De Hommert, dat zegt niemand wat, het gehucht ligt tussen Hoensbroek, Vaesrade en Schinnen, en is the place to be als je dit stalletje wil zien. Niet het stalletje, of het bouwgevalletje trok mijn aandacht, maar wel de neusstoot van deze viervoeter die mij wel aardig vond. En zou je daar een bouwvergunning voor nodig hebben. Nee toch, als dat paard maar af en toe even kan schuilen en wat droog stro heeft…
Een mens moet af en toe eens geluk hebben om een juweeltje tegen te komen. In dit geval een Renault Gordini. Welliswaar op basis van een Renault Dauphine maar hij stond gewoon in de Geleense wijk Lindenheuvel, ook wel bekend als de Bloemenwijk. Niet voor alle bloemen die er groeien, maar alle straatnamen zijn bloemennamen en de markt heet de bloemenmarkt.
Ik weet niet wie de eigenaar is of wat de historie achter deze wagen is, maar een ereplaats in mijn virtuele garage krijgt deze zeker. De wagen stamt uit 1966 en heeft een 845 cc motor en weegt rijklaar 735 kg. Maar dat is voor de statistieken. Ik vind het gewoon een wonderschoon karosje… Waarom die rare Peugeot van mij overal met zijn neus bovenop moet staan weet ik ook niet, maar klik lekker op de foto’s voor het originele exemplaar. Dat maakt het een stuk mooier
Torenhaanbeleid – Zoals de torenhaan draait in de wind is ook het beleid richtingsgevoelig en niet standvastig
Onze chef is Belg. En af en toe komen die Belgen met leuke opmerkingen en woordspelingen om de hoek. Ik denk ook dat dat de charme is van o.a. de oudere Suske en Wiske boeken. Zo werd onlangs het woord torenhaanbeleid geintroduceerd. Vrij vertaald is het geen beleid, maar is het zo als de wind waait, waait mijn jasje. Ook het “Ik ezel” of “ajuin” komt er af en toe spontaan uit. Alleen het woord torenhaanbeleid kan ik nergens vinden. Zelfs zoeken op beleid en torenhaan is niets te vinden. Ik vind het wel wat hebben en adopteer dat woord op mijn weblog en ga het promoten op internet. Toch eens kijken of ik dat woord hoog in de google ranking kan krijgen. Als er nu zes bloggers dit woord in hun weblog opnemen staan we op de kaart. want in zes keer kom je de hele wereld rond.
Trouwens, een grap kan er bij die belgen altijd wel in, dus maar even tussendoor…:
Een chemicus, een werktuigkundige, een elektro-technicus en een windows-systeembeheerder maken een ritje met een auto en krijgen pech. de chemicus zegt: “misschien is de benzine op”. De werktuigkundige zegt: “de benzine ontbrandt niet”. De elektro-technicus: “Het zou de bedrading kunnen zijn”. De windows-systeembeheerder: “Als we nu eens uitstappen en weer instappen, misschien doet-ie het dan weer”
Gisteren was ik op een relatiedag van de firma CIS uit Weert. Op een prachtige locatie: Herberg “De Scheuter” aan de Dorpsstraat in Leende. Een klein dorpje vlak achter de A2 onder Eindhoven. Het thema “Nieuwe Media en Bring Your Own Device” is momenteel de hype in het IT landschap en plaatst diverse netwerkbeheerders in een moeilijk pakket. CIS had een gevarieerd aanbod samengesteld waarbij na een uitleg over de visie van het bedrijf gestart werd bij de nieuwe media, in dit geval een lezing over LinkedIn door Jan Vermeiren, een Belgische oprichter van Networking Coach en schrijver van het boek: Hoe LinkedIn nu echt gebruiken. Naast vermakelijk ook erg leerzaam. Daarna was het de beurt aan de meesters van de virtual clouds, VMware en Citrix met hun oplossing aan beheerskant en presentatie van het bedrijfsnetwerk op de own devices zoals de apple iPad/iPhone aan de gebruikerskant. Alleen virtuele storage bestaat nog niet. Het moet toch allemaal ergens worden opgeslagen. Op een Dell Compellent, wie weet… Alleen hoe je een iPod of iPhone moet beheren weet ik nog steeds niet, tenzij mij er iemand ene cadeau doet. Dan kan ik daar ook eens ervaring mee opdoen. Een wel besteedde dag, en weer wat mensen aan mijn netwerk toegevoegd. Voor degene die het nu teveel wordt, niks om geven, morgen terug komen. Voor anderen ben ik even op Linked in te vinden onder: bvision.
