Door wat onvolkomenheden en een stomme zet van mijzelf, zit u voorlopig even met deze lay-out opgescheept. Ik ben op weg naar de Atlantische Oceaan, en heb gisteren geen tijd gehad om alles weer recht te breien wat ik fout had gedaan. Nou ben ik nogal vergevingsgezind t.o.v. mezelf, dus u moet het er maar mee doen. Wellicht dat het er zondag weer anders uit ziet, dat weet ik nog niet. Voorlopig moet ik eerst nog even en paar duizend kilometers afleggen voor ik weer terug ben.
En de foto, het is niet zo erg als u denkt, klik er maar eens op…
Vrij
Nee, geen vakantie, gewoon een paar dagen vrij. Sowieso om even mijn dochter uit Frankrijk terug te halen, maar ook om dat een beetje in alle rust te doen. Vandaag uitrusten morgen naar Frankrijk en overmorgen weer terug. Je rijdt toch graag zeggen ze dan. En weet je, ze hebben nog gelijk ook. Afgelopen dinsdag was daar in ene een 10.000ste reactie op bVision.nl. Chantal van Chantaliaans was de gelukkige, of ongelukkige, naar behoefte invullen. Gestart op 1 december 2007 na een aantal jaren als V@nM@n door blogland te hebben gereden. Sinds het begin gesteund door mijn Collega Frank die een artikel op woensdag plaatst, maar voor de rest helemaal Me! from bVision. Net die ene dag niet geeft me een stukje extra vrijheid om dit te blijven doen en met veel plezier overigens.
Tevens heb ik gisteravond wat groot onderhoud op mijn blog doorgevoerd. Atahualpa Versie 3.4.2 staat daar nu op, gelukkig voor zover ik het kan beoordelen nu een stabiele versie waar ik weinig aan hoef te sleutelen. En vanavond eten we een lekkere zelfgemaakte Pizza, als traktatie op de uitslag van mijn Cholesterol onderzoek. Dat was wonderbaarlijk lager dan verwacht. Maar voorzichtig blijf ik toch.
update: soms zit het even tegen… Het wil niet zoals het moet, dus maar even een andere layout gestolen.
Nieuw: Smartje smijten
Vliegen vangen – door Frank van IkFotograag.nl
Een paar weken geleden had ik ineens een fruitvliegjesplaag in huis. Van alles geprobeerd, steeds weer de meeste weggevangen, om er de volgende dag toch weer tientallen te hebben. Uiteindelijk heb ik zo’n ultraviolette lamp gekocht, en die doet het goed, want ik heb niet een vliegje meer. De zelfde dag dat we de lamp kochten, kregen we van vrienden, die van onze plaag gehoord hadden,e in plaats van bloemen een vleesetende plant. Maar omdat in huis geen vliegen meer vliegen,e moet ik nu dus vliegen gaan vangen om de plant te voeren. Het is mooi om te zien hoe zo’n val ineens dichtvouwt als je er een vlieg in stopt. Als je de dichtgeklapte val tegen het licht houdt dan zie je het silhouet van de vlieg nog zitten. Gelukkig is het geen grote eter.
Ons mijnverleden (2)
In dit tweede deel ziet u de welhaast ijzeren discipline welke heerste op de OVS. De Ondergrondse Vak School was de leerschool voor toekomstige mijnwerkers. Als het zover was dat je daar kon beginnen was je bijna zeker van een baan. En dat was in de crisisjaren uiteraard waar het om ging. Ook in de oorlogsjaren werden de mijnen niet gesloten, maar draaiden gewoon door. De bijna militaire discipline was vast gelegd in de OVS wet:
1. Op mijn eer kan men vertrouwen.
2. Ik wil trouw zijn aan God, ouders, leider en land.
3. Ik wil een vriend zijn voor allen.
4. Ik wil ridderlijk zijn.
5. Ik wil de handen flink uit de mouwen steken; hetgeen ik doe, doe ik goed.
6. Ik wil spaarzaam zijn.
7. Ik blijf opgewekt onder alle moeilijkheden.
8. Ik wil een goed vakman worden.
9. Ik wil een beschermer zijn van de natuur.
10. Ik wil gehoorzaam zijn zonder tegen te spreken.
Volgens mij zou ik er nu moeite mee hebben, de tijden veranderen, gelukkig. De foto is te vergroten en geeft het bovenstaande weer.
