Naar aanleiding van de foto’s van de Challenger kreeg ik de onderstaande reactie van de eigenaren. Omdat velen niet meer terug lezen wilde ik dit toch even aanhalen. het is een mooi verhaal met antwoord op jullie vragen.
Het verhaal van Paul en Erika:
We kregen een linkje van Sjoerd met foto’s van ons eigen schip dat is natuurlijk altijd leuk met een verhaal eronder en reactie’s met soms vragen dus moeten we natuurlijk van onze kant even reageren het wordt wel een heel verhaal om een klein kijkje te geven in het (schippers) leven maar we gaan het proberen.
Mijn naam is bekend de leeftijd omschreven als jong hierop zeg ik altijd ik ben ook geen 28 meer! Gehuwd met ook bekend al weer 7 jaar ouderwets maar toch! 15 September 2008 hebben we een dochtertje gekregen genaamd Jennifer.
En ook aan boord onze matroos Rene Morales uit de Filipijnen inmidddels 3 jaar werkzaam bij ons. (naar volle tevredenheid)
Mei 2002 voor ons eigen begonnen een schip van 1472 Ton gekocht met het bouwjaar 1975. Daarmee hebben we 5 jaar gevaren deze verkocht en een nieuw schip laten bouwen van 2252 Ton het casco in China laten bouwen en in Nederland alle overige dingen zoals betimmering, elektriciteit, aluminium luiken, ramen, deuren, motoren, leidingen enz. Hiermee hebben we een jaar gevaren na de bouw en toen weer verkocht omdat we een mooi bedrag kregen voor het schip. Toen was er nog geen sprake van recessie in de binnenvaart.
Toen weer een nieuw schip bestelt weer een casco uit China en de rest in Nederland af gebouwd met een tonnage zoals beschreven door Sjoerd van 3397 Ton. Met dit schip varen we nu 1,5 jaar en voorlopig blijven we hiermee nog wel even varen. reactie Morgaine ,Suske:Over de luxe aan boord kan ik zeggen heel veel mensen denken nog dat wij amper een wc hebben en als ze dan aan boord komen kijken ze hun ogen uit. Alle vertrekken airco,s, een grote luxe keuken en badkamer, overal tv ,4 slaapkamers, open haarden (nep) sterrenhemels en ga zo maar verder. Dit heeft mede te maken dat alles wat vast aan boord zit zakelijk mag worden afgeschreven,ook je ben jong en je wil wat en ook de tijd toen we bestelde werd er heel goed verdient dus wordt alles van zelf iets luxer. En voorop een woning voor Rene met alle toebehoren.
reactie Frank: Dat het slecht is in de binnenvaart dat is waar probleem zit hem het meest in het verhaal recessie vooral vorig jaar is er een enorme terug gang geboekt in de vervoerde tonnen dit omdat bedrijven gewoon minder producten verbruikten bv Staal ,Erts, Kolen, en ga zo maar verder 2007 en 2008 was er nog een tekort aan schepen vrachtprijzen liepen toen enorm op er werden prijzen betaald waar we nu van dromen. Nu hebben we te veel schepen gezien de afname van werk en mede door de bouw van nieuwe schepen die tot begin dit jaar nog in de vaart kwamen (omdat deze voor de crisis bestelt waren). Ook mede een probleem is dat er bijna geen scheepseigenaren failliet gaan omdat de banken geen raad weten wat ze met de schepen moeten doen verkopen (veilen)levert momenteel niet veel op dus de mensen hoeven in eerste instantie niet af te lossen en als ze de rente niet op kunnen brengen wordt er nog een extra lening verstrekt omdat banken maar blijven hopen op betere tijden als de schepen die het niet meer op varen tegen de kant worden gelegen krijg je een heel ander beeld maar dat is hopen tegen beter weten in en daarom blijven de schepen maar varen voor prijzen die eigenlijk niet kunnen. Er is nu te veel aanbod van schepen waardoor de vrachtprijzen ongeveer een 60 procent gezakt zijn.
