bVision.nl

Heel Nederland wilde afgelopen zondag met de trein reizen. Maar dat was dus dikke pech voor mij. In Roermond stapte een nogal gezette dame de trein in en parkeerde zich pardoes tegenover mij. Ze stonk naar de odeklonje en woog zeker meer dan 150 kilo. Dat was dus goed voor twee zitplaatsen. En geloof me, van Roermond tot in Utrecht waar ik (gelukkig) moest overstappen richting Lelystad, at de dame continu door en het gerupsj en geboer en verder geluiden die ook vanonder haar rok te horen waren brachten mij lichtelijk in paniek. Vluchten ging niet, en ik was blij dat we in Utrecht aankwamen. U snapt, het geschenk van de NS was hiermee meteen een marteling geworden.

En u maar maar denken dat hier ik weet niet wat zou staan… Mijn eigen stommiteiten of zo, of foto’s van waar ik was… Ik heb ze wel, was in Lelystad maar de rest laat ik voorlopig even achterweg. Treinen, al is het gratis, is voor mij voorbij. Ik pak de auto wel. Overigens is de Bataviawerf een bezoekje waard. Moet het niet regenen, anders is er echt geen foto van te maken. nou ja, eentje dan, en echt van mijzelf…

Mijn aandacht gaat vandaag naar Tibet. Hier gaan sport en politiek dus absoluut niet samen. Met tientallen doden als resultaat. Dat moet toch iedereen een wrang gevoel geven als straks onze sporters in Beijing rondlopen. Sport en politiek horen niets met elkaar te maken te hebben. Maar als de helft van de bobo’s daar uit de politiek komt kun je niets anders verwachten. En dat zou de Olympische gedachte moeten zijn. Ik krijg er een rare smaak van in mijn mond. Voor mij mogen ze Tibet weer teruggeven aan de Tibetanen.
Maar vandaag gaan we eerst even echt genieten van het boekenweekgeschenk. De pianoman. Maar nog meer van het bijbehorende treinkaartje richting onbekende bestemming. Kedengedeng, kedengedeng……..

Mijn vriend Humberto is weer terug van het skieen, of eigenlijk het snowboarden. Een beetje spierpijn en koud dat het was (-18). De foto zegt genoeg, die had hij dus niet door moeten mailen… Ik ben er nooit geweest en wist niet dat die snowboards zo groot zijn. ik dacht meer aan skateboard formaat. Vandaag is voor mij een lastige, maar aan de andere kant ook feestelijke dag. De eerste stap in een groot project moet volgens plan vandaag af komen. En dat gaat lukken. Eigenlijk tijd voor een feestje, maar doen we wel als alles in april wordt afgerond. Dan is het voorlopig afgelopen met de stress. Yes, and I feel fine…