bVision.nl

Voor de Limburgers uit de mijnstreek, is dit veldkapelletje een bekend gezicht. Het staat echt in de middle of nowhere. Een paar honderd meter van de Landstraße 410, ofwel de voormalige neutrale weg die van Schinveld naar Koningsbos, dwars door de Duitse Selfkant liep. Tussen de dorpen Süsterseel, Hastenrath und Gangelt in. Deze Marienkapelle stamt uit het jaar 1883, dat staat in de boog boven de deur. Daar staat ook de spreuk “Maria, Königin des Heiligen Rosenkranzes, bitte für uns”.

De kapel staat op een plaats waar voorheen ook een kapelletje stond. Alle papieren en bouwdocumenten van deze kapel zijn bij een brand verloren gegaan. Alle historie van deze kapel komt uit de monden van de oude mensen die zich dit nog herinneren. De kapel staat er op de foto’s nog redelijk uit, maar staat op een dusdanige afgelegen plaats dat weer en wind er vrij spel hebben, ook vandalen hebben er vrij spel. De paar Lindebomen die er staan bieden niet voldoende beschutting. Ofwel, het wordt afbreken, of restauratie. Een oord van bezinning en gebed is het al lang niet meer en de kerken in de omgeving kunnen de kosten van restauratie ook niet betalen. De ondergang van het geloof…

bVision.nl een Parkstad Limburg blog

Mensen die me kennen en daarbij ook mijn muziekvoorkeur kennen, kijken soms vreemd op als ik ze vertel dat ik naar een musical ga, of net gezien heb. Ik ga graag naar musicals en heb er al heel wat gezien. Sommige zoals Cats en Starlicht Express zelfs meerdere keren (3 keer beide). Het enige wat ik niet snap aan musicals is wanneer nou iets gezongen wordt of gesproken, want af en toe zit er toch gewoon gesproken tekst tussen. Ik denk dan altijd dat de schrijver even geen inspiratie had om bij die tekst de juiste muziek te vinden. De meeste musicals zijn voor ons altijd ver weg. Afgelopen vrijdag zijn we naar Sister Act geweest in Scheveningen. Vanuit Zuid-Limburg is dat altijd een hele onderneming, als je daarna weer terug naar huis moet. Dan wordt het meestal nachtwerk. Daarom hadden we deze keer een hotel genomen in Scheveningen, het “Badhotel”. ’s Morgen er op ons gemak naar toe gereden. Daags daarop na het ontbijt op ons gemak weer terug naar huis. In de middag lekker wat over de nieuwe boulevard gewandeld en bij een strandtent, de Blue Lagoon”, voor aanvang van de voorstelling nog lekker gegeten. Vroeger reed ik richting Den Haag altijd via Rotterdam, maar deze keer ben ik via Utrecht gereden. Op de kaart lijkt dat omrijden, want als je een liniaal er op legt dan ligt de lijn zowat op Rotterdam. Rotterdam kun je toch beter mijden, die route is gewoon niet relaxed, veel te druk, zelfs na de spits.  Wel ga ik van de zomer nog een keertje Rotterdam doen als stedentrip, maar dat vertel ik dan wel. Gisterenmorgen had ik overigens  al het enquêteformulier  binnen van het hotel. Die enquêtes vul ik principieel niet meer in, dus vergeefse moeite meneer Badhotel of booking.com. Je kan met die enquêtes wel aan de gang blijven tegenwoordig

O ja en dan de musical zelf nog, deze musical is van het begin tot einde een wervelende show van dans en muziek. Alles prachtig gezongen, en we hebben vaak moeten lachen want ook de humor ontbreekt niet. We hebben dan ook echt genoten ervan. Een aanrader om te bezoeken. Meer vertel ik niet want dat is niet leuk voor diegene die nog wil gaan.

Gisteren schreef ik bij iemand op zijn blog, naar aanleiding van de datum 2 mei 2013:

Op twee mei 2013 word ik zestig jaar, wat goed eigenlijk dat ik dat al die jaren niet vergeten ben. When I get older losing my hair, tralatralala…

