De reis terug uit Vietnam is voorspoedig en vooral langdurig verlopen, het is een behoorlijk eind daar naar toe en ook terug natuurlijk. Inmiddels ben ik weer aan het werk, sparen voor de volgende reis dan maar weer. Deze keer ben ik met pakweg 2300 foto’s thuis gekomen. Dat is een relatief klein getal, in onze reisgroep zaten mensen die er veel meer hadden, zelfs meer dan het dubbele van mij. Maar het was echt geen wedstrijd wie de meeste foto’s maakt, je ziet wat moois en wil het delen met anderen, dus druk je op de ontspanner. Sommige mensen zien nou eenmaal meer als anderen. Voorlopig ben ik nog wel even bezig met mijn foto’s uitzoeken. Binnenkort publiceer ik hier een selectie er uit. Wellicht dat ik de komende tijd ook nog wel wat zal schrijven over mijn ervaringen in Vietnam, maar dat laat ik nog even bezinken.
Waar ik tijdens de terugreis ook helemaal van onder de indruk was, was dat ik in Hongkong op het vliegveld via Internet zomaar kon chatten met een nichtje van ons in Nederland. Allebei ook nog een draadloos, want beiden uiteinden waren Wifi. Het lijkt allemaal maar heel gewoon, maar persoonlijk vind ik het Internet een van de wereldwonderen. Een paar jaar geleden heeft men de wereldwonderen opnieuw vastgesteld, allemaal zaken, ooit door mensenhanden gemaakt (hieronder een afbeelding waar ze allemaal op staan) en ze zijn zeker allemaal heel bijzonder.
Maar het Internet is iets wat gebouwd is door miljoenen mensen van over de hele wereld, wij bloggers dragen er dagelijks ons steentje aan bij. Het is een bouwwerk wat wereldomvattend is, niet tastbaar maar wel voelbaar en het groeit nog dagelijks. Voor mij is dit echt het achtste wereldwonder. Het grootste bouwwerk ooit door mensenhanden gemaakt. We gebruiken het vrijwel allemaal dagelijks. We vinden het maar heel gewoon, net als water uit de kraan. Hetgeen in sommige landen ook als een wonder wordt gezien. Een bouwwerk wat zijn gelijke niet kent. Hieronder op de afbeelding heel mooi in beeld gebracht.
