bVision.nl

bVision.nl

Blog, Art & Photography

Houghton Ensign Midget model 55 – by Frank

In mijn verzameling van oude camera’s heb ik een zogenaamde "Houghton Ensign Midget" model 55, ook wel gewoon "Ensign Midget" genoemd. Een mini camera die ingeklapt kleiner is dan de meeste digtale pocketcamera’s van tegenwoordig. De camera is geentroduceerd in 1934, maar is tot 1940 in productie gebleven. Men kon er 3.5 x 4.5 cm negatieven mee maken op e10 rolfilm.

In eerste instantie kende men 2 modellen, de A/D en de A/N. In 1935 werden daar de modellen 33 en 55 aan toegevoegd. Ter
herinnering aan het zilveren jubileum van de Britse koning en koningin werden deze twee laatsten ook zilverkleurig op de markt gebracht. Deze zilveren camera’s zijn tegenwoordig heel zeldzaam.

De camera is destijds zo ontworpen dat er geen hoekige kanten aan zitten, daardoor glijd hij zo in je broekzak. Handig om altijd bij je te hebben. De camera werd in 1924, met een op vrouwen gerichte reclamecampagne, op de markt gebracht. Maar bij het uitbreken van de tweede wereldoorlog werd de reclame vooral gericht op de Britse soldaten die de camera, vanwege het kleine formaat, in hun zak mee naar het front konden nemen en zo een oorlogslogboek bij konden gaan houden. Het lijkt hiermee: de ene zijn dood is de ander zijn brood.

De camera is in redelijk grote aantallen verkocht, je kon er tot in de zeventiger jaren van de vorige eeuw zelfs nog film voor krijgen. Je komt ze dan ook regelmatig nog tegen op Ebay en marktplaats.

Funny (nog 4 te gaan) – the new one

Voor iedereen die denkt dat de wandeltochtjes door de omgeving snel gemaakt zijn vertel ik even dat er buiten het wandel en puzzelgedeelte er gemiddeld zo’n vier uurtjes inzitten. de foto’s maken en bewerken, het verhaal schrijven en de route uitzetten. en dan doe je dus zonder camera helemaal niets. Dat is ook de reden dat ik snel een nieuwe camera nodig had, zonder foto’s geen Limburg in beeld. Nu had ik nog wel een oudje liggen als reserve in de auto, maar dat was toch niet echt de oplossing. En voor het doel waar ik hem voor nodig heb is een spiegelreflex overdone. Mijn keuze is gevalleen op een Fujifilm Finepix S5800. Goedkoper als wat ik had, met geen uitwendig draaiende lenzen, maar wel met een betere groothoek en voldoende zoom als het nodig is (opt. x dig. 10X5.1 = 51 maal). En het geld wat we daarvoor uitgegeven hebben besparen we door online de nieuwe vaatwasser te kopen en hem zelf te installeren. En ik moet zeggen de Finepix bevalt me nu al prima, eigenlijk beter dan de Olympus. En het grote voordeel bij deze is dat al mijn oude geheugenkaarten hierin werken (zowel SD als XD). Maar als je ze in de computer laat zitten zijn de 26 MB intern zo vol….( het HIV virus heeft hier weer eens toegeslagen).



Limburg in beeld – Wijnandsrade, Swier, Brommelen





Vandaag zetten we er de kuierlatten in. Vanuit het bos naderen we historisch centrum van het dorpje Wijnandsrade. Als eerste zien we de geweldige kerk omgeven door water, spetterende eenden, kunstwerken en meteen daarna het prachtige kasteel. Ontstaan als boerderij rond 1050 en uitgebreid tot de huidige vorm in de vijftiende eeuw. Een hele fotoreportage kan ik hier aan wijden, maar helaas, we moeten verder. Maar niet na eerst even de binnenplaats op te zijn gelopen en even alle gevelstenen en kunstwerken te hebben aanschouwd. We gaan de lange weg op richting Swier.



