bVision.nl

bVision.nl

Nee Ziggo

Je hebt van die dagen, hondskapot moe, alles zit tegen en dan heerlijk thuiskomen, lekker eten, kopje koffie en heerlijk even soezen bij de tv. Nee dus, geen tv, geen Ziggo, geen @Home. En dan komt het mooiste. De eerste vraag die gesteld wordt bij de helpdesk is: hebben de buren ook geen TV. Dat weet ik niet, die zijn niet thuis, en aan de andere kant woont nog niemand. Maar zonder dat deze vraag beantwoord is kom ik niet verder. Ik moet dus wachten tot de buurvrouw terug is van vakantie, of totdat het huis naast ons bewoond is. Of glashard liegen, want “weet ik niet” staat niet bij de antwoorden. Ik dacht meteen aan een woordje met drie letters en een u in het midden, .u. bedrijf. Nooit kijk je TV, of alleen met de ogen dicht, altijd zijn dat anderen in huis, en die worden dan heel vervelend…. Het wordt tijd dat ik eens ga kijken voor wat anders.


We hebben een club opgericht – by Frank

Vorige week hebben we op het werk een club opgericht, een fotoclub. Me! (Sjoerd) heeft het initiatief genomen, nadat uit gesprekken met een aantal collega’s bleek, dat er meer gelijkgestemden waren. Bij de eerste bijeenkomst waren we gelijk al met zoveel mensen, dat we kunnen stellen dat het een echte club is. De personeelsvereniging van ons bedrijf heeft ons van pecunia voorzien. En een ruimte voor bijeenkomsten, met beamer en projectiescherm, krijgen we ook ter beschikking. Een mooie manier om een club te beginnen. We moeten nog van alles plannen en regelen, maar enkele kartrekkers hebben zich al gemeld. Dus dat komt wel goed.

Het niveau van de leden van het eerste uur is heel verschillend, van beginner tot zeer ver gevorderd amateur. Iedereen heeft al de beschikking over een digitale camera, varierend van eenvoudige compact-camera tot geavanceerde spiegelreflexcamera. Maar dat moet niet echt wat uitmaken, de foto wordt immers niet in de camera gemaakt, naar tussen de oren. Net zoals een hamer niet de spijker inslaat maar de timmerman die de hamer vasthoudt. Ook de meeste moderne compacte camera’s hebben veel mogelijkheden. We gaan vooral leren de komende tijd, met vallen en opstaan proberen we zodadelijk met nog mooiere vakantiefoto’s thuis te komen. Het gaat ons vooral om het plezier in een hobby. Een website zit er wellicht ook aan te komen, zodra die een feit is zullen we hier de link publiceren, zodat U ons “werk” kunt bewonderen.

Van slag af

Tjonge, heb ik net alle winterspullen voor de dag gehaald krijgen we weer zomer. Volgens mij is het weer hier in dat kikkerland helemaal van slag af. Dus gisteravond ook maar weer snel onze hobby opgepakt en de voorbereidingen getroffen voor de lancering van een nieuw modelvliegtuig. Foam snijden, lijmen, aandrijving plaatsen, servo’s erin zetten, elektronica aanbrengen, en ga zo maar door. Het laatste model is helaas jammerlijk ten gronde gegaan. We hopen het nieuwe model, een Bobcat van de US Air Force, iets meer en langer in de lucht te houden. Het ziet er nog niet uit als op onderstaande foto, maar we doen ons best.
Nog 24 werkdagen tot aan mijn vakantie…



