Gisteren waren we in een stad in Nederland waar zich het volgende afspeelde:
We stapten zo uit de auto het plein op en troffen daar deze jonge dame aan. “Hallo, meneer en mevrouw wilt u een lekker blikje groene Lipton Ice Tea”. En zeg nou zelf daar zeg je geen nee tegen. En zeker niet als het door een lieftallige jonge dame, heel vriendelijk wordt gevraagd.
De dames waren met z’n tweeën en hadden het reuze naar hun zin, het zonnetje scheen, een lekkere temperatuur en de mensen waren allemaal even vriendelijk. Natuurlijk ook omdat het gratis was, maar dat mag de pret niet drukken.
Nou ja, verdorie, op ene na dan. Die stond wat wankel op zijn strepen en had een fiets bij zich om zich vast te houden. hij wilde onmiddelijk wat papieren zien… “Die moet een collega van mij hebben die wat verderop staat” zei een van de dames. “Dan mag u niet meer uitdelen hier, totdat ik die gezien heb” zei deze geuniformeerde heer.
Zo sloeg de stemming meteen om, en werd het allemaal kommer en kwel en ging men op zoek naar de ontbrekende schakel, de jongeman verderop in de straat, die helaas het papier ook niet kon tonen…
De dames werden er echt niet vrolijk van. Jantje lacht werd meer jantje huilt.
Het resultaat was dat iedereen mee het cachot in moest, met een schrale troost, ze kregen brood met Lipton Ice Tea. Meer hadden ze dan ook niet verdiend vandaag.
Het verhaal is natuurlijk wat gechargeerd uitgebeeld. Meer als een proces verbaal zal er niet in gezeten hebben, en de goede man deed ook maar zijn plicht, echter, zo voelde het uiteraard wel aan. De foto’s zijn allen gisteren gemaakt en zijn uiteraard te vergroten. Aan jullie om te raden waar dit plaatsvond