bVision.nl

bVision.nl

Blog, Art & Photography

Agfa Click – by Frank

Omdat de Agfa Click en Clack meestal in een adem genoemd worden, is deze week de Agfa Click aan de beurt. De Agfa Click kwam in 1958 op de markt, en was een stuk handzamer dan de Clack. Er waren twee Click versies, je had de Click I en de Click II.

Het verschil tussen die twee? De Click II had ook een portretstand. De Click en Clack zijn beiden nog een tijd samen op de markt geweest. Maakte je met de Clack 6 x 9 cm negatieven en kon je daardoor 8 foto’s van een rolletje krijgen, de Click had vierkante negatieven van 6 x 6 cm. Daardoor kon je wel 12 foto’s van een rolletje maken. Ook de Click had een enigzins gewelfde achterwand, waardoor je met een relatief eenvoudige lens toch hele goede resultaten kon krijgen. Je zag de camera erg vaak in de zestiger jaren. De Agfa Click is tot 1970 in productie gebleven. In de 60er jaren hadden wij ook een "Click". Persoonlijk heb ik de camera altijd beschouwd als een speelgoedcamera, als ik op internet kijk naar resultaten gemaakt met de Clack dan lijken die veel beter dan die welke gemaakt zijn met de Click. Fotograferen heb ik geleerd met een Oostduitse Beirette Camera, en een Russische Lubitel 2. Zo, genoeg geclicked en geclacked!


My secret bird

Soms ben ik best wel irritant, vooral als ik iets wil wat me iedere keer weer mislukt. Voor een aantal weken terug zat er een vogeltje in de tuin en ik wist en weet nog steeds niet wat het is. Eerst maar eens op digitale jacht naar dat vogeltje, maar het beestje was zo schuw dat iedere keer als ik hem zag en ik mijn camera nog moest pakken en de achterdeur nog moest opendoen dat het beestje er allang weer vandoor was. Of de struiken invloog en mij van daaruit aan het uitfluiten was. Tot gistermiddag. Niets vermoedend maar met de camera in de buurt was ik in de tuin aan het werk en het beest streek neer bij het verbouw pand van de buren. Heel voorzichtig heb ik zo van een afstand van een metertje of zeven de onderstaande (en nog meer) foto kunnen schieten, overigens is het staartje van onde bruinrood. Aan u de eer om mij te vertellen welke vogel dit is, want ik weet het echt niet.


Het spoorwegmuseum in Utrecht


Waren we vorige week nog in het noorden van het land, in Luttelgeest, daarna werd het het midden. Op de terugweg zijn we naar station Maliebaan in Utrecht geweest, waar het spoorwegmuseum is gevestigd. Een fantastische locatie en we hebben meteen kaartjes gekocht voor een ritje Utrecht centraal v.v.. Helaas, door een storing kwam de trein niet opdagen en viel het bezoekje Hoog Catharijne in het water. Niet dat dat erg was, want in het museum is genoeg te doen voor geenteresseerden. Een drietal foto’s wil ik u tonen, voor de rest moet u maar zelf gaan kijken. De foto waar u mij op ziet was toeval. Alleen om uit te proberen of ik een foto kon maken zonder de reflexie van het glas.

De foto van het mooiste lokje ter wereld, ik heb hemzelf in spoor HO, vind ik prachtig. Er staan er drie, waarvan een in reparatie. En uiteraard de foto van een wagen van van Gend & Loos mag niet ontbreken. en al die anderen staan in mijn archief. De 1100, de 1200 en ga zo maar door. Tussendoor voldoende entertainment, ook voor kinderen, of moet ik zeggen vooral voor kinderen. Ik heb mijn eerste ATB ingreep gehad, mijn vrouw een hart verzakking, kortom een bezoekje waard. Alhoewel ik als zenige Limburger de prijs wel erg hoog vond. Aan de andere kant wil ik best een stukje sponsoren voor mijn kleinkinderen, mocht ik die ooit nog krijgen… En zoals u gewend bent als er een kadertje omheen zit zijn de foto’s door erop te klikken in een groter formaat te zien.

