bVision.nl

Als ik de persberichten mag geloven krijgen we een revival van de Oost-Duitse Trabant. Nee, niet met een pruttelende tweetaktmotor, maar met een groene elektrische aandrijflijn. Nu was zo’n Trabi van nature al niet al te groot, dus dat zal wel de reden zijn om hiermee aan de slag te gaan. Het voorstel wordt gedaan door Herpa, een fabrikant van modelauto’s Het concept wordt getoond op de Franfurt Motor Show. Ik ben benieuwd of we dit ooit zien rijden. Leuk zijn wel de zonnepanelen op het dak die de accu bijladen als de wagen ergens geparkeerd wordt. Ik moet toch kijken of ik zo’n model kan krijgen.

Trabbi

We waren al enige tijd aan het denken om een ander huis te kopen. Half Zuid-Limburg is afgestruind om een aardige woning te vinden. Maar geen enkele woning was ideaal. Ons huis is inmiddels ook al op leeftijd en sommige zaken, zoals o.a. de badkamer en WC zijn duidelijk aan vervanging toe. De woning die uiteindelijk overbleef en bijna aan alle eisen voldeed betekende een verhoging van de lasten met bijna het dubbele. Terwijl degene die onze woning zou kopen ook zou moeten denken aan dat wat ons nu stoort. Als we de zaken aanpakken die ons storen, wordt ons huis goed verkoopbaar, en hoeven we zelf niet weg. Het betekent wel een jaartje aanpoten om alles voor elkaar te krijgen. U weet dus wat u het komende jaar te wachten staat. We starten met de investering in een trekhaak…. (een aanhangwagen heb ik al jaren).

Ik hoop dat het past

Soms wordt je getroffen door een zinnetje wat je ergens leest. Zoals gisteren bij Joos, over slapen. Heel mijn leven heb ik al moeite met het slapen gaan, daar heb ik gewoon geen zin in. Het beste zou ik kunnen slapen in de middaguren, een heerlijke siesta is aan mij wel besteed. Een uiltje knappen op het heetst van de dag en dan er weer tegenaan of in de avond na het eten even een uiltje knappen. En ’s ochtends zeker niet eruit kunnen hoor ik u denken. Nee dus. dat is het ergste aan alles, ik heb weinig slaap nodig om weer wakker te worden.
Vroeger was het nog erger. Als klein kind ging ik zeer laat slapen en was heel vroeg weer op. meestal zat ik ’s morgens reeds in de woonkamer te spelen als mijn vader om half 6 opstond. Ik speelde dan doodstil verder, in de winter vlak voor de haard om een beetje licht te hebben, terwijl mijn vader wat te eten maakte en voortdurend in zichzelf stond te “godverren”. Hij kon in dat opzicht helemaal niets hebben, die man. Meestal ging het wel goed en kregen we beiden een beker met geklopt ei en hete melk als ontbijt, maar als het fout ging bij de ene beker, dan werd de andere er woedend achteraan gegooid en hadden we beiden niets. Ik zei er nooit iets van, maar geloof me, de bekers werden in die tijd altijd voor een zacht prijsje ergens uitgehaald. In de weekenden in die tijd, een dag dus, want op zaterdag werd er ook gewerkt, werd er dan ook druk uitgeslapen door mijn ouders. Gek, die herinneringen, al meer dan 50 jaar terug in de tijd. Volgens mij begin ik ook oud te worden…

slapen….

Een beetje mazzel op zijn tijd moet een mens ook hebben, en kennis van zaken. Ik kom tot de ontdekking dat af en toe even pas op de plaats maken leidt tot nieuwe inzichten. En dat als 55 plusser. Je ziet, ook ik ben nog niet te oud om te leren. Nog een paar weekjes en ik mag van een maand rust gaan genieten. Lekker het hele huis opknappen en tussendoor een paar dagen op reis naar de mooiste stad van Europa en omgeving. Maar voor die tijd is het nog even aanpoten om alle zaken die geregeld moeten worden in ieder geval op de rails te zetten. Ik heb dit jaar een heleboel veel mazzel. Alle klussen die extern moeten plaatsvinden gebeuren in mijn vakantie. Ik mag dan wel alles goed geregeld hebben, mijn collega’s draaien er toch voor op.e Het plaatje van vandaag, ach, u zegt het maar…
Overigens ging het gisteren met die Amerikanen ook prima. Een Oh en Ah gevoel daalde omstreeks half vijf over ons ons neer. De grootste klus geklaard, de rest kan in de nazorg. Ook een kwestie van kennis en kunde.

(click picture) U zegt het maar

De week loopt niet helemaal zoals gepland. Maandag had ik een WebEx meeting met een firma uit Amerika die wat software bij ons op de server wilde installeren. Voor mij maandag middag laat en voor hun maandagochtend vroeg. Ofwel, doe dit nooit op maandag. Een uurtje werk betekende in werkelijkheid een 13 urige werkdag. Met als eindresultaat dat het nog niet klaar was en we vanmiddag laat weer verder gaan. Nu hopelijk met het resultaat waar we naar op zoek zijn.e Het is in ieder geval een slecht begin van de week geweest.e En dat blijft je gewoon bij. Mijn zoon was uiteraard ook slachtoffer, ik ben de taxichauffeur thuis, dus dat was aanpassen. Gelukkig is het niet iedere week prijs. Ik hoop dat vandaag alles op een uurtje bekeken is, maar ik vrees ook dat het vandaag de dertiende is.

Ik vrees echter…