bVision.nl

Wie een kuil graaft voor een ander heeft hard gewerkt…

Vanmiddag had ik weer zo’n 50 cm lengte aan het totaal van meer dan 57 jaar x 52 weken maal 2 haringen van zo’n 25 centimeter kunnen toevoegen. Nou ja, trek er maar een paar jaar in mijn jeugd vanaf. Maar helaas de visboer is op vakantie naar Zeeland. Volgens mij om weer nieuwe voorraad voor het komende jaar te gaan vangen.

Een maatje (afkomstig van maagd-je) is een jonge haring, die zich nog niet heeft voortgeplant. Aan boord wordt de vis meteen ‘gekaakt’, gezouten en ingevroren. Hij wordt 48 uur op een temperatuur van -25 °C ingevroren om de minieme kans op besmetting met het haringwormpje volledig te voorkomen. De maatjes die in de handel verkrijgbaar zijn, zijn dus steeds afkomstig uit de diepvries. Hoezo verse maatjes…

Na het afgelopen weekeinde waarbij een overschot aan water toch voor enige overlast zorgde besloot ik om eindelijk maar eens een goot te gaan maken aan de zijde van mijn buren. Na de verbouwing aldaar was er een opening van een cm of 6 ontstaan waardoor bij een ongunstige wind (teveel) water op het terras kwam. Alleen voor die goot had ik een stuk aluminium L-profiel nodig van een metertje of drie. En hoe krijg je dat dan thuis in een BMW 320i. Als rechtgeaard modelbouwer laat je je door zo’n kleinigheid niet kisten. Ik heb het profiel met een doek omwonden op de deurklinken aan de passagierskant gelegd en heb het vervolgens met duct-tape aan de auto vastgeplakt. Volgens het gezegde: Als het met duct-tape niet vastzit, heb je te weinig gebruikt. Dat het ook nog andere toepassingen heeft ziet u hier op de foto’s. Helaas had ik het profiel al op het afdak liggen voordat ik eraan dacht om er even een foto van te maken….

Nee geen jus d’orange of appelsap, maar een cursus in Den Bosch is vandaag mijn einddoel. Ik probeer daar mijn niet geringe kennis van dit systeem in relatie met een ander systeem, uPerform nog een beetje op te krikken. En zoals iedereen weet, in het land der blinden is eenoog koning. Aan de andere kant is iedereen misbaar, al denken we soms van niet en gaan we ervan uit dat we allemaal onmisbaar zijn. Niet dus, ik heb dit in mijn leven reeds diverse malen mee mogen maken. Van de ene op de andere dag was hij er niet meer. Missen, dat doe je iedereen, zelfs mijn collega die in zuid Frankrijk met een kapotte auto staat en die eigenlijk zou moeten werken, maar onmisbaar… Het leven gaat ook zo wel verder. Maar voorlopig heb ik nog geen tijd om dit leven te verlaten. En daarom gaan we nog even fris aan de slag. Mochten jullie me missen, 06 29012345, en anders word het morgen, toch.

Gatverpielijke wat was ik brak op zaterdag. Vertrokken om half twaalf op vrijdagavond, en om half zes thuis in de ochtend. En dan slaap je uiteraard ook niet goed en ik ben dus om een uur of tien maar opgestaan. De wekelijkse boodschappen moesten nog gehaald worden en dat was het gelukkig dan. In de avond een glas wijn teveel gedronken en ik was dus blij dat ik als een blok geslapen heb. En dan komt rainy sunday voorbij. Sakkerdjie wat zit er veel water in de wolken. Het regende gestaag door en door… We hebben gezellig met z’n tweeën een paar afleveringen van de Engelse detective serie Foyle’s War gekeken.