bVision.nl

Gisteren had ik enige haast, en haastige spoed is zelden goed, zeggen ze wel eens. In mijn haast om thuis te komen vergat ik mijn tas mee te nemen. En daar zat mijn privé laptop in die ik mee had genomen om daar even een back-up van te maken op het werk. De weg naar huis die normaal zo’n half uur duurt, liep meteen al uit de hand, sneeuw, sneeuw, auto’s en auto’s en nog meer auto’s. Je vraagt je af waar ze vandaan komen en waarom die gasten met een beetje sneeuw zo langzaam rijden. Dus al danig uit mijn hum, twee uur later aan het eten, schoot mij in de gedachte waar is mijn laptop. Gatverpieleke, geen blogs lezen, geen blog schrijven, ik zag mijn geest al kruipen. Dat kan ik toch niemand aandoen. Dan maar eens de berging in, daar moest nog een oude PC staan. Eh, wel een PC met een DVI aansluiting naar de monitor, weer de hele berging overhoop gehaald voor zo’n kabel en gevonden, Yes, maar helaas, we hebben tegenwoordig wireless, en dat zat daar dus niet op. Mijn zoon had een tijd geleden zijn PC opgeblazen en daar snel een wireless kaartje uitgehaald en in mijn PC gezet. Een toetsenbord en muis had ik niet meer, maar mijn wireless toetsenbord en muis voor bij mijn laptop had ik wel bij de hand, maar of Windows die zomaar kon zien. Gewoon, stekker erin en…. hoera voor Windows 7, want uiteraard had ik geen drivers voor het kaartje, kwam het kaartje uit een ander merk PC stonden de toetsenbord drivers er niet op, maar met een weinig moeite kreeg ik alles weer aan het werken. Hoezo vervelen thuis, daar heb ik geen tijd voor en wie wat bewaard heeft wat, al is het maar een Delletje.

Iedereen weet dat ik een fel tegenstander ben van die fel oranje/rode toiletten die het straatbeeld ontsieren zodra er iets gebouwvakt moet worden. Maar om ze nou meteen in de hens te zetten. Deze stond op het einde van Swier, een klein gehucht tussen Hoensbroek en Wijnandsrade, aan de kant van Wijnandsrade. En geloof me, dat is echt in the middle of nowhere. Ik vind dat ze die dingen beter kunnen laten uitzien als een oude Engelse telefooncel. Overigens liep niet alles in het weekeinde zoals voorzien, leven heet zoiets. Dat kun je niet plannen en dat is maar goed ook. Wel is er een keuken gekocht door de vriend van mijn dochter. Niet voor niets, maar wel bijna voor niets. Van de prijs ging uiteindelijk meer dan 60 procent af, mijn collega Sasan kan trots op ons zijn. Alleen maar door niets te zeggen en bedenkelijk te kijken.

Aan dit paaltje in Schimmert hoef ik geen woorden vuil te maken, dat spreekt voor zich. Voor u allen, een roestige zondag.

Frank liet hier vorige week al een paar foto’s zien van een Renault vrachtwagen uit de ik dacht vijftiger jaren, Maar Renault timmert uiteraard al veel langer aan de weg. Vanaf 1906 werden de eerste vrachtwagens gemaakt. En dat varieerde van omgebouwde personenwagen tot vrachtwagens, landbouwwerktuigen, bussen en militair materieel. Een ding hadden ze allemaal gemeen, dat was die rare snuit. Het geheim van Renault zat daarin, weliswaar het verkeerde geheim, want na die periode vind je dat niet meer terug. Alle andere auto’s met radiateur plaatste die op de koelste plaats, voorin de auto, zodat alle koele lucht meteen de radiator bereikte, echter Renault had daar een ander idee over en plaatste de radiator achter de motor, en had zodoende de ruimte om die gekke snuit te maken. In de jaren dertig kwam Renault tot inkeer en werden bijna alle auto’s uitgerust met de radiator aan de voorzijde. Let op dat bijna, want er bleven uitzonderingen…
Foto Boven: Renault RY1 1930 (o.v)
Foto onder: Renault OS1 1926 (o.v)

Je hebt van die dagen waar je even tegenaan moet kijken. Ofwel de dag van vandaag. Starten om zeven uur in de ochtend en klaar om een uurtje of tien in de avond. Dat is het nadeel van het werken in de ICT. Het testen van bepaalde zaken mag alleen na vijf uur in de avond of in het weekend. Voor ons dus vanavond beginnen en hopen dat alles goed gaat en we de rest van het weekend toch kunnen genieten van een ik dacht een dan welverdiende rust. Maar ook dat laatste is betrekkelijk, want ik heb gehoord dat mijn dochter plannen heeft voor de zaterdag, iet met slopen of zoiets… Maar meer daarover later. Mocht u me missen, u weet dus waarom. Een paar opbeurende reacties, een weinig medelijden, een traantje, alles mag in het reactiedoosje. En wie weet, gedurende de rustige uurtjes dat we moeten wachten of alles goed gaat, zal ik uw antwoorden met aandacht bekijken. En zeg nou zelf, bij the longest day hoort daarna toch the largest beer…

Natuurlijk zien we hier in Limburg niet zoveel veel watervogels, alleen de eenden en meeuwen bevolken hier de plassen en de meeuwen zijn volgens mij de vuilnisophalers onder de vogels. Op alle terrassen en bij alle eetgelegenheden zitten die beesten te wachten, of pikken gewoon agressief naar alles wat eetbaar en onder snavelbereik komt. De eend op de foto(‘s) niet, twintig minuten heb ik moeten wachten om een beeld te kunnen maken van deze kamikaze meeuw, die even later de diepte in verdween.