bVision.nl

bVision.nl

Ter beoordeling – door Frank (van ikfotograag.nl)

Als je foto’s maakt, als hobby of eventueel beroepsmatig, dan streelt het je als iemand je foto’s mooi vind. Tenminste ik heb dat wel. Maar dat mooi vinden, of niet, daar heb je alleen niet zo veel aan, als je bezig bent om je werk te verbeteren, omdat je zelf niet 100% tevreden bent, of misschien nog zoekend bent naar een “eigen stijl”. Het is dan ook een vaak gehoorde klacht opmerking, van collega-fotografen, die al vaker wat gepubliceerd hebben, op bijvoorbeeld Flickr.com, Zoom.nl of Fotocommunity.de (er zijn er nog veel meer), dat ze weinig aan opmerkingen hebben zoals wauw, mooi, geweldig, vet cool, Gefellt mir! (bevalt me), Tolle Farben (geweldige kleuren) enz. Het is wel heel fijn om te horen, je weet dan hoe je bij je publiek overkomt, maar je leert er eigenlijk heel weinig van.

We willen kritiek, waarom is de foto mooi, wat zou je eventueel anders doen, waarmee kan dit nog verbeterd worden. De kritiek moet iemand natuurlijk niet tot de grond toe afbreken. Bij ons in de fotoclub willen we ook elkaars foto’s gaan beoordelen. Dat het moeilijk is, we zijn eigenlijk voor het merendeel nog beginners, dat blijkt uit het stukje van Me! van afgelopen vrijdag.. De fotograaf had juist datgeen bedoeld waar hij kritiek op kreeg.

Op het moment dat gevraagd wordt iets over een foto te zeggen, dan wordt het eerst stil, natuurlijk, je moet de foto eerst goed bekijken, en niemand wil iets verkeerd zeggen (we zijn tenslotte beginners). Uiteindelijk roept er iemand iets en dan komt de rest vaak ook. Soms is het ook moeilijk om er iets van te vinden, je hebt bijvoorbeeld niets met het onderwerp. Of het is het honderdste lieveheersbeestje wat je voorbij ziet komen. Daarbij moet je echter niet vergeten dat het deze fotograaf zijn lieveheersbeestje is, en misschien wel zijn eerste. Ik las onlangs een opmerking van iemand, die antwoordde op de cliche-opmerking: ” alles is al gefotografeerd”, met de woorden, “Ja, maar nog niet door mij”. En dat is waar, anders kun je de camera voortaan beter in de kast laten liggen.

We kunnen een foto beoordelen of het een goede of slechte foto is op basis van de techniek: is hij scherp, of juist het gebrek aan scherpte(diepte), is hij goed belicht, de harmonie van de kleuren. De compositie, lichtinval, standpunt, originaliteit etc. Heeft de fotograaf iets gezien in iets zeer alledaags/gewoons en daar toch een bijzondere foto van weten te maken? Brengt de foto een bepaalde sfeer over?

Daarbij kun je de fotograaf vragen naar:e Wat heb je bedoeld met deze foto, of hoe is hij bedoeld? Waarom heb je die foto op deze manier gemaakt?e Waarom vind je de foto zelf goed gelukt? Zou je het zo weer doen? Je kunt zelf vertellen wat je eventueel anders gedaan zou hebben. Zo leer je van elkaar.

Hierbij een foto van mij, je mag hem gewoon mooi vinden, of niet. Als je er iets over wil zeggen, wat ik zou kunnen verbeteren, wat jij anders zou doen, dan laat maar komen. Heb je ervaring met foto’s beoordelen van anderen, omdat je misschien ook lid bent van een fotoclub of zo, hoe doen ze dat dan bij jullie?

Close-up van een moer aan een stoomlocomotief


Naar de garage

Zelfs een KIA met vijf jaar garantie moet af en toe een servicebeurt hebben om aan de garantievoorwaarden te kunnen voldoen. Vandaag moet mijn monster naar de garage. Doorsmeren en olie verversen zullen we maar zeggen. Als ik de garage geloof moet je dat ieder half jaar laten doen. In mijn geval komt het nu wel gunstig uit zo vlak voor de grote vakanties, want er dienen nog twee ritjes naar Frankrijk (Bretagne) gemaakt te worden om de spullen voor de vakantie van mijn dochter en haar vrienden even te brengen en te halen. Als je met vier personen in een Ford Ka van een jaar of twaalf naar Frankrijk wil, is er geen plaats meer voor bagage, laat staan voor de tent. En ik rij graag, dat scheelt. Maar eerst even naar de garage, ik hoop alleen niet dat ik hem zo terug krijg…


Even doorsmeren, lekker toch…

Het museum ingepakt

Oud is oud en moet oud blijven, maar dan wel in een gerestaureerde toestand.e Momenteel is men druk bezig met renovatie en vernieuwingen aan het Nederlands Mijnmuseum in Heerlen. Daarvoor is een gedeelte van de oude schacht van de Oranje Nassaumijn 1 ingepakt en komt het voor dat er zaken buiten staan opgesteld die er normaal in staan. Dat levert een paar aardige plaatjes op die ik u niet wil onthouden. En ondanks dat het hier niet echt een fotoblog is, blijft het maken van foto’s uiteraard wel mijn hobby. Het Museum ligt aan de CBS weg tegen het NS spoor aan. Het lijkt er nu echt op dat het Museum zich een echte plaats in de geschiedenis van de mijnen aan het veroveren is, en dat is gezien de historische ontwikkelingen van deze streek ook wel nodig. Het zou zonde zijn om deze overgebleven monumenten verloren te laten gaan.

