bVision.nl

bVision.nl

Weer spoorloos – door Frank (van IkFotograag.nl)

Ik heb de perfecte week uitgezocht om te gaan sporen. Een nieuwe dienstregeling, ja ook bij onze westerburen. België ligt nou eenmaal ten westen van ons Limburgers. Op maandagochtend ben ik, met vol goeie moed, vertrokken naar Brussel. De trein is keurig op tijd en vertrekt vrijwel leeg vanuit beginpunt Maastricht. Vanaf het eerste station in België loopt de trein snel vol. Dat is de rest van de week ook zo. De aansluiting in Brussel naar station Bosvoorde gaat ook redelijk zodat ik om 09:15 uur bij SAP in Brussel ben. De terugreis verloopt een stuk minder soepel. De trein gaat voor mij maar tot station Luik – Guillemins. Daar moet ik overstappen op de trein naar Maastricht. Het is bijna drie kwartier wachten op deze aansluiting. In Maastricht doen ze daar nog een schepje boven op en mag ik nog iets meer dan een half uur wachten op de trein naar Bunde, waar ik woon. Dit is de normale dienstregeling, maar met als gevolg dat pas om 20:30 uur thuis ben. Tweeënhalf uur voor de heenweg, vier uur om terug te komen. Gezien de weersomstandigheden heb ik dit de rest van de week ook moeten doen, de auto was geen optie. Op dinsdagochtend werd, in Maastricht, één minuut voor de Belgische sneltrein zou moeten vertrekken aangekondigd dat hij helemaal niet kwam. Daar sta je dan. de volgende komt pas over een uur. Terug naar huis is geen optie, dan maar een wachtruimte opzoeken. Dat moet met de gastvrijheid van de NS, ze leggen immers de rode loper voor je tot in de trein (gezien op een reclameposter), geen probleem zijn. Nee dus, de restauratie is gesloten, je kunt kiezen tussen hangen in de stationshal of op een ijzeren bankje op een tochtig vriezend perron zitten. Gelukkig is de rest van de week wel volgens de dienstregeling verlopen. Ook in België had men een nieuwe dienstregeling, en ik weet niet of het normaal is daar maar op de stations werd echt continu de aankomst en het vertrek van elke trein, vanaf welk perron aangekondigd. Ieder groot station heeft daar een soort van verkeersleiding denk ik en die zijn continu bezig met het in goede banen leiden van het treinverkeer van en naar het station. Wel heb ik zo, op een van de dagen, drie keer van perron moeten wisselen.  Wat andere opmerkelijke zaken:

  • Ik heb in Brussel gezien hoe, een flink vertraagde trein, naar Luik helemaal vol gestouwd werd met mensen en de conducteur moeite had om zelf daarbij nog in te stappen en de deur dicht te krijgen. Deze trein heb ik daardoor gemist, vol is vol. Vervolgens komt twintig minuten later de volgende trein welke wel redelijk op tijd is, en die is/blijft dan vrijwel leeg.
  • Een conducteur die de tussendeur van een overvolle coupé openschuift, ziet hoe vol het is, en met zijn hoofd nee schuddend de deur weer dichttrekt.
  • Ontbijten in de trein, benodigdheden, een pak muesli en een pakje sinaasappelsap. Zet het pak muesli aan je hoofd, neem een flinke hap neem een slok sinaasappelsap en dan samen goed kauwen.
  • Luik Guillemins is een héél mooi station (als je van dit soort architectuur houdt). In de stationshal heb ik iedere avond live muziek mee mogen maken. Ik heb er met mijn GSM wat foto’s gemaakt (onder aan de pagina). Ik ga er zeker nog eens terug met een echte camera en vooral met mooi (zomer)weer.
  • België kent hele luxe treinen, want sommige coupés zijn zo warm dat je gratis sauna erbij hebt.
  • Franstaligen en Vlaamstaligen (Nederlands) zitten gewoon bij elkaar in de trein in de zelfde coupé. Je zou toch zeggen, gezien veel nieuwsberichten hier in Nederland, dat ze elk hun eigen treinstel hebben. De conducteurs begroeten je in beide talen, afhankelijk van wat je zelf bent.
  • Ik merkte op dat er een sticker op de wand zit in elke coupé van de Belgische treinen, waarvan geen enkele Belg, die ik gevraagd heb, de betekenis van kan uitleggen. Je ziet ze in hele oude treinstellen, maar ook in de moderne nieuwere treinen.

Al met al ben ik blij dat het weer voorbij is. Maandag weer gewoon naar de “baas”, met de auto. Een ritje van 10 à 15 minuten. Zie eens hoe goed ik het heb.  Voorlopig ben ik weer even “spoorloos”.

Hieronder nog wat fotootjes, gemaakt met de GSM op momenten dat het wat minder koud aanvoelde:

[nggallery id=14]

Zomaar een gedachte

bVision Photography

Zomaar, een woord dat ik oppikte op een van de blogs die ik lees, en het woord ging niet meer uit mijn gedachte. Zomaar…
Zo bedacht ik me zomaar dat vroeger de vrouw des huizes netjes thuis op de kinderen paste. Zorgde dat ’s avonds het eten klaar stond, de wasjes had gedraaid. En niet te vergeten dat het huis blitse blank was, Meister Proper schoon. Of als je niet beter weet, Spic en Span schoon.
Zo bedacht ik me ook zomaar dat nu bijna iedereen met twee man moet werken om onszelf van allerlei gadgets te voorzien, met een iPhone te moeten rondlopen, een E-reader te hebben, een kamerbrede led televisie om aan de muur te hangen, liefst een BMW of een Mercedes willen.
Zo bedacht ik me ook zomaar dat wij armer zijn nu we met twee man moeten werken. En om te compenseren dat we thuis daarna te hard werken komen er een wasmachine, een droger, een stoomreiniger, een bladblazer, elektrische grasmaaiers en ga zomaar door.
Mij hoort u niet klagen, zonder al die zomaar’s had ik geen werk. Wij maken stroom voor al die apparaten, en dat komt zomaar uit de muur…
Met dank aan Leibele die zomaar op zijn blog schreef.

