bVision.nl

Het gaat snel bergafwaarts in dit land. Alles wat we verworven hadden gaat hollend achteruit. Dat noemen ze dan vooruitgang

Nu Frank er niet is moet ik zelf de woensdag weer opvullen. Niet dat ik daar een probleem mee heb, er gebeuren dagelijks wel dingen die het loggen waard zijn. Alleen mag ik niet alles plaatsen omdat sommige zaken voor het bedrijf gevoelig zijn. Zo mag ik geen plaatjes publiceren van mensen die zonder helm op het bedrijf rondlopen, of die de veiligheidsbril niet op hebben, of die even een ladder opklimmen. Ook niet als ze vanaf de openbare weg genomen zijn. Dat is een afspraak die ik met het bedrijf heb. Daarentegen mag ik wel alles op de gevoelige plaat vastleggen en mijn camera over het hele bedrijf meenemen. Dat is een voorrecht wat maar weinig mensen hebben. Zo mocht ik gisteren voor een project wat foto’s maken van een activiteit die te maken heeft met het onderstaande plaatje, een raadplaatje. Weet iemand wat dit is…

Eenmaal per jaar ga ik op paddenstoelenjacht. Ik weet een aantal plaatsen waar deze voorkomen, maar ik had gekozen voor het kasteelpark in Amstenrade. Het vochtige weer van de afgelopen weken met daartussen af en toe wat warmte van de zon, was het typische paddenstoelen weer wat ik nodig had. Natuurlijk kun je ook champignons fotograferen, maar in de natuur, als het licht miezert, is het toch het mooiste. Trots ben ik op bovenstaand plaatje, niet dat ze zo bijzonder zijn, daar heb ik geen verstand van, maar ik had ze bijna nog over het hoofd gezien. Alle beelden zijn eigen werk en in hetzelfde bos genomen. En daarnaast niet geheel onbelangrijk, tijdens zo’n tocht, in mijn eentje, kom ik helemaal tot rust. Al waren er mensen die langs me liepen die dachten wat is die gek daar op de grond aan het doen. Gelukkig was dat maar een verdwaalde gast aan mijn bos…[nggallery id=11]

Deze week belooft een rare week te worden, twee collega’s op vakantie, baas op vakantie, en ik mag de honneurs waarnemen. Nu gebeurt dat wel vaker, maar meestal in de vakantieperiode, en dan staat er per definitie niets op stapel. Nu is dat even anders en draaien er verschillende projecten die ook mijn aandacht nodig hebben. Maar gelukkig is het een drietraps raket. De baas zit een week aan de kust, een collega gaat twee weken appels plukken, en Frank zit twee maanden in Indonesië (september en oktober…toch). Het enige nadeel in deze constructie is dat ik ook de wachtdienst heb en dus 24 uur per dag de telefoon moet kunnen opnemen, maar goed, je kunt niet alles hebben. En met mijn luxe tot iPhone omgebouwde HTC, overigens op aanraden van Brillie, werkt dat best wel aardig.

Gisteren waren we met de fotoclub nog lekker buiten. Als lokatie hadden we van tevoren al besproken om naar haven Stein te gaan. Voor ons was dat bijzonder omdat er grote keteldelen gelost werden voor onze nieuw te bouwen stoomketels. Een prachtig gezicht om deze onderdelen vanaf het schip tot op de vrachtwagens te kunnen bewonderen. Vandaag even wat foto’s maken als ze op onze lokatie liggen. Tijdens de shoot trok de lucht telkens een beetje dichter. Ik was dan ook net huis toen de regen met steeds meer druppels uit de lucht begon te vallen en het even later zelfs begon te onweren. Maar vandaag geen foto’s van de grote delen, die moeten eerst door de ballotagecommissie. Wel wat er ook te zien was, maar dan anders.

Af en toe is het tijd voor ontspanning:
Onze portier, we zullen hem even Piet noemen maar heet in werkelijkheid anders, had een advertentie gezien in het Limburgs Dagblad. “Non naaien, bel 06 12345678”. In deze tijd van kerkelijke uitspattingen is dat niet meer helemaal done, maar Piet vindt dat onzin en pakt meteen de telefoon. Hij krijgt het adres van een klooster in K. en maakt meteen een afspraak. Hij rijdt naar K. en belt aan bij het klooster. Na een tijdje gaat de deur open. Een werkelijk bloedmooie non staat in de deuropening en zegt “Hoi, ik ben Patricia” en onze portier verschiet meteen van kleur en zegt “Hoi, ik ben Piet, en ik kom voor die advertentie van non naaien”. De non kijkt hem devoot aan en zegt: “Dat is goed, leg 100 euro in dat bakje daar en loop maar alvast door die deur achteraan de gang”. Piet gooit snel 100 euro in het bakje, rent naar achter, gooit de deur open en staat meteen weer buiten, de deur valt achter hem dicht. Giftig draait hij zich om en kijkt naar het bord op de deur. Hij leest: “U bent net genaaid door Patricia… de non”.