Mijnfiets Stielen Ingepakt (ophaalinrichting)
kolenwagen Museum (schacht) Oranje Nassau

Dramatisch ware het niet

Zwever – Nieuwe snuit Zwever – Met motor en nog geen cabine

Als je een mooi modelvliegtuig hebt kan het gebeuren dat het defect raakt. Jammer dan zou je zeggen, dat is het risico van het vak. Dat laatste klopt natuurlijk, en iedere hobby kost geld. Maar als het bouwen van zo’n toestel ook tot de hobby hoort, en niet alleen het vliegen, dan kan het best meevallen. Afgelopen weekend viel een van onze zwevers zomaar uit de lucht. Enerzijds een stuurfout, maar veroorzaakt doordat er toch sprake was van een mankement aan het vliegtuig. Je wil niet weten in hoeveel stukken het op de grond lag. Als het (weer) een beetje mee zit vliegt het vanavond weer. Niet als nieuw, maar met de onderdelen vervangen die kapot waren, in dit geval met blauwe XPS. Een paar uur werk en als ik moet schatten een euro of vijf aan materiaal. Ik moet er niet aan denken dat het een kant en klare kist van een paar honderd euro zou zijn. Hieronder wat beelden van de reparatie. Overigens worden de vleugels er pas weer opgezet op het veld, voor het vliegen.


(click picture) Bijna klaar…

Niks, nakkes, nada

Niks, nakkes, nada, oftewel Zero. Normaliter treft u hier de wekelijkse auto aan. Maar vandaag maken we een uitzondering. En wel voor de Zero, een milieuvriendelijke motor die in Amerika ontwikkeld is. Neil Saiki is de ontwerper en eigenaar van deze machines, die net in London en Paris hun debuut maakten. De Motor is geheel geruisloos en loopt op een elektromotor. Het is een van de lichtste motoren en het verbruik in euro’s is ca 1 cent per kilometer. In 5 seconden tot ca 100 km/uur is ook niet echt slecht. Dat beloofd nog wat. Het enige wat ik niet weet is wat het apparaat moet gaan kosten. Maar met dat verbruik moet je dat er toch zo uit hebben. In Amerika loopt de verkoop als een trein, en in Europa zijn er ook reeds 120 verkocht. Naast de elektromotor zitten er nog meer innovatieve zaken op, zoals o.a. speciaal ontwikkelde remmen en een frame van lichtgewicht vliegtuigaluminium.


(click picture) De Zero

Heerlijk avondje

Zoals velen wel weten zijn we op het bedrijf gestart met een fotoclub. Was het de eerste maanden nog aftasten, inmiddels heeft zich een vaste kern gevormd en wordt het eigenlijk steeds leuker. Niet dat we een techniekclubje zijn, maar meer een compositieclubje. Met maken van mooie foto’s staat voorop, en niet de techniek. En dat ook werk van leden wordt besproken is niet vreemd, maar wel altijd in opbouwende zin. Want alleen degene die de foto gemaakt heeft, en hem mooi vindt, weet waarom. Een mooi voorbeeld is de volgende foto. U mag er alles van vinden, de reactie van de eigenaar was zo confronterend dat we allemaal even met de mond vol tanden stonden. Een prachtig lijnenspel, mooie diagonalen, de horizon moet hoger, of lager, dat kerkje zou ik weghalen, en meer van dat soort opmerkingen. Eigenlijk grappig. Want het enige doel was het kerkje in beeld brengen vanaf de plaats waar de fotograaf stond… en als je dan niet kunt zoomen, is dit het resultaat. We zijn de site van de club nog aan het opbouwen, maar het begin is er, en natuurlijk mag u er kijken: defotoclub.nl



(click picture) De kerk toch…

De floppers

Naar het werk gaan vind ik niet zo erg. Wat ik haat is dat je zo lang moet wachten tot je weer naar huis kunt

Het maakt me eigenlijk helemaal niets uit wat Nederland maakt met het Eurovisie songfestival. Wat me wel gigantisch stoort is alle commotie daaromheen. Alsof we in Nederland niets anders te doen hebben dan dan nieuws te maken over een stelletje over het paard getilde mannen onder aanvoering van Gordon. Dat soort figuren mogen wat mij betreft verwijderd worden van de buis en voorzien van een absolute mediastilte. Bewijs je maar met zingen, dan heb je meer te doen. Al die onzin eromheen is echt niet nodig.
Vandaag moet ik me nog even inspannen om alle nog niet afgehandelde zaken af te handelen, of in ieder geval aan te zetten zodat ik me morgen in alle rust kan voorbereiden op veertien dagen absolute werkrust. En ik hoor u denken, alweer… YESSSS.



(click picture)Als je moet wachten, kijk dan eens achter je