bVision.nl

Grappig is dat, de Amerikanen maken van alles lijsten, van de slechtste auto’s door de eeuwen heen tot aan lijsten van mogelijke terroristen. Maar, vandaag zouden we het over auto’s hebben. De auto waar we het vandaag over hebben werd gebouwd door de amerikaan Uriah Smith uit Battle Creek, dat ligt in Michigan. Op de voorzijde is een paardenkop geplaatst, die daar niet voor de sier zat, maar dienst deed als benzinetank. Daarnaast was het bedoeld om de op dat moment nog aanwezige paarden in het straatbeeld niet te laten schrikken. We weten dat de auto uit 1899 stamt en bovenaan staat op de lijst van 50 slechtste auto’s. Er is echter geen enkel exemplaar bewaard gebleven, zoals er ook niemand is die kan beweren dat deze foto, cq tekening, niet een vervalsing is. Of dat ik dit hele verhaal uit mijn duim heb gezogen. Maar het laatste zult u dan toch met bewijzen moeten staven. Ook deze (paarden)wagen krijgt overigens geen plek in mijn virtuele garage.

Wat moet dat stomme paard nou daar… was de eerste gedachte die me door het hoofd ging. Voor op de kop van de locomotief, boven op de grote lamp die een lichtje moet laten schijnen in duistere tijden stond hij, de zwarte hengst. Keek fier naar voren, terwijl de trein achterwaarts vertrok van station Simpelveld. De tweede gedachte was dat dat wel eens een heel mooi beeld kon opleveren. En toen ik vervolgens de gezichten van de mannen op de bok bekeek, en de uitdrukking van hier ben ik, en ik geniet, wist ik het zeker. Ik ben mijn roeping misgelopen, ik had een horse wisperer moeten worden. Want kijk nou nog eens naar die lui, dat is toch geen werken. Dat is het geluk wat je hebt als je kunt genieten van je hobby, het temmen van al dat geweld.
Niet dat ik jaloers ben, want ik was het wel die op dat moment ook aan het genieten was van mijn eigen hobby, naast het modelbouwen, het vastleggen van net dit soort momenten voor de eeuwigheid. Het zwitserleven gevoel pur sang. En ook ik…genoot.

Soms moet je het nuttige met het aangename verenigen. Doordat mijn vrouw weer begonnen is aan een nieuwe cursus en daarvoor de zondag reserveert om te studeren krijg ik in de ochtend uren de tijd om weer eens de natuur in te trekken. Met de auto weliswaar, maar op de plaats van bestemming te voet verder. Gisteren was ik in Vijlen, in de mooiste bossen van Limburg. Uitgangspunt: Het hijgende hert, waarover in de loop van de week meer.

Ja natuurlijk omdat je met die tochten onverwacht met mooie dingen wordt geconfronteerd. Een hele mooie papaver aan de plantenkant, en een hele mooie pauw aan de dierenkant. En natuurlijk ter voorbereiding van een nieuwe serie op zondag, roestieke bouwgevallen, die door de verjaardag van TicTac en Cookie even een weekje verschoven zijn. De hele ochtend in de natuur en niet eens nat geworden, Terwijl het elders af en toe even flink te keer ging had ik mazzel. Minder mazzel had ik met mijn route terug, ik dacht een fijne route terug te hebben, maar helaas, halverwege liep een riviertje over de weg. Gewoon er doorheen, of niet….