bVision.nl

De geschiedenis van Burg Rode, net over de Duitse grens begint in Rolduc, ons vorige bouwgevalletje. Daar staat in de boeken dat dat het land waarop het klooster gebouwd zou worden, Een schenking was van de eigenaar van Burg Rode toen een kasteel van de graven van Saffenberg. Waarschijnlijk is de burcht van oorsprong veel ouder. Hooggelegen op een heuvel overzie je het hele landschap. en dus ook het kloostercomplex van Rolduc. Het was er een komen en gaan van eigenaren, Zo was het Nederlands, Frans, Oostenrijks, Spaans, en na het verdrag van Wenen, Duits gebied. Herzogenrath, de plaats aan de voet van de toren was voor de handel in die tijd een belangrijke plaats. Het lag op een belangrijke middeleeuwse route, die van Keulen door Herzogenrath voert en dan verder gaat langs de oude Romeinse weg van Heerlen, Maastricht, Tongeren naar Boulogne-sur-Mer. Het is voor de foto’s jammer dat de voorkant van de burcht helemaal in de steigers staat, geeft mij weer een reden om eens terug te gaan en moet u het vandaag doen met wat uitsnedes…

Gisteren zijn we met de leden van de fotoclub richting Sittard gereden om het station van Sittard en de sfeer daar eens op een mooie manier op de gevoelige plaat vast te leggen. De voorzijde van het station is nog betrekkelijk nieuw en heeft de stationshal dwars op het station staan het midden-perron ademt nog een authentieke sfeer uit. Parkeren kan aan de achterzijde van het station in de parkeergarage (Transferium) of, als medewerker van een groot bedrijf op een van de bedrijventerreinen in de buurt. In de stationshal is een snackbar, de Appie en een shoarma zaak. Het was gelukkig droog en heel zonnig wat de sfeer ten goede komt. En wat ik nog nooit ervaren had was dat foto’s maken werelden opent. Zo had ik een leuk gesprek met twee dames die lekker lui in de zon op de trein zaten te wachten en zich denk ik een beetje verveelden. Konden we netjes uitleggen aan de perronwacht wat we aan het doen waren en zo meer. En met die gesprekken gingen eigenlijk deuren open, vond men het wel leuk. Oftewel dat moet ik vaker doen, gewoon vragen. Een kleine impressie hieronder vind u hieronder. Frank zei al dat we toch ieder een andere visie hadden op wat mooi was. Dit is mijn visie op mooi zijn in vier foto’s. Een uitdaging die ik doorgeef aan Frank voor a.s. woensdag, een makkie. Maar weest gerust, het mooiste moet nog komen.

Half zeven was het gistermorgen toen ik fris en vrolijk onder de kamer binnen stapte. Vrij noemen ze dat… Nee, klaar wakker, en mijn vrouw kwam even later ook naar onder. In plaats van lekker nog even klungelen op de PC en daarna boodschappen doen en dan geen zin meer hebben om… nou ja, u weet hoe dat gaat. Maar gisteren ging het anders, om acht uur was een gedeelte van de strijk klaar, alle rommel opgeruimd, de keuken schoon en ben ik begonnen aan de orchideeën te verzorgen terwijl mijn vrouw verder ging met de was. En zowaar, tegen half elf waren we klaar in huis. Een rondje bouwmarkten moesten we nog maken voor een planchet en wat haken en dan, een mail van vriend H. om te komen barbeknoeien. Daar kun je moeilijk nee tegen zeggen en leverde wat extra tijd omdat er niet gekookt hoefde te worden. Dus maar even alle gaten boren, van pluggen voorzien en ophangen die handel. De barbeknoei was heerlijk en onder het genot van een drankje hebben we nog even gezellig nagepraat. Zelfs ons spiesmonstertje N. had ook genoeg spiesjes gehad, ze zat vol (op de foto lijkt het meer een koekiemonster aan het werk). Vergeet ik nog te vertellen dat we ook nog even in Duitsland zijn geweest om wat te nuttigen tussen de middag. Hoezo vrij, onze vrije dag begint op werken te lijken. Vandaag weer even tot rust komen, oh nee toch niet, vanavond is er een bijeenkomst van de fotoclub.

‘Wat heb jij toch tegen ambtenaren, Ab?’ vraag ik. ‘Die mensen doen toch niets?’ (Paco Painter)

Het begon met een glazen vaas met een Vanda, een glas zonder pootje, daarna een lepel zonder steeltje, en een douchebak die lekte, waar gaat dat naartoe…