Over ons zelf kan ik zeggen dat we het gezien de markt niet slecht doen we varen vanaf het begin voor een Cooperatie (40 schepen) waarmee we vaste contracten hebben bij beurs genoteerde bedrijven. Dit is voor zowel de opdrachtgevers en ons als bedrijf een beetje vastigheid in 2007 en 2008 verdiende we een stukje minder als we bij andere kantoren konden verdienen en nu zitten we een stukje hoger. Dus onze vrachtprijzen zijn ook wel gezakt maar niet met 60 procent alleen door dat we het werk moeten verdelen onder de eigen leden en er minder werk is hebben we ook een stuk meer vrije tijd dan ons lief is maar overleven doen we het waarschijnlijk wel en dat is gezien deze tijd het belangrijkste.
reactie Ton: Vertrouwen in de toekomst hebben we zeker de weg zit al jaren vol en met de trein is een stuk duurder dus als er weer een economisch herstel hebben dan zien we de toekomst weer zonnig tegemoet nog niet meegenomen het milieu en de veiligheid!!!!
reactie leibele: Als je kinderen leerplichtig worden is de lol van je beroep er zeker af. Je kan besluiten om ze naar het internaat te doen of dat me’n vrouw of alle twee te stoppen met varen. Dit weten we nog niet zelf heb ik geen slechte ervaringen met een internaat maar er zijn ook kinderen die er niet tegen kunnen als dit laatste het geval is gaat zeker me’n vrouw in het huis naar de wal we hebben zelf al een paar jaar een huis dus dit zal het probleem normaal niet zijn.
reactie Hanscke: We hebben op de foto 2540 Ton kunstmest in vanaf Stein naar Gent (Belgie) wat we afgelopen vrijdag middag weer hebben gelost deze kunstmest is bestemd voor export buiten Europa in Gent wordt het weer in zeeschepen geladen.
Ik hoop hiermee een klein stukje informatie te hebben gegeven bedankt voor de leuke reactie’s
met vriendelijke groeten Paul en Erika Cornet
Cursus(1) – Alsdorf
Mijn Collega’s zullen wel zeggen dat ik zelden aanwezig ben, maar ik kan er ook niets aan doen als mijn baas mij nog wat wil laten bijbrengen. De eerste drie dagen zit ik dus bij SAP in Den Bosch. Dat bijbrengen zal wel lukken, maar die reis…. Vandaar dat u drie dagen een (educatief) reisverhaaltje krijgt en als het weer, de weg, en de files meewerken ben ik iedere avond eventjes thuis om te gaan slapen en wellicht nog even een rondje langs mijn blog-vrienden en vriendinnen te maken, ik beloof echter niets… Donderdag en vrijdag ben ik vrij en daarna, mag ik de rest van het jaar weer werken….
Vandaag staat het stadje Alsdorf, vlak bij Aken negatief in de schijnwerpers, met de op de foto zichtbare afbraak. Meer kan ik het niet noemen. Levensgevaarlijk, op instorten staande arbeiderswoningen, die voor de jeugd en mij vrij toegankelijk zijn. aan de voorzijde valt het nog mee, maar aan de achterzijde groeien de bomen door de ramen naar buiten. Het levert wel leuke kiekjes op maar hier in Nederland zouden er grote hekken omheen staan. Alles wat bruikbaar was is eruit gesloopt aan de achterzijde. Ook dat is aan de voorzijde nog redelijk intact. Na mijn ervaringen in de kolenmijn van Cheratte ga ik uiteraard niet meer alleen naar binnen voor foto’s. De verleiding is er wel maar het verstand (en de aanwezigheid van A.) zegeviert.