Het einde
De tour is afgelopen en ik heb het meeste gezien. Buiten de etappe van zaterdag die een onterechte winnaar had, vond ik het een prima tour. Met een terechte winnaar. De enige etappe die de Raboploeg won was ook nog een cadeautje van Contador… Maar goed, voorbij is voorbij. Gisteravond was het heerlijk weer, en u raad het al, naar buiten dus, met onze vliegtuigen om te genieten van een heerlijke zomeravond. Niet alleen het vliegen, maar ook de sociale contacten zijn erg belangrijk. Het beoefenen van een hobby is net zo belangrijk als het praten erover met mede hobbyisten. Wat wel opvalt is dat zodra wij gaan vliegen, het ook barst van de luchtbalonnen. Gisteren telden we er weer een stuk of acht in de lucht. Een enkeling gaat dan wel eens rakelings over de start en landingsbaan van ons heen. Maar dat mag de pret niet drukken. Als er geen Jets in de lucht zijn is er geen gevaar voor ze. Het lijkt vreemd, maar enkele leden van onze vereniging zijn ook piloot van beroep, van vrachtvliegtuig to heli… Dat wat ze in het echt niet mogen, doen ze bij ons met een model.
Harry Potter and the half blood prince
Harry Potter
Gisteravond moest ik er toch aan geloven. A. wilde naar Harry Potter en zocht een metgezel om mee te gaan. Uiteraard heb ik me daarvoor aangeboden, mijn dochter zit nog steeds in Frankrijk en ik ben dan de enige bestuurder van ons luxe voertuig. En helaas, ondanks deze moderne tijd kan ik nog steeds niet toveren. Alhoewel ik best aardige dingen met mijn PC kan doen. Alle boeken heb ik gelezen, ik vind dat standaard kost om een beetje bij te blijven na de LOTR reeks, dus ik ben aardig op de hoogte van het reilen en zeilen van deze tovenaarsklas. En nee, geen recensie, daarvan ben ik er al genoeg tegengekomen bij mijn blogrondes. Af en toe denk ik wel eens dat ik de laatste ben die deze film gezien heeft. En ja, wij zijn geen kinderen, maar wel geweest….
Trouwens, het is geen straf om bij Foroxity in Geleen in de bioscoop te zitten. Erg luxe met veel plaats om je heen en je kunt er behoorlijk je benen strekken. Het enige is dat we vergeten waren om nootjes te kopen. Maar ach, dat maakt het alleen maar gezonder.
Harry Potter
Allways Alldays
logo
Het had een mooie reclame slogan kunnen zijn in 1898, Allways Alldays. Maar echt, ik zou niet durven te liegen op mijn eigen log, Alldays was een automerk. In 1898 werd de eerste auto gemaakt door de firma Alldays and Onions, een engineering firma. Ik heb de tranen in mijn ogen als ik uw ongelovige gezichten zie, maar het was echt waar. Dat bewijzen de foto’s en u kunt het nalezen op de Engelse wiki, waar ook de onderstaande foto vandaan komt. Het waren geen spectaculaire auto’s die daar vandaan kwamen, maar de naam intrigeerde me.e Bij mij zitten deze auto’s in de categorie vergeten merken. Het merk heeft helaas de eerste wereld oorlog niet overleefd. De modellen waren wel leuk, maar een twee liter motor met 14 pk en een top van 65 km/uur schoot niet echt op. De onderste foto is aanklikbaar voor een groter exemplaar.