Je moet daar natuurlijk serieus mee omgaan. Ik vindt het heerlijk dat wij nog zolang mogen werken. Stel je voor dat je iemand van rond de twintig al dat werk laat doen. Die jongen of meisje een beetje aan zijn toekomst laat werken, zoals wij dat vroeger ook deden. En als je dan 40 jaar gewerkt hebt en belasting heb afgedragen, mag je met pensioen gaan.
Als het een beetje tegenzit werk ik straks vijftig jaar.En komt de jeugd steeds later aan de bak. En in de tegenwoordige “lean en mean” omgevingen hoef je er ook niet aan te denken dat je mensen kunt ondersteunen of zelf kan afbouwen. Als je nu eens begint met alle mensen te vervangen die veertig dienstjaren of meer hebben. Dan komen er vanzelf banen vrij voor de jeugd, die ook eerst veertig dienstjaren moeten hebben alvorens ze met pensioen kunnen gaan. Het pensioen van iedereen die veertig jaar heeft gewerkt dient ook voor iedereen gelijk te zijn, of wordt samengevoegd en in de AOW pot gestopt waaruit dan een acceptabel bedrag wordt uitgekeerd. Die oudjes hebben toch niet meer zoveel nodig denk ik dan maar. En degene die kapitalen hebben verdient, hebben ook hun bijdrage moeten doen aan diezelfde pensioenpot, die dan ook snel op een acceptabel pijl zal zijn. Veel verdienen is ook veel betalen en straks hetzelfde vangen. Dat is toch volgens het gelijkheidsbeginsel. Maar goed, op deze filosofisch beschouwingen zit u niet te wachten, ik droom gewoon nog even verder en bedenk me net dat onderstaande koeien geen enkele meerwaarde hebben, maar wel erg leuk zijn en veel te duur bij de “bienenkast”… Je kunt ze niet eens fatsoenlijk bij de (h)oren(s) vatten….

bVision.nl een Parkstad Limburg blog

De auto heeft u al gezien

1. welk merk auto staat hier afgebeeld
2. welk type is dit
3. wanneer kwam dit type op de markt
4. Uit welk land kwam deze auto

Nu de antwoorden erbij:
Laurent was er als eerste bij en Ximaar vulde de gegevens later correct aan, voor mij hebben ze beiden gewonnen:

1. De auto die hier staat afgebeeld is een Ford
2. Het type is een Prefect
3. De eerste Prefect stamt uit 1938, maar dit type kwam in 1953 (mijn geboortejaar) op de markt
4. De auto werd gemaakt in Engeland, in Dagenham

De opvolger van deze Ford Prefect is de Ford Cortina. Tegelijkertijd met de Ford Prefect, werd ook de Ford Anglia uitgebracht. Beide zijn gebruikt in Films.
Ford Prefect is een personage uit Douglas Adams boek The Hitchickers Guide to the Galaxy.
De Ford Anglia is voor velen bekend uit alle Harry Potter films, gebaseerd op de boeken van J. K. Rowling.

Overigens kregen we gisteren een lekker etentje voorgeschoteld door de vriend van mijn dochter. Ter ere van zijn verjaardag.

Vandaag eens even zonder de gegevens van deze auto erbij te zitten. Dat mogen jullie zelf doen. Het is eruit te halen als je een beetje je best doet. De winnaar krijgt eeuwige roem en een voetreis naar Wittem aangeboden. Originaliteit staat voorop bij het toekennen van de prijzen.

Ik heb vier vragen, en eens kijken hoever jullie komen

1. welk merk auto staat hier afgebeeld
2. welk type is dit
3. wanneer kwam dit type op de markt
4. Uit welk land kwam deze auto

bVision.nl een Parkstad Limburg blog

Iedere jongen heeft waarschijnlijk vroeger wel eens geknikkerd, in de tijd dat ik klein was, meer dan 50 jaar geleden deden we dat ook, net zo goed als mesje kappen en nog wat andere bizarre spelletjes. Uit die tijd stamt dit verhaal. Als kind van arme ouders had je destijds niet veel te makken, en het verlies van een paar knikkers drukte dan ook zwaar op je gemoed. Van mijn vader had ik een mooie grote kogel gekregen en was daar best wel trots op. Maar je hebt altijd baas boven baas, en er zat iemand in de klas wiens vader op de kolenmijn Emma werkte. Die had een heel grote kogel van een centimeter of zes en doorsnede. Trots showde hij zijn kogel en zou wel eens even laten zien dat hij alle knikkers uit de pot kon gooien. Na een mooie zwaai ging de kogel precies richtig pot, alleen het verwachte resultaat was er niet na. De grote kogel drukte de knikkers vast de grond in en een van de knikkers was zelfs middendoor. U begrijpt, kinderen zijn hard, en hij werd gewoon uitgelachen. Boos liep hij naar de pot, pakte zij grote kogel en gooide die met een grote boog ver weg in de struiken en liep boos weg. Ik weet nog dat andere klasgenootjes er naar gezocht hebben, maar de kogel was weg, en bleef weg…

(photo by whodeenee on Flickr)

bVision.nl een Parkstad Limburg blog