bVision.nl

Gisteren was het mooi, heel mooi. En bijzonder goed vliegweer. Dus even lekker buiten geweest gisterenavond. Helaas zelf niet gevlogen. Op het veld kwam ik erachter dat de stroomregelaar van mijn brushless elektromotor piekedewei op was. Helemaal naar de klitsen. Maar goed dat ik nog een vervangende regelaar heb, want dertig piek kan ik even niet zomaar missen. Vandaag moet ik op ouwe lullen keuring zoals ze dat hier plachten te noemen. Doorsmeren en olie verversen. Hartfilmpje, bloed aftappen, hoortest, ogentest, hele vragenlijsten invullen en wie weet wat me nog allemaal te wachten staat. Uit mezelf zou ik niet gaan, maar als de baas daar prijs op stelt wil ik me af en toe wel eens laten keuren. Stempel op de kont en klaar toch. Als ik zie wat er allemaal om me heen, en ook in blogland gebeurd, lijkt het me niet eens zo’n slecht plan van de baas. En ik zie er niet eens tegenop, nee hoor…

Koeterwaals…

Mijn collega Frank zit inmiddels alweer een week in Bali, en daar waar ik ene keer in de week een kleine pauze heb, moet ik vandaag zelf een logje vullen. En soms vliegt dat er gewoon uit, en soms ook niet. Het is wel even wennen. Gisteren heb ik een hele vragenlijst op de bus gedaan voor een nieuw project van Parkstad Limburg. Een samenwerkingsverband van diverse gemeenten in de oostelijke mijnstreek. Die hebben onderzocht dat mijn woning in aanmerking komt voor aanvullende gevelmaatregelen in verband met geluidsoverlast. Nu heb ik in de loop van de jaren keurig alle kozijnen vervangen en daar meteen dubbel glas in laten plaatsen Maar er is nog een gedeelte waar dat niet gebeurd is. En de kans bestaat dat het dubbel glas vervangen wordt door geluidwerend glas. En als men dat wil vergoeden, nee zelfs gewoon vervangen, wie ben ik dan om daar nee tegen te zeggen. Ik kan er ook niets aan doen dat ik door allerlei gemeentelijke plannen aan de drukste straat van Hoensbroek woon. Ik woon direct aan de straat en heb geen voortuin, ook de overburen niet, dus het geluid kan niet weg. Tegen de avond staat er zelfs file. Alle beetjes helpen, dus laat maar komen die aannemer.

Gemeente niet blij…

Irene triggerde me gisteren over het hunebed bij ons in de tuin. Wat moet je daarmee, was de vraag. Dat is een vraag die iets moeilijker te beantwoorden is. Dat hunebed ligt er niet voor niets. Vroeger stond daar een grote boom. Bij een storm dreigde die om te vallen op het huis van de buren en we hebben hem destijds snel met kabels vastgezet en hem naderhand omgezaagd. Alleen de stronk bleef daar staan. Die stond zo dicht bij de vijver (inmiddels weg) dat we die zouden moeten leegmaken om hem weg te krijgen. Toen was dat zonde want de vijver was net een jaar of twee eerder aangelegd. We hebben gekozen om de stronk dan maar zolang met keien te bedekken. U snapt het al… Ook die moet er uiteindelijk uit, en dan verdwijnen de stenen mee om plaats te maken voor een stukje extra border. Volgend jaar moet ik daar toch wat aan gaan doen omdat alle hout langzaam aan het vergaan is.

Keitjes…

Ze zeggen wel eens dat ’s morgens moet beginnen waar je de andere dan mee gestopt bent. Dat heb ik gisteren gedaan dus. Lekker nog een paar uur in de tuin gewerkt. Tenminste, dat was de bedoeling. Snoeien van de struiken, uitgraven van wortels, slopen van de overtollige klimop. Alleen als je de hele dag gewend bent om achter je computer te zitten om zo de kost te verdienen valt dat allemaal niet mee. De spieren willen niet meer zo, je krijgt pijn in je knoken, en op het laatst bleven mijn vingers verkrampt om de steel van de schop zitten. Gelukkig zat het bijna erop en werd ik gered door de regen. Het resultaat mag er volgens A. zijn. En als die tevreden is, waarom zou ik dat dan tegenspreken. De tuin lijkt meteen weer een stuk dieper. Toch maar beter bijhouden geloof ik. Dat levert uiteindelijk het minste werk op.

