bVision.nl

Afgelopen week was een druk weekje, dinsdag met collega blogger Luc op stap geweest, woensdag tussendoor even naar Utrecht geweest en vrijdag had ik een bijeenkomst van Commitment Coaches die ons bedrijf gaan ondersteunen, en ik ben daar ene van. En dan is een week zo om. In het weekend even rustig aan was het plan, alleen plannen willen wel eens even afwijken als het ineens veel mooier weer blijkt dan er voorspelt is. Dus gisteren zijn we eens even wezen kijken naar wat warmere herfstspulletjes voor buiten en in de woonkamer. Het vervangen van de kerstverlichting van vorig jaar door normaal brandende verlichting op het terras was daar een onderdeel van, al dat geknipper en geflikker moet ik niks meer van hebben. Dat je dan met hele andere dingen thuiskomt, nou ja, moet kunnen. De kerst moet dit jaar ook bijzonder worden. Vorig jaar hebben we kerst en nieuwjaar bij mijn vrouw in het ziekenhuis doorgebracht. Dit jaar maken we het daarom dubbel zo gezellig. Maar voor dat de Sint met zijn Pieten verdwenen zijn komen er geen kerstspullen in huis te staan. De foto hieronder is gisteren met mijn mobiel gemaakt. Ik heb gehoord dat het elders bar en boos was, maar hier in het zuiden scheen een lekker zonnetje…

Hot item voor mij deze week was Security. Ofwel het beveiligen van data in ons netwerk. Dat was o.a. waarom ik afgelopen woensdag op de security-beurs in Utrecht was. Een hele onderneming, want we moesten twee keer met de trein, maar wonder boven wonder, zo vlak voor Halloween gebeurde er niets en liepen de treinen niet meer dan een paar minuten achter op schema, niet gek voor een doordeweekse dag.
Security bouw je op door om je bestaande netwerkomgeving (LAN) enkele lagen te leggen die het de inbreker moeilijker moeten maken om daar binnen te geraken. Een apart laagje hierbij is een stukje niemandsland, de DMZ, In goed Nederlands een gedemilitariseerde zone. Zowel aan de binnenzijde als aan de buitenzijde staan grensovergangen met wachtposten. Naar bevriende omgevingen wordt dit ook gedaan, maar daar laten we het niemandsland achterwege en kunnen we zonder paspoort naar binnen, wel kom je dan via een tunnel naar binnen waar je enkel je wachtwoord hoeft te zeggen om in je vertrouwde omgeving te komen(VPN).

Mijn taak in deze is er om samen met mijn collega’s ervoor te zorgen dat op alle grensovergangen het doorgaande verkeer gecontroleerd wordt en het gecontroleerde verkeer voorzien van wachtwoord en pas onder begeleiding de DMZ mogen passeren en het netwerk mogen betreden.
Indien u nog aanwezig bent in deze “Jip en Janneke” uitvoering van de beschrijving van ons netwerk, wil ik het hier ook bij laten. De foto’s zijn van de jaarbeurs waar deze Security-beurs werd gehouden.

Zoals reeds was aangekondigd ben ik gisteren op zoek gegaan naar de man achter Ollie’s Blunderboek. Hij had zich verstop in een uithoek van Maastricht, vlakbij de Tongerseweg, de weg van Maastricht naar Tongeren, de oudste stad van België. De man achter Ollie’s Blunderboek heet gewoon Luc en blijkt een bijzondere aardige man te zijn. We kunnen het samen goed vinden en hebben een leuke tocht door Maastricht gemaakt en zelfs nog even de tijd gevonden om gezellig op een terrasje te praten over alledaagse dingen die ons raken. Luc is niet de Ollie op zijn blog, maar de Ollie van zijn blog zijn de dingen die Luc mooi vindt en interessant om te delen, Zijn voorliefde voor Liverpool, de Engelse humor, de oudheid en ga zo maar door. We hebben samen genoten van een toch fikse wandeltocht, want om hem naar huis te sturen zonder de schoonheid van ons zuiden te laten zien kan toch niet. Alleen dat bier… Daar zijn de Belgen ware meesters in. Ik zal nog eens aan hem denken als ik in het weekend proef van zijn meegebrachte Rodenbach bieren. Bedankt Luc.

De stilte na de storm is het mooiste om te horen…

Buiten een aantal doden heeft de storm veel schade toegebracht. Ook de schuilplaats van mijn vriend Humberto heeft de geest gegeven. De overkapping van zijn terras verkoos het luchtruim boven een vaste standplaats in zijn tuin. Ik gaf in een reactie aan hem al aan dat hij nu de ruimte had voor een hobbyschuur. Maar waarschijnlijk kan zijn vrouw dat niet waarderen. De foto is door Humberto genomen. Die heb ik even van zijn facieboek geleend.
Vandaag ga ik op pad met onze Belgische vriend uit Roeselare. Die heeft zich verschuild in Maastricht, waar ik hem moet gaan zoeken in de buurt waar ooit Charles de Batz de Castelmore,, graaf van Artagnan (een van de drie musketiers) in 1673 het leven verloor. Ik heb voor de zekerheid maar een extra verzekering afgesloten, je weet nooit. Als er maar de helft waar is van wat op zijn blog staat is een behouden thuiskomst niet altijd gegarandeerd. Wellicht doe ik nog een tussentijds verslag.