bVision.nl

Weer zo’n term uit het grijze verleden van Hoensbroek (of Gebrook, zo u wilt). Midden in het huidige centrum stond destijds een groot wegkruis. Alle grote wegen in naar het centrum toe kwamen daar bij elkaar, op het ANWB Bord is dat goed te zien. Dit gedeelte werd dan ook het kruis genoemd. Normaliter was het er altijd druk, het lag centraal in de oostelijke mijnstreek en was makkelijk te bereiken.e Gebleven zijn alleen nog de straatnaam aanduidingen.

Na de afbraak van de zusterschool (op bovenste foto te zien achter de klok) en het postkantoor werd het wegennet op de schop genomen en ontwikkeld tot wat het nu is. De Kouvenderstraat in het centrum is autovrij en naar de Amstenraderweg, waar ik zelf meer dan 20 jaar heb gewoond, rijdt alleen de bus nog. Een dorp in beweging heet dat dan. Het kruis is er overigens wel nog en staat wat lager richting Hoofdstraat. Maar het is onopvallend, menige inwoner ziet het niet eens staan. Er staan niet eens inwoners op de foto, en dat klopt, op zondagmorgen rond een uur of negen is het er uitgestorven. Veel is er ook door de week niet meer te doen. De meeste mensen verkiezen Heerlen of Maastricht als winkelstad. Daar is de plaatselijke middenstand zelf debet aan geweest. Een mogelijke V&D en Hema werden afgewezen, men was bang voor de concurrentie.

Gadsalmedrekkie wat een weer gisteravond. Sneeuw, regen, ijskoud maar toch een paar leuke foto’s kunnen maken. Al gebied mij de eerlijkheid te zeggen dat er vele mislukt zijn door druppeltjes regen op de lens. Maar goed, toch weer wat geleerd. Gewoon de volgende keer een zeemleer meenemen en een partytent met verwarming. En ik had nog wel een muts klaargelegd en vergeten uiteraard. Dat terwijl de kapster gistermiddag mijn haren gekortwiekt had. Maar goed, je kunt niet alles hebben. De rum die ik deze week niet gekocht heb had ons ook nog even kunnen bijwarmen, stom, stom, stom. De foto’s zijn overigens gemaakt in Maastricht rondom plein 1992 bij het Vestedagebouw. Met uiteraard de Maas bij nacht als mooi spiegelobject. Toch hoop ik ooit nog eens foto’s te maken als het wat beter weer is in Maastricht. Dit was een beetje tegen beter weten in toch maar doorgaan. De foto’s zijn aanklikbaar voor een groter formaat, en dat is wel zo mooi….

Tsja, wat heet logje, gisteravond ging dat in ene keer in rook op. Normaal kijk ik nooit televisie, maar gisteravond zat ik aan de buis gekluisterd door “De kanonnen van Navarone”. Een geweldig spektakel met een fantastische cast. En nadien zat er dus helemaal niks nada noppes in de denktank, die maar iets zinnigs kon opschrijven wat ergens op leek. Nou hoeft dat ook niet iedere keer, en na een film van bijna drie uur eigenlijk helemaal niet. maar toch, een foto, van een geweldige auto, en u mag raden welke auto dit is. En als eerste prijs de eeuwige roem om ooit een prijs op dit log te hebben gewonnen. Ik zal geen tips geven, maar het is niet altijd goud wat blinkt. De uitslag is volgende week, dan heeft iedereen de tijd om wat te verzinnen en kan ik op zoek naar de oorsprong. Overigens, als nou een ieder die dit leest een beetje duimt dat het vanavond in Mestreech droog is, kan ik fijn met de fotoclub wat nachtfoto’s produceren. En heb ik daarna weer wat dingen om te laten zien.

Als vegetariers zo van dieren houden, waarom eten ze dan hun eten op?

Als je een lekke band krijgt, de band en de velg kapot rijdt, en dat op vrijdag de dertiende is dat toeval? Als je dan ook nog de sleutel om de bouten van het wiel ombuigt, en dus de bouten niet meer los krijgt, is dat toeval. En dat je dan de garage moet bellen is, is dat toeval. Volgens mij wel, ik kon er mee lachen, want het gebeurde mijn vriend Humberto. Bij mij gebeurde gelukkig niets wat terug te voeren was op pech of toeval op vrijdag de dertiende. Wellicht omdat ik de Bacardi maar heb laten staan… Gelukkig ging het gisteravond beter met onze hobby. Gezien de koude konden we niet de PBY Catalina niet lijmen, maar wel wat ontbrekende onderdelen voor de Catalina snijden. Daarnaast was het hard werken, schuren en schilderen van andere onderdelen. Er stonden nog twee modellen in de startblokken om verder geschilderd te worden. En als je dan toch bezig bent doe je dat gewoon erbij. We drogen de verf daarna kunstmatig met een fehn, wat helaas met lijmen niet gaat. De modelvliegtuigen die we bouwen worden allemaal via een CAD tekening gemaakt. Het leuke met CAD tekeningen is dat je het uiteindelijke vliegtuig kunt renderen, zodat je een idee krijgt van het eindresultaat. Hieronder zie je het resultaat van de gisteren door ons geschilderde zwever. De rendertekening is aanklikbaar voor meer details.

Als je niks ziet, kun je ook niks missen

Een maal per jaar wordt in ons bedrijf een medewerkers onderzoek gehouden waar je geheel vrijblijvend aan mee mag doen. Dat vrijblijvende heeft een enigszins verplicht karakter, maar dat mag de pret niet drukken. De resultaten worden vergeleken met andere bedrijven die dit ook laten uitvoeren. Een van de bedrijven die het erg goed doen in dit onderzoek is Bacardi. Ik zal dus vanmiddag maar een flesje meenemen als ik een visje ga verslinden… Dan kan ik de rest die overblijft meenemen als ik vanavond de PBY Catalina ga plakken. Alhoewel, op vrijdag de dertiende zal ik dan wel worden aangehouden, mijn rijbewijs kwijt raken, wat dan weer een besparing oplevert voor het milieu en ga zo maar door. U ziet, een dilemma, ik kan beter in bed blijven.

Samen staan we sterk, alleen zijn we allemaal individuen die met de neus de goede richting op moeten staan

Redstar plaatste in het begin van deze week een linkje naar een (VPRO) documentaire over singapore, wat als armzalig moeraslandje is opgeklommen tot wereldstad van formaat. Niet dat deze documentaire nu zo uitzonderlijk spannend of sensationeel is, maar deze heeft me getroffen. Het heeft me aangezet om eens gaan na te denken over de toekomst. Zeker op mijn leeftijd is het een documentaire die je eigenlijk gezien moet hebben. Niet voor Singapore, dat interesseert me eigenlijk geen zier, een beton-massa met heel veel mensen, maar om de filosofie die gebruikt is om zo te groeien en het leven in die stad. Een stad waar iedereen woonruimte heeft, waar iedereen werk heeft en waar de sociale voorzieningen prima in orde zijn. Die niet zeurt over de kredietcrisis of de verloren gegane pensioenen. Maar wat schrijf ik allemaal, kijk gewoon zelf eens. Klik gewoon op de onderstaande link of foto en ga kijken. Ik weet het kost u een half uur, maar dat is het waard. Vooral de laatste tien minuten zijn een openbaring. Daarom voel ik me vandaag een beetje nederiger… Link: Tegenlicht: Singapore Inc.