Om ons heen scheerden de zwaluwen langs. Soms in een rechte lijn, vaak ineens zwenkend. Met een ongelofelijke snelheid draaiden ze in de lucht ineens om. Insecten maakten geen schijn van kans, als deze luchtacrobaten ze in hun vizier kregen. Met geen enkele jet is het mogelijk om verhoudingsgewijs zo snel te draaien. De zwaluwen hadden het druk met voedsel verzamelen voor hun jongen. Iedere keer als een van de oudervogels bij het nest kwam dan veerden een aantal trompetjes synchroon op, zoals trompettisten in een bigband gaan staan, als ze hun partij blazen. Leuk was het, als ik zelf wat geluidjes maakte, dat ze ook opveerden en solo kwetterden.
Niets was vroeger zo fijn als de ochtend te beginnen met het verse nieuws. Verhalen uit de regio, Nederland, en ver daarbuiten. Regel voor regel lazen we de krant. In groot formaat uiteraard en in delen zodat iedereen een stuk kon lezen. En toen was daar televisie, eerst nog aarzelend in zwart/wit, maar allengs ook in kleur. Het nieuwsgehalte was lager, maar het gemak om op je eigen tempo de krant door te lezen bleef. daar werden de zaken echt uitgediept. Daarna kwam in de jaren tachtig het internet op, nieuws werd langzaam een achterhaald medium, maar de krant vocht terug. Een naar mijn idee zinloze strijd. Daar helpt ook geen tabloid formaat aan. Het nieuws is te vinden online. Maar de krant strijd voort. De krant-online wordt geïntroduceerd. En wat doet men, maakt een pdf-je van de tabloid…. Of we daar op zitten te wachten. Nieuws moet actueel zijn, en niet een dag later worden uitgegeven. NU.NL is een mooi voorbeeld van hoe het zou kunnen, maar niet diep genoeg georiënteerd, dat moet toch beter kunnen in deze tijd. Netjes gerangschikt op categorie, tabblad georiënteerd, en vooral actueel en regionaal, voor zover als mogelijk. Volgens mij ligt er nog een wereld open voor een krant die het aandurft. Weg met de papieren versie, alleen meer een op nieuws georiënteerde site voor de regio. Regionale redacties, en een bovenliggende landelijke redactie. Ik ben helaas niet in staat om dit te realiseren. maar zoals onderstaand fragment uit de volkskrant hoort het ook niet te zijn.
Soms moet je eens even uit de band springen en eens even aan wat anders denken. Daarom had ik A. een dagje naar Tongeren beloofd. Voor mij iets minder interessant, maar wel reuze gezellig. Tongeren is de oudste stad van België en dat vind je natuurlijk ook terug in de bebouwing. Het begon er een beetje gedateerd en vervallen uit te zien, maar het aanzicht gaat er met sprongen op vooruit. Een groot project is de realisatie van het Julianus Shopping Centrum dat in 2008 geopend werd. Het samenbrengen van oud en nieuw op een basis waar investeerders brood in zagen. Groot probleem in Tongeren was altijd het parkeren. Dat is op deze wijze groots aangepakt. Doordat de basis, net als in Maastricht met het Mosae Forum, een grote parkeergarage is, creëer je een nieuwe entree in de binnenstad, zonder dat er een auto de binnenstad inkomt. En dat er technische hoogstandjes zijn uitgehaald om oud en nieuw te kunnen laten samengaan zal u niet verbazen. De foto’s vandaag zijn allemaal in deze shopping gemaakt. Daarnaast is men momenteel alle bestrating aan het vernieuwen rondom de basiliek.
Gelukkig was het echt terrassen weer en hebben we uiteraard genoten van alles wat België groot maakt, zoals Italiaans eten, in iedere eet en drankgelegenheid kun je relatief goedkoop een lekker bord spaghetti krijgen, en een ambachtelijk gebrouwen bruin biertje uit Westmalle. Wist je overigens dat maar 7 merken de naam Trappist mogen gebruiken, waarvan de lekkerste zelfs bijna niet te krijgen is (West Vleteren). In Tongeren kun je nog echt genieten van het leven op terrassen, daar waar je in Maastricht moet vechten voor een plaatsje, Heb je in Tongeren nog de ruimte, ik vrees echter dat ook daar de stad langzaam dichtgroeit.
