bVision.nl

Het is ontstellend hoeveel tijd en geld de mensen verspillen om iets voor niks te krijgen

De steenberg – Zoals vele steden in de oostelijke mijnstreek heeft ook Hoensbroek destijds een aantal mijnwerkers-wijken gehad, of staan er nog steeds. De bekendste hier hebben ook allemaal namen. De kleine kasteelkolonie, de kasteelkolonie, de slak, de dem, de steenberg, de kraaienbuurt en ga zo maar voort. Een van de oudste, de steenberg, was destijds helemaal opgebouwd uit houten huisjes. In een van die huisjes aan de Schuinstraat woonde mijn grootouders en een stukje verder ‘Beppe’. Ik ben daar halverwege de vorige eeuw geboren. Ik zie het huis nog zo voor me. De houten huisjes zijn helaas allemaal verdwenen, de laatste stond aan de kastanjelaan en werd door de een of andere excentrieking bewoond, maar het beeld zal me altijd bijblijven. De foto’s zijn op dezelfde plaats genomen. Vlakbij de voormalige ULO aan de Hermesweg. Het mijnspoor is weg en is een groenspoor geworden wat door heel Hoensbroek gaat. De woningen heel in de verte staan er nog en zijn goed te zien als je op de foto’s klikt.

Treintjes en borsten zijn bedoeld voor kinderen, maar het zijn de mannen die ermee spelen

In deze donkere tijden moet je af en toe de boel een beetje opleuken, plantje hier, kleurtje daar reukje ginds en ga zo maar door. De bedoeling was een wat grotere plant op de kast. Dat is gelukt uiteraard. De bedoeling zei ik, want nadat we eerst bij Hornbach geslaagd waren, maar toch nog even bij Intratuin wilden kijken ging het mis. On my Lord wat was het daar druk met auto’s. Niets vermoedend stapten we even later het pand binnen en werden verrast met de roadshow van Rob Verlinden en consorten, die net deze dag hadden uitgezocht om Intratuin in Geleen te bezoeken. Daar zat ik dus niet op te wachten, het mag een aardige kerel zijn maar daar kwam ik niet voor. Net toen we het pand aan de andere zijde wilden verlaten kwamen we een nog mooiere plant tegen, en uiteraard wat duurder. Die staat dus op de kast. En bij de kassa kwamen we Iris tegen, met een naamgenootje. Daar hebben we even ruil de bon mee gespeeld. En volgens mij ben ik de verliezer in het spel wat verder alleen maar winnaressen had… Oeps, en bijna vergeten, vandaag moet ik een lamp ophangen, ook zowat waar we eigenlijk niet voor gingen. Als ik er aan denk maak ik een fotootje, voor het nageslacht. En voor mezelf, als geheugensteun, een upgrade van het Theme alhier, helemaal voor noppes. Yes, het kan nog.

Het zal de meeste mensen niet opvallen, maar de elektrisch aangedreven automobielen vliegen als paddenstoelen de grond uit, om in model jargon te blijven. Op zich is dat een goede zaak als we de stroom die we voor zo’n auto gebruiken uit groene stroom halen. Als we dit uit stroom halen die afkomt van een conventioneel gestookte kolen-eenheid wordt het verhaal anders. Dan wordt er meer CO2 gemaakt voor een kilometer dan met een benzineauto wordt geproduceerd per kilometer. Zonnepanelen en windenergie zijn uiteraard beter, en ook een kerncentrale produceert bijna geen CO2. Het probleem ligt meer aan de wijze van opslag. Elektriciteit is in grote hoeveelheden niet of nauwelijks op te slaan. Toch voorzie ik, zeker als tweede auto in het begin, een grote toekomst voor de elektrische auto. In de komende weken zal ik hier dan ook enige extra aandacht aan besteden.
Voor vandaag moet u het doen met afbeeldingen van de Cree SAM Evolution ll, een karretje dat te eigenzinnig is en het wel niet zal halen, alhoewel, in tegenstelling tot de driewieler van mijn collega zit je wel droog

Iedereen heeft een fotografisch geheugen. Maar sommigen hebben geen filmpje

Vandaag gaan we sedert enige tijd van afwezigheid, weer eens een visje verorberen op de bloemenmarkt in Geleen. Weer een beetje in de oude samenstelling. Met mijn vriend Humberto erbij, die ons een paar dagen aan het helpen is met wat achterstallige, door hemzelf veroorzaakte 8-)eachterstand. En vanavond weer verder met ons project de vliegboot Catalina. De ene helft inclusief de vleugel is mooi op maat gesneden en als een opgezette vis op een plank geplakt en vanavond dus de andere kant. Daarna kan het beter plak en in elkaarzetwerk beginnen. Gisteren heb ik de draad die gevallen was weer opgepakt en ben ik met frisse moed weer aan de slag gegaan, het leven gaat immers gewoon door. Voor iedereen alvast een fijne aanloop naar het weekend.

De narigheid van meteen iets goed doen, is dat dan niemand weet hoe moeilijk het was

Sommige dagen zou je even willen parkeren en dan langzaam vergeten. Dat zijn van die dagen die je confronteren met een alom aanwezige waarheid die niemand wil zien. Die we graag uit de weg gaan en het liefst zo lang mogelijk willen uitstellen. Maar we kunnen er niet omheen, af en toe gaat er iemand dood. Vooral als de persoon waar het omgaat jong(er) is dan jezelf kruipt er een spinnetje over je rug, krijg je de kriebels, en ga je beseffen dat het jezelf of je naaste ook kan gebeuren.
Na de crematie gisteren was ik van slag af en kon ik de draad niet goed meer oppakken. Ik ben maar verder gegaan op de automatische piloot. De Chili Con Carne gisteravond gaf ook al geen opgelucht gevoel, maar deed me eerder denken aan een eerdere spreuk die ik deze week op mijn log had staan, Als je uien in je eten vindt, is er kans op harde wind…

Heb je haast, ga dan zitten (gestolen, bij Neneh)

Niet dat ik iemand op ideeen wil brengen in deze tijd van recessie, maar hij zit heerlijk en was heel wat goedkoper dan de stoelen die we tot nu toe gezien hebben. De duwbalk met reclame hebben we er maar vanaf gehaald, maar voor de rest is hij helemaal origineel. In huis heb ik niet eens meer een rollator nodig…