Keek op de afgelopen week (9)

Sinds deze week schaam ik mij diep. Ik durf bijna niet meer met de auto buiten te komen. De invoering van de slurptaks deze week was de aanleiding om eens te gaan kijken hoe mijn mooie KIA Carens scoorde. Een D notabene, ik voel mij als een dief die CO2’tjes van anderen opslurpt. Ik voel me een milieubelastende schoft die in een veel te grote auto rijdt. En dat terwijl het volgens velen een uitermate gebruiksvriendelijke gezinswagen is. Tanken doe ik laat in de avond, bij de Makro als er niemand meer is. In de ochtend ga ik in het donker naar het werk en als ik naar huis moet is het gelukkig ook nog donker. En dan is het vrijdag en sterft mijn vaatwasser. Hij was nog jong, maar het centrale hart heeft de geest gegeven. Ontroostbaar ben ik, en ik geloof nooit dat we zoveel vaat hebben dat we alles kunnen laten staan totdat de nieuwe is geariveerd en aangesloten. Zaterdag sta ik te fotograferen bij de kinderoptocht in gebrook sneuvelt mijn digitale camera, kortsluiting bij het naar buiten brengen van de lens oftewel zelfmoord van de camera. Hieronder ziet u een van de laatste foto’s voordat de camera definitief ermee ophield (klik op foto). Maar voor de rest gaat alles goed hier. Wat kapot is wordt vervangen, even slikken en net doen alsof dat normaal is hier…




Vergeten merken – Spijker 1898-1925




Bij de vergeten merken kan de Spijker uiteraard niet vergeten worden. In 1860 besloten de broertjes Spijker om koetsen te gaan bouwen. Beide waren smid dus dat moest goedkomen. Het feit dat de gouden koets na meer dan 100 jaar het nog steeds goed doet is een voorbeeld van de kundigheid waarmee ze ook auto’s bouwden. Ze staan bekend om de uitvinding van de zescilinder, de eerste auto met remmen op alle wielen, de eerste vierwielaangedreven auto en ga zo maar door. De eerste auto’s werden in licentie met Benz gemaakt en heten dan ook Spijker-Benz. In 1903 werd Spijker Spyker en werd ook de fameuze Spyker gebouwd die in 1907 tweede werd in de ralley Peking-Paris. In datzelfde jaar stierf een van de broertjes en trok de andere zich terug uit het bedrijf. Na een aantal kwakkelende jaren onder andere leiding en een tussentijdse stop om vliegtuigen te maken voor WO1 werd in 1925 de productie gestaakt. Het bedrijf ging voor de derde maal failliet. Maar de historie van dit bedrijf leeft voort…


Onze tafel

We hebben in de kamer een grote eettafel staan. We doen er eigenlijk helemaal niets mee. De was ligt er wel eens op, de katten lopen er overheen, er staan permanent twee kindergriezels op en een fruitschaal. Maar echt gebruiken doen we de tafel eigenlijk zelden. Dit kwam in een gesprek met een andere logger gisteren even naar boven. Wij hebben onze eetgewoonte in de loop van de jaren verplaatst van de eethoek naar de bank. Gezellig met je bord naar de TV of desnoods naar de PC kijken. Niet mijn voorstelling van gezellig eten, maar in dat opzicht moet ik me ook aan vrouw en kinderen aanpassen (lees daar heb ik ook niks over te vertellen). Dit in tegenstelling tot de stoelen die bij de tafel horen, die zijn bijna versleten. Die worden gebruikt als computerstoelen, deze zijn heel comfortabel, lekker zacht met armleuningen erop. Alleen is er nu ene gekraakt, De firewall van de stoel was niet bestemd voor de virusaanval met de inzet van mijn volle gewicht. Neergeschoten in de DMZ bij Checkpoint Charlie. Af en hou ik van een melige bui….



Zottendag

Vandaag is voor ons een feestdag. Op 31 januari 1975 zijn we getrouwd, voor de wet heette dat destijds. De kerkelijke inzegening was voor ons ongelovigen niet weggelegd. Getrouwd in onze eigen oranje Volkswagen Kever, Snoopy. En dat is inmiddels al heel lang geleden, al lijkt het nog als de dag van eergisteren. Helaas moeten we alle twee werken, maar dat mag de feestvreugde niet drukken. Niet dat het al die tijd feest is geweest, maar in voor en tegenspoed zullen we maar zeggen, zijn we zover gekomen. 33 jaar is ook een zottengetal dat weet iedere Carnavalist. En net vandaag start in Gebrook het carnavalsgebeuren met het traditionele Kowrenne op de mert. Toeval, of niet, wij vieren hier gewoon ons eigen feestje…