bVision Photography

Wit, witter, witst

Voorzichtig parkeerde ik mijn auto zaterdag bij de Lidl in Brunssum. Volgens mij was de vlakte meer geschikt als schaatsbaan dan op te rijden. Maar voorzichtig ging het nog net. Om ruimte te maken voor de boodschappen had ik de zware zakken kattenzand thuis uit de auto gegooid. Nadat we de boodschappen even later in de auto hadden gezet startte ik de motor en probeerde weer even rustig weg te rijden van de parkeerplaats. Niente, niets, nakkes, nada… De wielen draaide wel maar het leek of de auto op blokken stond. Dat krijg je verdorie dacht ik nog, doe maar duur, rij een oude BMW met achterwielaandrijving en dan dit. De meeste mensen liepen glunderend voorbij zonder op of om te kijken. Gelukkig was er een wat oudere man, die aanbood om me even vrij te trekken met zijn auto, zodat we na een kwartier onze weg weer konden vervolgen. Dat lukte gisteren velen niet die bij ons de berg op wilde rijden het leek even of de sneeuw op de grond groeide in plaats van naar beneden dwarrelde. Op een gegeven moment stonden er toch wel veel auto’s stil in de berg. Er lag op dat moment ook een decimeter sneeuw op de weg. En dat is gewoon te veel als je bergop wil zonder winterbanden. Ik ben gisteren dan ook maar fijn thuis gebleven.

bVision Photography

Een roestige zondag (13)

Op deze roestige zondag neem ik u mee naar Maastricht. Sinds het najaar van 2006 zetelt boekhandel selexyz dominicanen in de eeuwenoude Dominicanenkerk te Maastricht. Tweehonderd jaar geleden verloor de kerk haar sacrale functie, en ze deed sindsdien vele jaren dienst als onder meer slangenhuis, fietsenstalling en carnavalstempel. Architectenbureau Merkx + Girod ontwierp het bijzondere interieur van selexyz dominicanen. U ziet hier de bijzondere toegangsdeuren, helaas voor de wachtenden, gesloten

bVision Photography

Audi quattro

bVision Photography

Een auto die in mijn virtuele garage zeker niet mag ontbreken is de Audi quattro. Laten we het dan wel hebben over de Urquattro waarvan er maar 11.452 exemplaren gebouwd zijn. Deze Audi quattro is de eerste auto geweest die het concept van vierwielaandrijving voor personenauto’s succesvol in de markt heeft gezet. En hoe. Vooral toen Audi besloot aan rally’s te gaan deelnemen, en daarbij aantoonde dat dit een zeer betrouwbaar concept was, kwam de verkoop pas echt op gang. Was het vlak voor de oorlog nog een noodlijdend bedrijf, na de introductie van de Audi 100, de 100 S, de 80 en de quattro was er geen vuiltje meer aan de lucht. De concurrenten hadden gewoon het nakijken. Het destijds gebruikte concept voor de vierwielaandrijving kwan uit de DKW Munga, die uit hetzelfde concern(Auto Union) kwam. Het prototype was overigens gebouwd op het chassis van een audi 80. Michèle Mouton en Hannu Mikkola waren de bekendste rallyrijders die in de quattro rondreden. Michèle Mouton werd de eerste vrouwelijke coureur met een WK-overwinning, en ze is nog steeds de enige. Het valt waarschijnlijk op dat ik ondanks dat het een Duitse wagen is quattro niet met een hoofdletter schrijf. Dat komt omdat Audi de quattro geregistreerd heeft als quattro ® , zonder de hoofdletter.

bVision Photography

HIV

HIV staat hier voor “Han Iech Verjessen”, ofwel ben ik vergeten in het Kerkraadse dialect. Dat overkwam mij deze week twee keer, waarschijnlijk doordat er een deadline gehaald moest worden, en niet eens door mij. Mijn hulp was alleen maar ingeroepen om haar te ondersteunen. Eerst kom ik op het werk en heb ik geen telefoon, geen badge, en kon dus niet binnen… en de dag erop had ik netjes mijn badge, mijn telefoon, maar was ik vergeten een jas aan te doen en daar zat mijn beurs in, dat kan bij mij makkelijk, want de auto staat binnenshuis en op het werk hoef ik maar een tiental meters te overbruggen. Gisteren liep de deadline af en nu is de druk een beetje van de ketel, dus zal ik vandaag eens mijn uiterste best doen om alles mee te nemen wat ik nodig heb, anders krijg ik geen visje vanmiddag. Oh ja, en mijn reserve batterij zit in mijn jas. Maar waar waren mijn boterhammen ook alweer… Dat krijg je allemaal als je hersens ergens anders mee bezig zijn. Nu weet ik meteen hoe dat voelt over een paar jaar, als vergeetachtigheid structureel wordt. Onderstaande foto heb ik vorige week op het werk gemaakt, deze mannekes onder druk vond ik wel passen bij het verhaal.

bVision Photography

Oh wat stinkt die kerel…

Een korte vandaag, want gisteren heb ik op mijn vrije dag bij de baas gewerkt, en ook nog lang gewerkt… Hoe ver gaat u met het versieren van uw huis met de kerst. Deze mensen erg ver. Maar sommigen nog veel verder, ofwel: wordt vervolgt.

bVision Photography