Vandaag bent u zelf aan de beurt, ik heb bijna geen tijd, verzin een korte tekst bij onderstaande foto. Ik kom hier termen tegen die ik mijn soortgenoten niet toewens. vergeet niet op het plaatje te klikken, zodat u het ook nog kunt lezen. Het plaatje is gemaakt in Maastricht, voor alle duidelijkheid.
Tuinkunst
De kunst van het maken, het handwerk wat erbij komt kijken maakt deze vorm van kunst eigenlijk onbetaalbaar. Deze meneer was zo uren en uren bezig met het maken van een vogeldrinksteen. En dan is dit niet de meest eenvoudige manier om er ene te maken.
De kunst van het water. De onvoorstelbare vormen die steeds weer ontstaan, er lijkt geen structuur in te zitten, en toch kun je er hele tijden naar staren. En dan is dit nog maar een momentopname die laat zien dat deze kunst wel heel nieuw is met de tekst op het ornament.
Dit is mozaik, ook kunst, kunst is het, om het zodanig te maken dat het lijkt alsof alle stukjes willekeurig zijn neergelegd, maar toch een patroon vormen. Ik vond het kunst om te zien, deze kleuren bevallen me wel… dus wie weet.
De foto’s zijn gisteren gemaakt op de bloem en tuin fair in Nuenen.
“Immer spannung” in Boppard (2)
Natuurlijk staan de trafohuisje ook in het centrum van dit stadje Boppard. De tekens op het huisje laten niets te weten over, zelfs de straatnaam staat erop. Uiteraard aangedragen door Han, die ook de foto’s voor het eerste deel aanleverde, waarvoor dank. Boppard ligt aan de Rijn en is een plaats in Rheinland Palts. Het is een toeristisch trekpleister en naast hotels vindt je ook campings. Het is een historische stad met een paar schitterende bouwwerken, zoals o.a. de uit de twaalfde eeuw daterende Sint-Severuskerk.
De foto’s hierbij zijn afkomstig van Han Vogel:
Lancia Fulvia 1.3 S “3”
Ik weet niet wat het is, maar op de een of andere wijze weet ik nul komma niks van Lancia’s en worden ze hier behandeld als een Alfa Sud. Maar het aangezicht van deze Lancia Fulvia deed me wel wat. Een pure liefhebber was hier bezig. Als rallyauto stelt het natuurlijk niet veel voor, deze maar 967 kg wegende auto met een standaardmotor uit 1974. Maar het heeft potentie, spirit. Deze 1.3 liter blaast uiteraard niet hoog van de toren met zijn 90 pk, maar het uiterlijk maakt veel goed. De eigenaar heeft er heel veel aan gedaan en dat mag gezien worden.
Dan te bedenken dat dit merk reeds bestaat vanaf 1907. Alleen op dit moment is het geen Lancia meer, het roemruchte model is aan zijn eigen hoogmoed ten onder gegaan en is een duomerk geworden met Chrysler, zoals Opel met Vauxhall. De Flavia en Fulvia’s waren naar mijn mening de laatste echte Lancia’s. Daarna had Lancia niets meer in eigen hand…
In de herhaling – ZLSM
Op speciaal verzoek van ene Frank103 nog even in de herhaling. De Zuid Limburgse Stoomtrein Maatschappij. Ik deze komkommertijd zoals iedereen hier roept moet dat kunnen. Kijk gewoon eens goed naar dat gezicht van deze vrijwilliger, daar doe je het toch voor… Dit is de stoomtrein waarmee dagelijks gereden wordt naar Valkenburg. Voor degenen die meer willen weten, gebruik eens de zoekfunctie op dit log.
Limburg promotion: De ZLSM
De Zuid Limburgse Stoomtrein Maatschappij is opgericht om de te voorkomen dat de spoorlijn Kerkrade – Simpelveld zou worden opgeheven. De Miljoenenlijn mocht niet ten onder gaan aan de grillen van het toenmalige kabinet. Deze in 1923 aangelegde lijn sloot destijds aan op op de verbinding van Aken via Simpelveld naar Maastricht. De laatste lijn is de oudste verbinding per spoor naar een onzer buurlanden. De Aachen – Maastrichter Eisenbahn stamt reeds uit 1853! Deze loopt nu niet meer door, maar stopt net over de grens in Vetschau. Er resten nog een 900 tal meters en de trein kan weer doorrijden naar Aken. De plannen zijn er, de uitvoering stokt op politiek gebied. Om dit alles te behouden en er een toeristische trekpleister van te maken is zeker gelukt. Met meer dan 200 vrijwilligers wordt er gewerkt om dit in stand te houden. Maar als je kijkt welk een werk er nog overblijft is het bijna vechten tegen de bierkaai.
Om dit lovend initiatief te steunen neem ik ook af en toe de trein, in dit geval niet de stoomtrein die vandaar uit naar Valkenburg vertrok, maar de Schienenbus naar Vetschau. Net over de grens met Duitsland. Grappig aan zo’n Schienenbus zijn de banken. Die staan altijd met de zitting naar voor. Er zit een kantelmechanisme aan waarmee de leuning verplaatst wordt. Aanleiding om mee te gaan was de machinist van deze diesel aangedreven trein. Een vrijwilliger die normaal gesproken werkzaam is in onze centrale, een collega dus. Een gepensioneerde ander collega was vandaag conducteur op de stoomtrein.
Je moet gewoon zelf eens een tocht met een van de treinen van de ZLSM maken. Je steunt daar een fijne groep vrijwilligers mee die hun best doen om een stuk Limburgse historie te behouden.
foto 1: De voormalige Diesel-Electrische Loc 677 van de NS, nu ZLSM. Deze heeft een grote restauratie nodig en staat voorlopig even op een zijspoor.
foto 2: De Schienenbus of Railbus. Deze modellen zijn in Duitstsland ontwikkeld. Degen waarin ik heb rondgetuft komt uit Stuttgart.
Foto 3: Het werkpaard van de ZLSM. Deze Jung locomotief is nog betrekkelijk jong… gebouwd in 1964 in Jungenthal
Maastrichts – door Frank
Onlangs wandelde ik over de Oeverwal, In Maastricht. De Oeverwal ligt langs de Maas in het stadsdeel Wijck. Wijck wordt uitgesproken als Wiek, en dan moet je de “ie” ook nog heel lang uittrekken. In het Maastrichts (Mestreechs) worden woorden over het algemeen lang uitgetrokken. Mestreech is neet breid, meh Mestreech dat is laank, Maastricht is niet breed maar Maastricht dat is lang. Dit slaat niet op de vorm van de stad maar op de uitspraak van de taal. Mestreech is neet breid, meh Mestreech dat is laank is ook een lied, wat voor veel Maastrichtenaren inmiddels ook wel het tweede volkslied van Maastricht is. Het echte volkslied van Maastricht is geschreven als slot van de Maastrichtse Opera “Trijn de Begijn”. Sinds 2002 is dat het officiële volkslied. Als je op de link klikt hierboven, dan laat André Rieu ze beiden horen. Voor zover een korte les Maastrichtologie. Als geïmporteerde Limburger, ik ben van geboorte een Brabander, krijg ik toch een beetje kippenvel als ik ze hoor, het doet me wel wat. In een tuin aan de Oeverwal zag ik onderstaande tekst in het Maastrichts. Ik vond dat wel mooi.
te vroeg of te laat
te droog of te nat
te kort of te lang
te dik of te slank
te jong of te oud
te warm of te koud
te licht of te zwaar
te zoet of te zuur
het is ook altijd wat