Ms Challenger
Af en toe misleiden we de routeplanner wel eens en komen dan met de auto op plaatsen die we tevoren niet gepland hebben. En zo stopten we om een hapje (zelf meegenomen) te eten bij de sluizen van het Belgische Ternaaien (Lanaye) vlak over de grens bij Maastricht. Er was even niets te zien en ik liep naar de sluis waar op dat moment in de diepte een schitterend schip lag. Voor mij zo goed als nieuw en ik heb er dan ook diverse foto’s van gemaakt. Op het schip stond de lengte, de breedte, het tonnage en een nummer. Dat geeft mij dan weer de kick om te kijken of ik daar meer van te weten kan komen. Het bleek zelfs vrij eenvoudig. Want deze zeer jonge schipper staat behoorlijk in de kijker. Het schip is eigendom van Paul en Erika Cornet en helemaal op hun eisen en wensen gemaakt. Het schip is in twee delen in China, bij Sainty Shipbuilding te Yangzhou gemaakt. Het Casco is verder afgebouwd in Werkendam. Het schip is 110 meter lang en 11.45 meter breed met een tonnage van 3397 ton. Het schip wordt aangedreven door een 1700 pk sterke Mitsubishi motor en door een 638 pk sterke Scania motor voor de boegschroef. Het is een echt drijvende luxueuze woning en van alle gemakken voorzien, ja, ook met kookeiland en bubbelbad. (click op mascotte voor grotere foto’s)
Wet, wetter, wetst
Het is dat we niet afhankelijk waren van het weer, anders was ons uitstapje naar Den Haag en Scheveningen compleet in het water gevallen. Primair gingen we voor een bezoek aan onze nationale trots, het Louwman Museum. Verplaatst van Raamsdonkveer naar Den Haag in een beter aangepaste omgeving komt het nationale automobiel museum beter tot zijn recht. En eerlijk is eerlijk, het is echt de moeite waard om daar eens te gaan kijken als je geïnteresseerd bent in auto’s. De reis er naartoe verliep uitstekend, filevrij en het weer was prima. Op het drie verdiepingen tellende gebouw is van alles te zien. Van de Spijker tot Dodge, voor ingewijden. Helaas is niet alles mooi te fotograferen zonder de juiste hulpmiddelen zoals statief en een lichtinstallatie, alles is er vrij donker, waarschijnlijk om deze vele meer dan 100 jaar oude modellen te behouden. U kunt de komende tijd hier dus wel af en toe een modelletje verwachten wat ik daar gefotografeerd heb. Alleen vraag ik me af wat met het Dudok tankstation gebeurd is wat in Raamsdonkveer stond. De suppoosten in het museum konden me daar geen informatie over geven, wisten niet eens waar het over ging, wat een stelletje Blödhammelen. Na afloop hadden we geen zin in een veel te dure omelet op het museumplein, dan maar even naar Scheveningen.
Maar oh, wat een schrik, het goot toen we naar buiten wilden. Een beetje Limburger kan wel tegen een buitje dus toch maar naar Scheveningen, de pier op. Daar hebben we heerlijk in een stormachtige omgeving gegeten op de pier bij van der Valk. Goh, niet duurder dan bij La Place van V&D, Maar wel inclusief bediening en perfect geserveerd. Chapeau en dat bij die ambiance. En wij dachten dat we poepie duur uit zouden zijn. De sfeerfoto van het bootje geeft precies aan hoe het was. Het bootje was met het blote oog bijna niet te zien, maar daar hebben we fotoshop voor… Klik maar eens op de foto’s dan zien ze er stukken beter uit. De terugreis was echter desastreus, vier en een half uur over 228 km….Maar het was het waard.
