bVision.nl

Wees blij als het regent. Als je niet blij bent,regent het ook.

Ik dacht even dat er geen einde aan deze week zou komen, maar vandaag is het alweer de laatste dag van de week. En zeg nou zelf, er is voldoende gebeurd in deze korte week. Waaronder ook een aantal dingen waar ik niet zo blij mee was. Maar, als je dan naar de spreuk hierboven kijkt zit daar een diepere waarheid in. Waarom zou je niet blij zijn met de winst van Wilders, je kunt er toch niets aan doen en anderen hebben daardoor een feest gehad. En zo zijn er wel meer dingen te bedenken waar je je kwaad om kunt maken, maar waar je verder ook geen invloed op hebt. en als je begint met een oneliner mag je daar ook mee afsluiten. Ofwel, de Boeddhist in mij begint weer wakker te worden, volgens mij was die even in slaap gevallen.

Vandaag is het de eerste dag van de rest van mijn leven

Het zal jullie ongetwijfeld zijn opgevallen, het bovenstaande poppetje met bvision op haar truitje. dit alleraardigste poppetje heeft een doel, als je het ergens op een foto tegenkomt kun je op die foto klikken, je krijgt dan een wat groter exemplaar te zien van de foto. Het is overigens niet bedoeld als watermerk, maar gewoon omdat ik dat leuk vind. Het originele exemplaar is door Frank bewerkt en voorzien van een tekst en staat hieronder. Boven staat het door mij verder aangepaste poppetje. Door het poppetje enigszins te croppen bleef de tekst ook op wat kleinere foto’s leesbaar. Deze poppetjes hebben ook een naam, Nendoroids, een soort kaboutervrouwtjes die links en rechts op het internet de helpende hand bieden. Je komt ze in allerlei verschijningen tegen, maar geen die zo’n mooi T-shirt heeft als de mijne.

Het feest kan beginnen, de stemmen zijn binnen

Goh, jij hier, en je kon zo goed leren

Vandaag is het de eerste woensdag dit jaar dat ik voor de baas aan de slag moet. De woensdag is standaard mijn vrije dag, maar door de lange afwezigheid van Frank, die ook mijn woensdag-logje normaal opvult en de toch alom aanwezige hoeveelheid werk moet ik zelf aan de bak. Wennen is het wel. Normaliter ben ik op dinsdag al in een weekend stemming en dat moet ik nu even drie dagen opschuiven. Alleen de gedachte eraan doet al pijn. Ik moet dat ook nog eens 4 weken zien vol te volhouden. Niets is zo verraderlijk als het wennen aan vrije tijd. Alleen het werken thuis schiet er nu een paar weken een beetje bij in. Dat moeten we dan later maar weer inhalen. En daarnaast moeten we ook nog gaan stemmen vandaag. Niet dat dat zo zwaar is voor mij, het wordt gewoon GroenLinks. Alleen de tijd waarop is wat lastig. Als ik ga werken zijn de stembureaus n.l. nog niet open. Geen probleem, ik vind wel ergens een hokje

Gatsakakerdjie, wat krijg ik een hekel aan aan die bellers die denken dat ze remi zijn uit het boek alleen op de wereld, geschreven door Hector Malot. Mensen die aan het afrekenen zijn aan de kassa met de telefoon in hun handen, met een hand verder de boodschappen opruimen en die het geen barst kan schelen dat ze daardoor de boel ophouden. Mensen in een auto die hele gesprekken voeren en niet eens opmerken dat ze daardoor aan het slingeren zijn omdat ze nou eenmaal met die andere hand moeten sturen en schakelen. Een vrouw voor de kassa die een afspraak aan het maken is met haar vriendje, maar nu niet bij mij, want mijn man is thuis. Tieners op een bankje naast je die hun eerste liefdesperikelen delen met… juist. Hele boekwerken kun je volschrijven over dit m.i. asociale gedrag. Maar goed, wij hadden geen telefoon thuis toen ik klein was, de mobiele telefoon was nog niet uitgevonden, PC’s, in de vijftiger jaren, forget it. Wij waren gewoon niet bereikbaar, en ik kan me niet voorstellen dat kinderen van een jaar of acht nu de hele dag met zo’n ding rondlopen en hysterisch worden als ze hem kwijt zijn, want alle vriendjes en vriendinnetjes stonden erin. Ik geloof ik begin oud te worden en moet naar het bejaardenhuis. maar dan wel naar een bejaardenhuis met een ster, die ze gekregen hebben omdat ze overal draadloos internet op de kamers garanderen. Want zonder PC kan ik echt niet….

Af en toe even ontspannen en er even uit moest kunnen nadat ik alweer enkele dagen aan het schilderen was. En we waren al in geen tijden meer naar Eindhoven geweest. Men, wat is dat veranderd daar in het centrum. Een nieuwe winkelstraat, de Emmasingel, het 18 Septemberplein klaar, en zowaar de binnenstad vanuit het land weer bereikbaar na alle werkzaamheden rond Eindhoven, tenminste vanuit Limburg. Of je het allemaal mooi vind daar, dat moet je uiteraard zelf gaan beoordelen. Ik vind het heeft wel wat. De tijd zal het leren uiteraard.

Soms hebben we geluk, zoals gisteravond. De buizerd van ons zal ik maar zeggen en een buizerd die we voor een ander lid van de vliegclub gemaakt hebben, samen op het veld. Onze buizerd had reeds gevlogen, dat heeft u inmiddels gezien, maar die van het andere lid kreeg die avond zijn vuurdoop. En voor een buizerd vloog die echt niet slecht. Hij is wat gedetailleerder dan de onze, maar hoog in de lucht maakt hij dezelfde indruk op andere vogels. De kraaien zoeken een heenkomen en de kievieten verdedigen hun nesten en vallen de buizerd aan, weten die veel dat er een motortje aan zit. Nog even en we mogen ook niet meer vliegen met op vogels lijkende toestellen. Aan de andere kant geeft dit toch aan dat de vogels niet bang zijn, of vreemd zijn voor onze gemotoriseerde vogels. Als er enkele zwevers in de lucht zitten maakt ze dat niets uit en vliegen ze er gewoon tussendoor. En zover ik weet is er nog nooit een echte vogel neergestort, terwijl sommigen onder ons daar een gewoonte van maken. Vandaag echter niet, alles ging weer heel achter in de auto mee naar huis. En dat is toch het fijnste van alles.