Was het maar waar, want dan had ik een winkel, helaas stond deze vrachtwagen wel voor mijn deur en wel met een lading stenen voor achter in de tuin. Dat was dus even aanpoten op mijn vrije dag. Samen met mijn zoon alles door de gang, naar achteren, de trap op, op het pad gezet. Tsjonge denk je dan, die warmte had toch ook wel een dag later kunnen ingaan. Maar, vele zweetdruppels later, toen alles achterom neergezet was, lagen we moe maar voldaan, languit in de stoel uit te puffen. Als je dat werk niet meer gewent bent valt dat vies tegen en lijken die stenen steeds zwaarder te worden. We gaan langzaam maar zeker de tuin ombouwen naar een meer onderhoudsvriendelijke tuin. Niet met minder planten, maar wel gaan we op plaatsen waar alleen maar schaduw is, en het gras niet wil groeien, zoals ondr de bomen, de paden terugleggen die er ooit geweest zijn. In een later stadium komt er dan een groot afdak achter in de tuin, waar we in de zomer lekker koel kunnen zitten. Werk genoeg dus.
We hebben ook een dief, zeg maar diefje, in huis, die heeft uitgevonden waar de zakjes kattenvoer zijn opgeslagen. Ze heeft daar haar eigen voer maar alvast uitgehaald en verstopt in de klimton. Alleen Ollie de kater liep even later triomfantelijk met een bijna leeg en door midden gescheurd zakje door de kamer, afgepakt van zijn zusje. Vanaf nu is de berging dus verboden gebied voor katten…
click to see the pictures big
bVision.nl een Parkstad Limburg blog