bVision.nl

(klik op het plaatje voor een grotere afbeelding)

De Peugeot 404 was een van de degelijkste en mooiste auto’s in zijn soort. Een unieke auto die zich overal, maar vooral in het zand goed thuis voelde. De Peugeot 404 was een echte Noord Afrikaanse auto. Diverse malen won deze 404 de East African Safari Rally en werd heel veel ingezet als taxi in diverse landen rondom de Middellandse zee. Vermaard was de betrouwbaarheid van deze auto, zelden stond deze ergens stil langs de kant van de weg, en daar dankte deze auto dan ook zijn grote succes aan. De auto werd nog tot 1988 geproduceerd, maar alleen nog in Nigeria. De 404 verscheen in verschillende varianten. Naast de sedan verscheen in 1961 een cabriolet en weer een jaar later een coupe. Ook werden een familiale, een break en een pick-up versie geproduceerd, die als Camionnette en Fourgonnette werd verkocht, de auto had stuurschakeling waardoor er voor in de auto veel ruimte was. Gewoon een auto die ook hier op de site een keertje gezien mag worden.

(klik op het plaatje voor een grotere afbeelding)

Bosnimf op de Brunssumerheide

Tijdens toezicht op de Brunssummerheide zag de politie van een afstandje dat een persoon in een boom klom. Korterbij gekomen zagen de agenten dat een naakte vrouw op een dikke tak lag te poseren. Ze had een carnavalsmasker op. Onder de boom stond een jongere vrouw foto’s van haar te maken. Navraag leerde dat het hier ging om een project van de kunstacademie waarbij de 21-jarige studente haar moeder zover had gekregen om haar artistieke kant te laten zien.

De dames werd te verstaan gegeven de fotosessie op een van de drukste punten in het natuurgebied onmiddellijk te beeindigen, hetgeen ook geschiedde. (Bericht: Politie Limburg Zuid)
Normaal plaats ik hier geen nieuwsberichten, maar deze wilde ik jullie niet onthouden. En dat bij deze temperaturen.

Ik weet niet wat onze huidige katten met schoenen hebben, maar dat is heel wat. Macey gebruikt schoenen om er sleetje mee te rijden. Die neemt een aanloop, duikt met twee poten in de neus van de schoen en gaat zo de kamer door. Ik hoef maar een greep naar de camera te doen en ze doet net alsof er niets aan de hand is en laat alles met rust. Daisy is de onschuld zelf, die bewaakt een paar schoenen met haar leven. Zet ze maar ergens neer en madame zit er bij met een blik van “niet aantrekken hoor, ik wil niet alleen blijven”. Schoenen weg, baasje weg… Maar als we weg zijn en de tijd nadert dat we thuiskomen, zit Macey op de trap te wachten op de eerste die naar boven komt, en Daisy bij de voerbak, maakt niet uit of een van de kinderen die al gevuld heeft. Eerst moeten wij thuis zijn. Ze zijn alleen een beetje van slag af door de korte werkweken van twee dagen. Ik niet, ik vind het heerlijk. Twee dagen werken en een dag vrij, en dan twee dagen werken en twee dagen vrij. Ik ben een gelukkig mens en kan dit nog heel lang volhouden hoop ik. Maar waarschijnlijk zal een van de volgende kabinetten ook hier wel een poot voor dwars zetten.

Zoals uit de reacties blijkt zijn onder mijn lezers bijna geen hebbies. Andere reacties zo als op het werk leverde een pittige discussie op. Is een PC een eerste levensbehoefte of kan je zonder. Is iedereen met een digitale camera een hebbie, is een plasma tv hebbies en ga zo maar door. Is het hebben van een nieuw mobieltje hebbie, heb je een blue-ray speler nodig of vult u zelf maar aan… Volgens algemeen aanvaardbare specificaties is de volgende stelling ontstaan.

Een hebbie is iemand die alleen maar nieuwe spullen heeft en de laatste trends op het gebied van gadgets volgt en koopt.

U hoeft het er niet mee eens te zijn, en aanvullingen zijn uiteraard welkom. Maar ik val nog steeds redelijk onder deze groep.
Buiten dat ben ik uiteraard ook nog even thuis aan de bak geweest, echter een mailtje in de loop van de ochtend deed mij beseffen dat ik niet alles meer online heb daarboven in de knutsch. Ik was zowaar vergeten dat ik met collega Frank naar een intro zou gaan voor een cursus digitale fotografie in Genk. Opleidingen zijn daar spotgoedkoop en je wil toch weten waar we in maart mee beginnen. Maar het viel helemaal buiten de planning. Dat wordt dus overwerken in het weekend, of extra hulptroepen inschakelen.

(klik op het plaatje voor een grotere afbeelding)

Hebbies, dat zijn wij. We willen tegenwoordig alles hebben. Volgens mij is het begonnen met de mobieltjes, de PC’s, het internet, daarna kwamen de gadgets, de wat grotere gadgets, zoals de laptops en de iMac’s of de MacBook’s. De plasma en de LCD TV’s, en hoe groter hoe beter. De leasebak als onderdeel van je salaris, de reisjes naar verre landen. Nu de iPad en de E-Readers. Wij zijn gewoon hebbies geworden. Ja, U en ik ook, nou ja, niet allemaal, op deze regeling zijn er ook uitzonderingen. Zoals degene die het echt niet kunnen betalen, of degene die uit principe niet aan deze dingen meedoet. En allemaal praten we mee over het milieu wat we op deze wijze helemaal naar de Kl… helpen. Want waar blijven onze oude spullen. Die hebben we afgekocht met een milieubijdrage. Klaar toch hebbies. En nu zit ik al twee dagen te bedenken hoe ik die hebbies in beeld krijg. En ik heb het gevonden, die kijken nu allemaal naar dit stukje

Zo lang de baas doet alsof hij veel betaalt, doe ik alsof ik hard werk

Oeps, heel vroeg op vandaag om me aan mijn hobby te wijden, werken bij de andere baas. Maar eigenlijk vind ik dat een vervelend woord, baas. De baas zijn, de baas spelen, bazig zijn, dat heeft voor mij een nogal negatieve klank. Je zal maar zo’n baas hebben als op de foto, daar wordt je toch niet goed van… Aan de andere kant, de meeste mensen die zich manager noemen bakken er helemaal niets van. Die zijn niet de baas, maar meestal het lijdend voorwerp. Want hoe kun je nou managen zonder de baas te zijn…
De dag van gisteren was een dure huwelijksdag, we hebben een nieuwe tafel gekocht voor A. en voor Me! nieuwe schoenen. Ik hoop wel dat A. dit pas leest als ik klaar ben met werken. Want, de waarheid is niet altijd datgene wat geschreven staat in dit log. Af en toe is een korreltje zout wat aan de magere kant. Alhoewel, de baas bij ons in huis is Me!, als A. niet thuis is. En als we er beiden niet zijn, dan managen de kinderen het wel zelf.