De laatste vakantie zijn we weer eens met de auto op pad gegaan, en dat is ons goed bevallen. Nou probeer ik dat hele eind naar Italië niet ineens te rijden, dat is niet relaxt. Dus hebben we ook steeds overnacht in een hotel wat na de Gothardtunnel lag. Van te voren had ik al uitgezocht welke route ik zou nemen, niet door Duitsland dus, want het regende horrorverhalen over de files voor de vele tientallen “Baustellen”. We zouden via Frankrijk rijden. In Frankrijk rijden vind ik ook veel relaxter. Vanuit Zuid-Limburg zit je zo in België en ook Luik. Daar ging het al mis op het klaverblad (Klavertje drie). De oprit richting Luxemburg was afgesloten, verder rijdend kwamen we bij de oprit naar Aken en de volgende was weer richting Maastricht. Na twee een rondje over het klaverblad gemaakt te hebben besloten we dan maar richting Aken te rijden, “merde” dus toch via Duitsland. Daardoor verloren we gelijk al een half uur en moesten we ook flink omrijden. Maar we hadden geluk, er waren inderdaad veel wegwerkzaamheden, zeker meer dan twintig, maar overal konden we, zij het met gereduceerde snelheid doorrijden. Maar wel jammer dus dat we door Duitsland moesten, want door Duitsland rijden, dat vind ik niet relaxt. Ze rijden daar zo ontiegelijk hard. In Italië, Zwitserland en ook Frankrijk is de maximum snelheid 130 en men houdt zich daar ook redelijk aan. Natuurlijk wordt daar ook door mensen te hard gereden, maar als je in die landen op de driebaanswegen op de middelste strook op je gemak 130 rijdt, dan wordt je met misschien 150 à 160 km per uur ingehaald, dat kun je redelijk inschatten allemaal. Met inhalen zitten ze dan ook niet meteen op je bumper. Maar in Duitsland, daar wordt je gemakkelijk ingehaald door iemand die 240 of zelfs harder rijdt. Als je dan een keer verder naar links gaat en je ziet er eentje ver weg aan komen rijden, dan kan het zijn dat hij ineens op je bumper zit. En dat gekleef dan achter je, dat is weer een beetje irritant, en ik ga er echt niet harder voor rijden.