Tuinkabouter
Vandaag is mijn laatste vakantiedag en uiteraard gaan we dan ook op pad door heel Nederland. Een uitstapje dat eindigt in Scheveningen, met als het goed is een traditionele haring. Maar wat heeft dat nu te maken met de tuinkabouter hierboven. Nou, helemaal niks. Dat is een cadeau van mijn vrouw. Ik zeur namelijk al jaren over een tuinkabouter en mocht er nooit ene kopen. Niet dat ik dat zou willen, integendeel, wat moet je met zo’n ding, maar nu heb ik er ene. Hij is maar 10 cm groot, en kan overal mee naartoe, dus wie weet ziet u ‘m nog een ergens staan. Vandaag geen log-bezoekjes , maar dat halen we wel weer in. CUTM…
Vervolg van het mijnwaterproject
Geruime tijd geleden heb ik er eens een artikel aan besteed, het mijnwaterproject. Hierbij wordt uit de oude mijngangen warm water opgepompt en in een kouder gedeelte weer terug gepompt. Het onderzoek destijds werd met goed gevolg afgesloten en men is nu bezig om een stukje van Heerlerheide op deze manier in de zomer te koelen en in de winter te verwarmen. Vijf boorputten en een ondergronds leidingnetwerk van ongeveer 8 kilometer zijn daar aangelegd om dit voor elkaar te krijgen. Het complex, “Gen Coel” genoemd, bestaat uit circa 200 woningen, winkels, een supermarkt, bibliotheek, stadsdeelkantoor en een gemeenschapshuis. De centrale ligt in een schitterend voornamelijk glazen gebouw wat in de vorm van een Iterson koeltoren is ontworpen, ook daar schreef ik al eens over. In dit gebouw is een kleine tentoonstellingsruimte, de bibliotheek en het gemeenschapshuis gevestigd. Niet iedereen in Heerlerheide is gecharmeerd van dit project, ze vinden het te nieuwerwets en niet passen bij de oude kern. Maar het doel, de gemeente Heerlen op de kaart zetten, is hiermee wel bereikt. In heel de wereld is dit een unieke methode van energiewinning die nog nergens anders plaats vindt.[nggallery id=9]
De SS Rotterdam – door Frank (van IkFotograag.nl)
Zo’n twee keer per jaar vindt de baas dat ik naar een seminar moet. Je zou zeggen een dagje uit in werktijd, maar op een of andere manier ben daar toch niet zo weg van. Een dagje cursus daar draai ik mijn hand niet voor om. Maar bij de meeste seminars is over het algemeen het gebodene zo algemeen en oppervlakkig, dat je er hooguit kennis kunt maken met wat nieuwtjes. De bedoeling is ook dat de organiserende leveranciers op deze manier proberen nieuwe contacten te krijgen en zo weer opdrachten in de wacht te slepen. Tegenwoordig neem ik ook geen visitekaartjes meer mee naar beurzen en seminars, en bezig ik de uitspraak “Don’t call us, we’ll call you”. Doe je dat niet dan heb je iedere dag wel iemand aan de telefoon, die het ei van Columbus denkt te hebben uitgevonden en eens een praatje wil komen maken. Als al die software zou kunnen wat ze beloven, dan zou de hele software-industrie gelijk ook failliet gaan. Nooit meer nieuwe versies of upgrades. Was het maar waar. Voor alle fouten die erin zitten kun je, of soms zelfs moetje er een duur service abonnement bij kopen, en vaak ook nog ieder jaar opnieuw.
Maar soms springt er een seminar uit. Deze keer een onderwerp waar we op het bedrijf druk mee bezig zijn. En ik moet zeggen, we zijn er al veel verder mee als wat, volgens de presentatoren, de meeste bedrijven in Nederland zijn. Maar deze keer sprong ook de locatie er uit. Geen zaaltje bij een “van de Valk”, maar het Stoomschip de Rotterdam. Eerst een aantal presentaties over “Virtual Cloud Computing”. En daarna een weliswaar korte, maar heel mooie rondleiding over het schip. Ik ben nog nooit op zo’n groot schip geweest. Een drijvend flatgebouw. Vroeger het vlaggenschip van de Holland Amerika-lijn. En nu hotel annex congres en partycentrum. Maar je kunt er ook een tour over het hele schip maken. Ik heb maar een klein stukje gezien, maar ik ga nog wel een keer terug om de machinekamer ook te zien. Dat schijnt het meest indrukwekkende deel van het schip te zijn. Hieronder wat foto’s, gemaakt met mijn telefoon, ik had niets anders bij me. Weer op goed geluk, ongeveer gericht, want je ziet in zonlicht nou eenmaal niet zo veel op het LCD-schermpje.
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |