bVision.nl

Aanleiding voor het bovenstaande is een logje van Rob Hamilton, waarin hij klaagt over de mensen op straat. Die kijken allemaal als zuurpruimen voor zich uit en er wordt niet meer gelachen. Wellicht dat dat waar is, dat er alleen nog maar ellende is, dat het lachen ons vergaan is. Maar ik geloof daar niet in. Voor u de uitdaging. Laat minimaal een keer per week eens wat vrolijks zien op uw log… Als wij vrolijk zijn moeten we dat toch langzaam kunnen verspreiden over blogland, en daarna over Nederland, of ben ik dan te optimistisch. Ik neem de handschoen op en zal hier iedere zondag gaan zorgen voor een vrolijke noot.
Het raadsel van gisteren was overigens om te huilen, haha en voor mij om te lachen, niemand heeft het geraden op het moment dat ik dit schrijf. De foto boven en onder laten zien wat het is, Een apparaat voor amateurs om spijkers ergens recht in te slaan zonder er je duim of vinger aan op te offeren. Ofwel, hameren voor dummies

Even een inkoppertje, heeft iemand van jullie enig idee wat dit zou kunnen zijn….

Het zat even niet echt mee de afgelopen weken. Als ik alles de revue laat passeren was het me wat veel geworden en lag het klussen in een keer aan de kant. En dat is uiteraard niet goed. Eerst nog even het diner van vanmiddag verzorgen, ik zou een quiche maken, en daarna ga ik dan ook eens even extra aan de slag. We hebben een hoop materiaal en daar moet ook wat mee gedaan worden uiteraard. Ik weet nog niet wat ik ga doen en hoever ik kom vandaag, maar een begin maken doe ik zeker. Ik hou u uiteraard op de hoogte. Daarvoor is een blog een zeer goed stukje gereedschap. Hieronder een foto waar ik ben blijven steken. Nu nog even dat mes uit het varken halen…

(click picture) WC

De enige echte Lagonda heb ik in een eerder logje reeds laten zien. Nadat Aston Martin de merknaam mocht gebruiken en het idee had om een luxe gezinsauto te produceren werd deze naam als type aanduiding gebruikt. De eerste Aston Martin Lagonda stamt uit 1976. Als nieuwigheid was het de eerste auto met een geheel digitaal dashboard. Het is een schitterende auto. Een beetje extravagant, dat dan weer wel, maar de auto straalt gewoon pure luxe uit. De auto was een ontwerp van William Towns. Het bracht Aston Martin aan de rand van de afgrond. Het digitale dashboard was loei duur en bleek om de haverklap defect te raken. Onder de motorkap ligt een 5.3 liter V8 Motor en de auto is is meer dan 5 meter lang. Geen kleintje dus, daarom zal het gewicht van 2000 kilo u niet verbazen. Er zijn 645 exemplaren van gebouwd. Er rijden nog diverse gave exemplaren rond en er staan diverse in automusea over de hele wereld, maar ik geloof niet dat er nog een rondrijdt met een origineel dashboard.

(click picture) Aston Martin Lagonda

Mensen moeten tegenwoordig zoveel. Thuis zitten is er niet bij. De trend begint al bij de jeugd, die moeten gewoon ieder weekend wat doen om op school mee te komen. Goh we zijn naar de Efteling geweest, of we zijn naar Toverland geweest of we moeten naar paardrijles, of fe judo of, of, of…. Daarna de wat oudere jeugd, die moeten ook ieder weekend wat doen, naar pinkpop, naar de Disco en verre reizen en ga zo maar door. Dan de rest, de al wat ouderen, die moeten de koopzondag, de zaterdag, de all in resorts, het kan niet op. Druk, druk, druk… met wat eigenlijk.
Ik kan me niet herinneren dat dat vroeger ook zo was. Ik kwam niet verder dan met wat buurjongens cowboy en indiaantje spelen. Met een stok als pistool, en een twijg met een stuk touw als boog. De kosten waren nihil. TV hadden we nog niet en de electronische spelcomputers moesten nog worden uitgevonden. Verre vakanties zaten er niet in. We waren gewoon veel thuis, speelde spelletjes, er werd getoept en gekwajongd en de echte feesten waren verjaardagen of een vrijdagavond met de familie een hoorspel beluisteren. Wat mijn ouders al die tijd deden weet ik niet. Ik was er nooit.
U ziet, ik duik even terug in de tijd, mijmerend over mijn jeugd. Ik was zelden thuis en altijd buiten. Nooit alleen of eenzaam, ik vond wel wat. Zoals werk toen ik een jaar of 10 was. Het stelde niet veel voor, lege flessen sorteren, breuk aangeven en de auto wassen van de directeur. Even later op de heftruck, en nog wat later reed ik de vrachtwagens naar binnen en kon deze laden en lossen. Toen ik een jaar of vijftien was vertrok het depot naar elders en was ik een ervaring rijker. U ziet een 1 staan boven de/het blog ofwel, er volgt meer. Alleen morgen is het even stil hier, helemaal niets, u begrijpt wel waarom, anders bladert u maar even terug.