St(ro)om



Stroom en stom, dat was het. Ik was gisteren fanatiek begonnen met het opruimen van een stuk oud hekwerk op het terras en wilde daarna een oude stroomkabel van de buren verwijderen. Die liep vroeger naar de reclameverlichting aan de voorzijde van het voormalige cafe. Aan de ene zijde netjes afgeknipt en aan de andere zijde wilde ik dat ook doen. Niet in de gaten hebbende dat daar ook de kabel voor de stoom naar de tuin op de muur zat. Ik dacht de oudste kabel te verwijderen, maar knipte toen de verkeerde door. Het tintelde even en daarna werd binnen alles donker. Tsja, hoe leg zoiets uit. Mijn vrouw vond dat ik weer genoeg gedaan had voor de zondag en ik heb voor de rest maar geen dingen meer gedaan die enige schade konden veroorzaken, alleen het gras nog gemaaid enkele uren later. Met een verlengsnoer vanuit de kamer, buiten werkte niks meer. De schade aan het gras was voorzien, 4 cm. Oh ja, dat paard he…. dat staat niet in de gang en ook niet op tafel.(foto’s zijn aanklikbaar voor een groter formaat)



Een paard met bloemen

Gisteren was het een echt rare dag. Er gebeurde van alles, maar we hadden nergens grip op. Voor de zoveelste keer gewoon de verkeerde kant uit wegrijden, bij het omrijden een opstootje waar de politie bijstond. Door heel Maastricht file doordat er een defect was aan de entreepoorten van de parkeergarage in Mosea Forum. Een geluk bij een ongeluk was, dat toen er bij kortsluiting in Mosea Forum later op de dag het hele winkelcentrum ontruimd werd, wij net in de auto naar buiten waren. Donker werd het wel… Buiten stond alweer politie de hele meute op te houden die dachten toch nog even naar binnen te kunnen.
Als troost maar een paard en bloemen gekocht op de terugweg bij Intratuin op de woonboelie in Heerlen. Het paard met korting, de bloemen niet. En aan de andere kant, zo beleef je nog eens wat. De foto is vorige week gemaakt bij het verlaten van Mosae Forum aan de stadszijde. een open blik naar boven dus.


Dwergauto's – Mochet


In 1924 begon Charles Mochet met de productie van kleine auto’s, alleen wilde de verkoop van deze kleine autootjes met een 350 cc motor niet vlotten. In 1930 maakt hij een tweede start maar ook hier sneuvelde het bij gebrek aan materiaal en machines. Staalpersen en zo bezat de ondernemer niet, alles was handwerk. En laten we eerlijk zijn, de auto’s zagen uit als een kinderwagen op wielen, en zo wilde je toch niet over straat. De Mochet’s pakten de draad na WO ll weer op, inmiddels uitgebreid met zijn zoon Georges. Zo was het eerste model na de oorlog nog in dezelfde kinderwagen stijl maar ontstonden er al snel een paar aardige kleine dwergauto’s met allemaal 125 cc motoren.

Frappant was de lijfspreuk van vader en zoon. Wat er niet in zit kan ook niet defect raken. Ofwel het waren echte basic auto’s. Rond 1956 viel het doek voor deze auto’s definitief. Net zoals voor vele andere z.g. Dwergautootjes. Ze waren gewoon te klein voor een hele familie met een aantal kinderen. Wat rest zijn de beelden en de auto’s in de diverse musea. De onderstaande is uit mijn geboorte jaar en ziet er voor zijn leeftijd net zo goed uit als Me!.


Streekvervoer en fileleed.


Nu de vakanties langzaam op een eind lopen wordt het ook weer wat drukker op de weg. De scholen beginnen weer en langzaam ontstaan ook weer de dagelijkse files. Wat zou het toch makkelijk zijn om gewoon de bus te pakken om naar je werk te gaan. Voor mij is het maar 12 km van huis naar het werk, dus zeg een minuut of 15 met de auto. Ik begin om zeven uur, en u raad het al, ondoenlijk en veel te duur. Kijk maar eens naar het reisadvies wat hier wordt gegeven door de openbaar vervoer site. Ik heb het jaren op de fiets gedaan, maar na een keer goed ziek te zijn geweest ging dat niet meer en is de auto van stal gekomen. Een ander alternatief is er niet. Gelukkig staan er op die tijd bij ons geen files, die krijg ik ’s avonds pas als ik mijn vrouw moet halen in Heerlen. Streekvervoer deugt gewoon niet, dat moet toch beter kunnen… Zelfs te voet ben ik sneller.