bVision.nl

De laatste week van mijn vijf weken durende vakantie is alweer aangebroken en als laatste restpunt is nog het schilderen van de hal over gebleven. Gisteren heb ik de hele begane grond gedaan en vandaag hoop ik de twee verdiepingen boven af te krijgen. Blijft over de lekkage in de keuken. Maar dat blijft even liggen. We willen de badkamer op korte termijn opknappen en nemen de lekkage maar even voor lief. Door het gat in het plafond droogt de bovenzijde sneller en komt het niet meer in het plafond van de keuken. By the way, als u eens wat leuks wil doen op een avond trekt u gewoon met een camera de stad in. Bijgaande foto is afkomstig van een Nightwalk met de fotoclub. En geloof me, dat was hartstikke leuk. Weinig mensen op straat en alle rust om te fotograferen. Voordeel is dat je met een paar mensen bent en niet iedereen je als zot verslijt die ’s avonds met een camera door de straten zwalkt. De foto is aanklikbaar voor een groter formaat en is gemaakt op de Noorder hoge brug in Maastricht.

Mijn vakantie is nog niet afgelopen en tussendoor kan ik wel eens een wandelingetje maken. Deze week was dat een padde(n)stoelen tocht. Ik moet zeggen, ik merk er niets van dat het er minder zouden zijn. Integendeel op mijn tocht vond ik zelfs een nieuwe helper voor in de tuin. En wie heeft er moeite met het vinden van zijn huis, ik niet. En blij dat deze kabouter was dat ik zijn huisje weer gevonden had. Blijven schuilen in die boom was ook geen pretje. De kabouter stond in het bomenbos in de kasteeltuin van Amstenrade. De paddestoelen stonden in het buurtgehucht Brand, bij Nuth.(foto’s zijn aanklikbaar)

San Gimignano is een middeleeuws stadje in de streek van Siena in Toscane. Als je het geheel ommuurde stadje binnenloopt waan je je terug in de middeleeuwen. Niets is er veranderd. Om iedere hoek verwacht je ridders of Italiaanse edelmannen. Helaas, alleen maar toeristen. En waar die allemaal zijn ?. Als verkleed Italiaans edelman heb ik die uiteraard allemaal uitgeroeid om deze sfeervolle plaatjes te kunnen maken

In de stad vind je een aantal torens die gebouwd zijn door rijke inwoners die op deze wijze hun rijkdom ten toon stelde. Hoe hoger de toren hoe meer aanzien de persoon had. Het stadje ligt een beetje zijdelings van alle routes en toen in de late middeleeuwen een pestepidemie uitbrak raakte het stadje bijna uitgestorven. Gelukkig voor ons bleef alles zoals het was en is is de loop van deze eeuw alles gerestaureerd. In de zomermaanden rijden de bussen met toeristen af en aan. Het centrum staat op de werelderfgoedlijst van Unesco.

Op de dag van ons vertrek werd eerst verzameld in Nuland (boven den Bosch) en we werden verwelkomd in de grote zaal. Alle reizen van Peter Langhout vertrekken vanaf daar en we kwamen toevallig tegenover een paar te zitten uit Brabant (Nispen). Zij waren ook op weg naar Toscane en we zaten dus in dezelfde bus. Het overnachtingshotel in Sausheim (z. Frankrijk) was prima alleen het eten was aan de magere kant en de drank peperduur. Heel anders was de aankomst in Toscane. Het hotel was enigszins overboekt en er werden drie stellen ondergebracht in een apart huis naast het hotel. Met een eigen waakhond (een zware, grote boxer) maar zonder de faciliteiten van het hotel (uiterst rechts op de foto te zien). U raad het al, het stel uit Brabant, wij Limburgers en nog een ander stel uit Brabant (Deurne). Volgens mij waren we op een na de jongste stellen en alle bejaarden zaten in het hotel. Het mocht de pret niet drukken, koud water, steenkoude vloeren, bedden die uit elkaar vielen, maar ene stoel, en de garantie dat we een halve week later konden verhuizen naar het hotel. Vergeet het maar, dit schept banden en we zijn er gewoon met z’n zessene gebleven. De hele vakantie zijn we samen op stap geweest en dat beviel prima. De rest zag ons een beetje als een stel recalcitrante zuiderlingen, en dat gevoel hebben we ze maar niet afgepakt. Het gaf een extra cachet aan de vakantie. Het eten en de drank in het hotel vielen overigens wel mee. En zeg nou zelf, met zo’n tuintje voor het hotel krijg je toch echt een (sub)tropisch gevoel.

Even wat nieuws in de serie 1953, mijn geboortejaar, voordat we met Toscane verder gaan. Door een computerstoring bij Frank vandaag helaas geen logje van zijn hand, maar dat haalt hij wel in. Vandaag de geboorte van een nieuwe tractor. Als opvolger van de R16 introduceerde Hanomag in 1953 deze R19. Ontstaan bij het verder ontwikkelen van de R16 kreeg zijn opvolger wat meer pk’s (19) bij maar 1900 toeren. Wat deze tractor zo uitzonderlijk maakte waren alle toebehoren. Die maakte het tot een universeel inzetbare lichte tractor voor het middenbedrijf. Een soort manusje van alles, van waterpomp tot ploeg zullen we maar zeggen. Tevens zat er een universele (riem)aandrijving op voor het laten lopen van stationaire machines. Neem daarnaast het grote dealernet en een succes was geboren. Zoals ik al zei, een goed bouwjaar, 1953. De foto is afkomstig van http://norwegen.piranho.de e.