Jaren lang lag de krant “De Limburger” bij ons keurig, zo rond zes uur ’s ochtends in de brievenbus. Tijdens vakantieperiodes ging het wel eens mis en was hij later als er tijdelijk een andere bezorger was. Dat de krant dan later in de bus lag, nou ja dat is dan niet anders. Ik sta ’s ochtends veel eerder op, om op mijn gemak de krant bij mijn ontbijt te kunnen lezen, dat is héél relaxed om zo aan je dag te beginnen. Aangezien ik ook vroeg de deur uitga, om te gaan werken, zie ik de krant daarom niet meer als hij na halfzeven bezorgd wordt. Afgelopen jaar hebben we een nieuwe bezorger gekregen, en soms kom ik hem op weg naar mijn werk nog wel eens tegen. U raadt het vast al, ik heb géén krantje meer bij mijn boterham. Op zich doet de bezorger ook nog niets verkeerd, want de krant moet voor zeven uur in de bus liggen en dat redt hij wel. Maar als ik ’s avonds thuis kom dan hoef ik hem niet meer, want dan is het nieuws immers oud nieuws. Digitaal dan? “De Limburger” zet pas om zeven uur zijn digitale krant online. Daarom begon ik vorig jaar maar eens te testen met proefabonnementen op andere kranten. Eerst de Volkskrant, laat het nou zo zijn dat die zelfde bezorger die krant ook bij ons bezorgt. Daarom per 1 januari een proefabonnement op “De Telegraaf” genomen. Verdorie weer dezelfde bezorger, dat schiet niet op zo. Alleen is de digitale krant van “de Telegraaf” om 05:30 uur al beschikbaar. Het beeld aan de ontbijttafel is nu dat mijn vrouw op haar Ipad naar de krant zit te kijken en ik op mijn Android tablet. Voordeel is wel dat we nu niet meer hoeven te vechten om de voorpagina en de tafel ligt niet vol krant. Maar ik mis het wel dat geritsel van het papier. En het was altijd een goede bodem voor onder in de kattenbak. Ik ben bang dat dit bij ons toch het einde is van een gedrukte krant. Met je tijd meegaan heet dat. Waarmee krantenbezorger m.i. hierdoor een uitstervend beroep is. Het zal dringen worden om de vakken te mogen vullen in de super.
