook niet zoveel uit. Uitslapen is er voor ons toch nooit echt bij, als er ene opstaat voor de katten is de ander er toch uiterlijk om een uur of zeven, half acht uit in het weekend. Jeslynn is een druk meisje die niets wil missen van haar omgeving en heel intens bezig is met leven. Dat uit zich in veel lawaai, veel spelen, af en toe eten en niet willen toegeven aan het feit dat er af en toe gerust moet worden. En dan lukt het dus weleens dat ze onder het spelen ineens in slaap valt. Daarna kan je het eerste uur een bom afschieten, ze is dan helemaal total loss…
Daarnaast heb ik tussendoor toch even tijd gehad om naar mijn diverse sites te kijken, een van de sites, de trafosite, staat in de steigers, het onderhoud is gebeurd, alleen nog het schilderwerk. Binnenkort komt ook deze site aan de beurt. Een nieuw thema, met wat andere kleuren, de huisstijl word aangepast, de inhoud uiteraard niet. Wat binnenkort ook terugkomt is de woensdag van Frank. Na even afwezig te zijn heeft hij aangekondigd weer vol met nieuwe ideeën te zitten.

Negen dagen verschil zit er tussen deze twee foto’s. De natuur laat zich niet veräppelen… Van bladeren naar gekleurd en nu naar kaal. Time flies in autumn.

Nee, het heeft niets met porno of seksualiteit te maken, het is op een zo smakelijk mogelijke manier voedsel presenteren. Het water moet je in de mond lopen bij het zien van deze plaatjes, dat verkoopt en meestal gaat het om foto’s in boeken en tijdschriften over voedsel. Foodies, Paleo, Jamie, Delicious, noem ze maar op, het zijn er legio. Of de recepten in Magriet en andere populaire bladen. Sommige foto’s zijn zo mooi dat ik er spontaan honger van krijg. Maar dan komt de deceptie, het recept, de ingrediënten, de gebruiksaanwijzing en het eindresultaat. Vaak kom ik ingrediënten tegen waarvan ik geen flauw idee heb waar ik ze kan krijgen, of heb ik ingrediënten van de lijst gekocht en staan ze verder niet in het recept. Maar goed, allemaal te overwinnen voor een beetje thuiskok, toch… Alleen dan komt het resultaat op tafel en lijkt het in de verste verte niet op de foto in dat glossy magazine. Voor de foto wordt gekookt, en niet voor het opeten, De prachtige kleuren blijven namelijk langer bewaard als je niet gaart. Ketchup is veel mooier van kleur dan kapot gekookte tomaten en met een beetje boter of olie krijgen die champignons een prachtig glanzend kleurtje. Zo zijn er uiteraard ook boeken hoe je Food Porn kunt maken met alle tips, Worden er boeken over je camera geschreven, zijn er kookcursussen, maar toch als ik dan van die mooie foto’s zie vraag ik me af ben ik nou ook een foodie… De foto is uiteraard Self Made.

Ter gelegenheid van de 100ste verjaardag van Eugene Quanjel werd dit monument geplaatst bij de hoofdingang van de staatsmijn Maurits. Op het plein voor de OVS (ondergrondse vakschool). Hoe lang het er nog staat weet ik niet. Ze zijn de omliggende gebouwen aan het slopen…

Het staat eigenlijk voor de verbondenheid van de landbouw enerzijds (onder) en de industrie (boven) anderzijds. Alleen de boeren in deze tak van sport waren het er niet mee eens, de goedkope arbeider vertrok naar de mijnen, waar de lonen meer perspectief boden dan het loon van de uitgebuite landarbeider. De mijnwerker kreeg een nieuwe status, hij was het manneke…

Wat wellicht niet iedereen weet is dat ik een liefhebber van Whisk(e)y ben, en dan maakt het niet uit hoe je dat schrijft of waar het gemaakt wordt. Het liefste een Single Malt, maar een goeie blend gaat er ook wel in in, maar wel met mate uiteraard. Maar daarover gaat eigenlijk het verhaal niet. We waren op zoek naar een eyecatcher in de hoek van de woonkamer, het tafeltje dat er stond was het bekijken niet meer waard en de plant die er stond was door de katten dusdanig mishandeld dat alleen de composthoop er nog blij van werd.. Ik had in mijn hoofd een rond kastje, maar als je mijn vrouw op internet loslaat kom je op de gekste ideeën. Een kastje werd het dus niet, maar wel een oud Whisky Barrel. 225 liter, dus een joekel van een ding, maar die hoek kan dat hebben. Plantje erop, fles whisky erbij, maar het stond van gene meter. De fles whisky viel helemaal in het niet. Dus dan maar een iets grotere erop, wel met de belofte dat ik er voorlopig even af moest blijven. Het werd dus een flesje van drie liter… En dat gele beest daar in de midden hebben we gevonden in een winkel in Goes, waar geestelijk gehandicapte kinderen mooie voorwerpen maken als therapie. De prijs die wij ervoor betaald hebben staat niet in relatie met de arbeidstijd en energie die erin gestoken is, en als een van de verkoopsters er was geweest die hieraan gewerkt had hadden we het niet gekregen… Die vond alle voorwerpen zo mooi dat ze er geen afstand van kon doen. En zo heeft zoiets kinderlijks opeens een hoge waarde. Of het nu zo’n initiatief is of een derdewereldwinkel, mijn bijdrage is wellicht niet zo groot, maar ik moet altijd iets meenemen. Overigens hebben we daar ook nog een misvormde schaal meegenomen die hier rondstaat, die alleen mooi is door zijn lelijkheid. Jammer dat niet meer mensen dit beseffen en door een paar euro te geven, die kinderen en jong volwassenen een zetje in de rug te geven en een meer menswaardig bestaan te gunnen.