(click picture) onze tuin

Ik had als titel ook huisje, boompje, beestje kunnen zetten. Want zo voelde het een beetje. Door omstandigheden waren we een beetje achter geraakt met wat huishoudelijke taken. De tuin zag er niet uit en meer van dat soort dingen. Dat krijg je als er onverwacht gewerkt moet worden terwijl op dat tijdstip het huis aan de beurt was. Maar dat geeft ook niks. We zijn niet van die poetsers en niet alles hoeft spic en span te zijn. Gisteren was voor mij eerst de tuin aan de beurt. We hebben al jaren een kikker van beton in de tuin staan. Ooit gekregen van een goede vriend en dit kunstwerk had destijds een bijzondere plaats bij ons in de tuin. We hadden hem al een tijdje niet meer gezien, maar na de snoeibeurt van gisteren staat hij er weer in volle glorie. Het gaat niet om de vorm of de mooiigheid, maar achter het idee erachter. Daarom zijn wij aan het grijze beest gehecht.
Terwijl ik dit schrijf denk ik nog aan het heerlijke gerecht dat mijn vrouw gisteravond heeft gemaakt. Italiaans brood met feta geitenkaas, tomaten en kruiden uit eigen tuin uit de oven. Voor herhaling vatbaar, dat is zeker. Bij het schrijven loopt me alweer het water in de mond. Op de foto, de kikker, uiteraard

(click picture) onze grijze kikker

Wat moet je nou zeggen van de politie in Hoensbroek. Voorbeeldige agenten allemaal, helemaal niets mis mee. Alleen vind ik dat ze zich net als wij aan de regeltjes moeten houden en niet alles doen wat wij ook niet mogen. Ik heb op onderstaande plaats al eens een proces verbaal gekregen. Maar deze heren mogen doen dat gewoon. Bij mij tegenover, half op de stoep parkeren en een Pizza gaan halen, even voorstellen dat het politiebureau een 300 meter verderop ligt. Ik kon het niet nalaten om snel met mijn mobieltje een foto te maken.
Gisteren is op de bloemenmarkt in Geleen de eerste nieuwe haring door mijn keel gegleden, niet een mager scharminkel, maar al een enigszins doorvoed beestje. Aan de staart van boven naar onder laten zakken en in de tussentijd het malse ding naar binnen zuigen. Het was zo druk aan de kraam dat een collega halverwege uit de rij moest en niets te eten kreeg, anders had hij zijn afspraak na de middag niet na kunnen komen. Dat is het nadeel van aan de kraam schoonmaken, iedereen staat te wachten en Rene had al extra personeel ingezet.

Pizza…

Ik ben al een aantal jaren de trotse bezitter van een TomTom Go 710. En dan komt er een tijd dat de kaarten echt verouderd zijn, vooral hier in Limburg . Dus Tommie aangesloten en eens gekeken wat de mogelijkheden en adviezen waren. Het klonk allemaal veel belovend, een paar tientjes en een geregelde update werden aangeboden voor een zacht prijsje. Doen dus. Na betaling en aansluiting van Tommie op de PC kwam de eerste ontgoocheling. Het paste niet op de aanwezige geheugenkaart… dat vertellen ze er dan niet bij als ze je advies geven. Dus nog snel even naar de Mediamarkt voor een nieuw SD-kaartje (10 euro, dat viel alweer mee). Vier uur gedownload alles opnieuw geenstalleerd met als resultaat dat Tommie de andere dag zei dat ie geen kaart kon vinden Gatverpieleke nog aan toe. Dan maar eerst een backup terug zetten. En dan vervolgens weer vier uur downloaden voor dezelfde kaart. U begrijpt hier wordt een mens niet vrolijk van. Twee dagen verder 10 uur werk, een nieuwe kaart en dankzij eigen inventieviteit doet Tommie weer wat ik wil en met een bijgewerkte kaart voor Europa.e Op naar Frankrijk dus, volgende maand.

Tommie zoekt mee…