Even stilte graag…

Gisteren was het een prachtige dag. Een strakblauwe lucht een beetje wind en na de wekelijkse boodschappen met wat extra’s voor mijn verjaardagsfeestje, ben ik rustig richting Modelvliegclub gereden en heb mezelf daar lekker in het zonnetje geparkeerd. Heerlijk genieten van de betrekkelijke rust. Steeds meer van de knetterende brandstofmotoren worden vervangen door vrijwel geruisloze elektronische varianten. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik weer een beetje ben bijgekleurd en mijn persoonlijke accu weer helemaal vol is. Vandaag een beetje uitbuiken en een start maken met een (klus)project thuis. Ik ga twee wanden in de huiskamer "behangen" met parket. Dit parket hebben we in drie keer met korting en extra kluskorting afgelopen vrijdag in verschillende filialen van Praxis gehaald (extra bonus zo’n honderd euro). Als ik klaar ben plaats ik wel een fotootje. Trouwens het bewijs van gisteren staat hieronder. Mooi blauw toch, en aanklikbaar. De witte vlek op de vleugel is een tijdelijke reparatie.


Opmerkelijk auto's – Alfa Romeo Giulia


Soms zijn auto’s geen auto’s, maar herinneringen. Neem nu deze Alfa Romeo Giulia. Ik heb er zelf nooit een gehad, heb er zelf nooit in gereden, maar het gezicht van mijn vrouw (toen nog vriendin) zal ik nooit vergeten. Met de buurjongen op een camping in Esch-sur-Sere naar de winkel in het dorp broodjes halen. Achterin een mooie donkergroene Alfa Romeo Giulia. Alsof je in een Italiaanse taxi zat. Dat was toch heel wat anders dan de DAF 750 waar we normaal mee werden rondgereden. Toch had deze Italiaanse sedan wel wat. Een beetje een duur uiterlijk zullen we maar zeggen. De auto is gebouwd van 1962 tot 1978 en in diverse varianten. Standaard lag er een 1600 motor in en had de wagen een TI achter zijn naam staan. In de laatste twee jaar van zijn bestaan was er zelfs een dieselmotor in te krijgen. De topsnelheid van deze Alfa’s was minimaal zo’n 165 km/h bij een vermogen van circa 92 pk. Het lijkt een overvierkante bak, maar in vergelijking met een Porsche 911 uit die tijd kwam dit model er zeer goed uit.

Dat was dan ook de reden dat je deze auto vrij vaak op het circuit tegen kwam. Het hiervan afgeleide sport model de Gulia TZ (Tubolare Zagato) werd zelfs speciaal ontwikkeld om te racen. Voor Alfa was dit model een succes story. Helaas werd dit succes door een van de opvolgers volledig om zeep geholpen. De Alfa Sud roestte al in de showroom en het heeft een lange tijd geduurd voor we hier weer een beetje "Alfa Minded" werden.

Mijn 11e lustrum

Ik zal er niet te veel woorden aan vuil maken, maar vanaf vandaag hoor ik bij een andere doelgroep in de maatschappij, de vijfenvijftig plussers. 2 mei 1953, een eeuwigheid geleden dus, ben ik geboren in Gebrook, en ik woon daar nog steeds. Ik neem vandaag afscheid van mijn jeugd en ga me voorbereiden op mijn tweede jeugd. Ik heb alvast een paar spelletjes opgezocht voor mijn gasten a.s. zaterdag. Ik heb een dobbelsteen met 15 kanten, en de kant die boven blijft liggen bepaalt wat we gaan doen. Oh ja, er moet ook nog een vaatje leeggemaakt worden, met echt wit bier van de Lidl (twee mag ook). Koffie en vlaai zijn vandaag voor de watjes…

TomTom – a way of life

Toen we gisterochtend door Tommie twee keer het bos in waren gestuurd rondom een klein plaatsje in Duitsland, dacht ik aan een gesprek enkele dagen geleden dat achter ons gevoerd werd. Het was op weg van de parkeerplaats aan de Cabergerweg in Maastricht naar de binnenstad. De jongelui hadden een kilometer of zestig gereden en verklaarden dat zij dit zonder TomTom nooit gered hadden. TomTom was voor hun "a way of life", anders kwamen ze nergens. Mijn ervaring is dat ik best zonder, en af en toe beter zonder kan. Zodra er wegwerkzaamheden, nieuw aangelegde wegen, pas geplaatste rotondes etc. zijn. Wil Tommie wel eens iets anders voorstellen dan verstandig is. En veel zijstraten na elkaar met daartussen op- en afritten is een crime. Het meest irritant vind ik de volgende zin: Ga rechtdoor over de rotonde, tweede afslag. En daar hebben meer mensen last van.

Vandaag is hier in Gebrook een grote braderie, eens kijken waar ik naar toe kan vluchten. Ik moet nog even op pad vandaag, en wees gerust, zonder Tommie. Het nadeel is dat wij er middenin wonen en waarschijnlijk niet meer terug kunnen omdat alles is afgesloten.