Vergeten merken – Spijker 1898-1925
Onze tafel
We hebben in de kamer een grote eettafel staan. We doen er eigenlijk helemaal niets mee. De was ligt er wel eens op, de katten lopen er overheen, er staan permanent twee kindergriezels op en een fruitschaal. Maar echt gebruiken doen we de tafel eigenlijk zelden. Dit kwam in een gesprek met een andere logger gisteren even naar boven. Wij hebben onze eetgewoonte in de loop van de jaren verplaatst van de eethoek naar de bank. Gezellig met je bord naar de TV of desnoods naar de PC kijken. Niet mijn voorstelling van gezellig eten, maar in dat opzicht moet ik me ook aan vrouw en kinderen aanpassen (lees daar heb ik ook niks over te vertellen). Dit in tegenstelling tot de stoelen die bij de tafel horen, die zijn bijna versleten. Die worden gebruikt als computerstoelen, deze zijn heel comfortabel, lekker zacht met armleuningen erop. Alleen is er nu ene gekraakt, De firewall van de stoel was niet bestemd voor de virusaanval met de inzet van mijn volle gewicht. Neergeschoten in de DMZ bij Checkpoint Charlie. Af en hou ik van een melige bui….
Zottendag
Vandaag is voor ons een feestdag. Op 31 januari 1975 zijn we getrouwd, voor de wet heette dat destijds. De kerkelijke inzegening was voor ons ongelovigen niet weggelegd. Getrouwd in onze eigen oranje Volkswagen Kever, Snoopy. En dat is inmiddels al heel lang geleden, al lijkt het nog als de dag van eergisteren. Helaas moeten we alle twee werken, maar dat mag de feestvreugde niet drukken. Niet dat het al die tijd feest is geweest, maar in voor en tegenspoed zullen we maar zeggen, zijn we zover gekomen. 33 jaar is ook een zottengetal dat weet iedere Carnavalist. En net vandaag start in Gebrook het carnavalsgebeuren met het traditionele Kowrenne op de mert. Toeval, of niet, wij vieren hier gewoon ons eigen feestje…
En ineens was het een website – By Frank
Stonden er de week daarvoor nog maar enkele blokken tekst; een kopfoto en een andere achtergrondkleur waren voldoende om de site gestalte te geven. A website is born. Vanaf nu kan hij gaan groeien.
 |
 |
Sjoerd had mij gevraagd de kopfoto te maken. Een hele uitdaging want zo creatief ben ik nou ook weer niet. Maar om het in inmiddels oud Nederlands te zeggen: Op een gegeven moment viel het kwartje, (voor de jeugd: dat was vroeger een muntje, wat ongeveer 12 eurocent waard was).
Gelukkig heeft hij voldoende hobbies, om inspiratie bij op te doen. In de kopfoto heb ik een aantal van deze hobbies afgebeeld. Het was uiteindelijk kwestie van materiaal zoeken. Na enig gegoogel was dat snel voorhanden.
Limburg in beeld – Hunnecum en Vink
Keek op de afgelopen week (8) – windhandel
Van de week hadden we het over de windhandel die de beurs moet heten. Het verhandelen van papiertjes die aandelen heten. Ik kan me niet voorstellen dat daar de hele economie aan ophangt. Alsof bedrijven op een dag 10 procent minder waard zijn doordat de aandelen zakken. Volgens mij is een bedrijf evenveel waard als de koersuitgifte van de aandelen was. Voor mij is de hele aandelenhandel niet minder dan gebakken lucht, een speeltje voor de rijken die elkaar de loef afsteken, en af en toe moet dat gecorrigeerd worden. Helaas zit daar waarschijnlijk ook mijn pensioen en mijn hyphoteek in. En over windhandel gesproken, wat vindt je van dit 22.000 dollar poesje. Daar kun je wel even mee gaan wandelen. Er zitten er nog een paar op Schiphol vast. Het is de grootste tamme poes en wordt momenteel alleen in de USA gefokt.
Vergeten merken – ISO Isetta 1950- 1962
