Iedere jongen heeft waarschijnlijk vroeger wel eens geknikkerd, in de tijd dat ik klein was, meer dan 50 jaar geleden deden we dat ook, net zo goed als mesje kappen en nog wat andere bizarre spelletjes. Uit die tijd stamt dit verhaal. Als kind van arme ouders had je destijds niet veel te makken, en het verlies van een paar knikkers drukte dan ook zwaar op je gemoed. Van mijn vader had ik een mooie grote kogel gekregen en was daar best wel trots op. Maar je hebt altijd baas boven baas, en er zat iemand in de klas wiens vader op de kolenmijn Emma werkte. Die had een heel grote kogel van een centimeter of zes en doorsnede. Trots showde hij zijn kogel en zou wel eens even laten zien dat hij alle knikkers uit de pot kon gooien. Na een mooie zwaai ging de kogel precies richtig pot, alleen het verwachte resultaat was er niet na. De grote kogel drukte de knikkers vast de grond in en een van de knikkers was zelfs middendoor. U begrijpt, kinderen zijn hard, en hij werd gewoon uitgelachen. Boos liep hij naar de pot, pakte zij grote kogel en gooide die met een grote boog ver weg in de struiken en liep boos weg. Ik weet nog dat andere klasgenootjes er naar gezocht hebben, maar de kogel was weg, en bleef weg…
(photo by whodeenee on Flickr)
bVision.nl een Parkstad Limburg blog