bVision.nl

Vandaag neem ik u mee terug naar het jaar 1000. Toen is namelijk de bouw gestart van de deze basiliek. De basiliek is tweede basiliek in Maastricht, de andere is de Sint Servaas. De basiliek is voor het grootste deel gebouwd in de Romaanse stijl met een vleugje Duitse invloed. In een zijkapel is het beeld ‘Onze Lieve Vrouwe Sterre der Zee opgesteld’. De foto’s zijn op een avond gemaakt aan de achterzijde van de basiliek, u ziet de op een vesting lijkende toren. Roestiek is het in ieder geval. Roestig niet. Overdag lijkt het geheel een beetje somber, zoals trouwens ook de donkere binnenzijde, maar in de avond is alles sfeervol verlicht. Ik wens u ook vandaag een hele roestige zondag toe. Morgen meer over de cursus portretfotografie die ik gisteren heb gevolgd in Baesweiler.

Een zelfs voor mij onbekende auto kwam ik tegen op het wereldse web. Deze Fiat 508 CS Mille Miglia uit 1938. Ontworpen door Carrozzeria Ghia op basis van de standaard Fiat Balilla. De motor was een tot 48 pk opgevoerde versie van de standaard 36 pk die het wagentje had. Voor de rest is er eigenlijk verrassend weinig bekend over deze toch schitterende auto. Ongezien mijn virtuele garage in. En meteen op een voetstuk uiteraard.

All credits go to Brian Shorey http://www.shorey.net/Auto/Italian/Fiat/508/

Naar aanleiding van een logje van Annette, het volgende:
Een patrijspoort is een rond glazen raampje in de hut van een oorlogs- of passagiersschip. Aangenomen wordt dat het woord is gevormd in navolging van het verouderde patrijsgat: het gat waar de kolderstok van het roer doorstak. Maar daarmee is het woord nog niet verklaard. Er is evenwel een ander woord dat ons op weg kan helpen, n.l. hennegat, ook alweer een scheepsterm waarmee men het gat aanduidde waardoor de schacht van het roer binnen boord komt. Het is niet twijfelachtig dat het hennegat zijn naam ontleent aan zijn uiterlijke overeenkomst met het achterste van een hen. En op die wijze kunnen ook de woorden patrijsgat en patrijspoort worden verklaard.

Broodje aap of…

(naar P.H. Schröder (1980) Van Aalmoes tot Zwijntjesjager)

De een zijn dood is de ander zijn brood

Ik kijk weinig Televisie, en reclame op Televisie al helemaal niet. Na twee reclameblokken in een film hou ik het meestal al voor gezien. Dan kom ik niet meer terug van de zogeheten plaspauze en ga ik andere dingen doen. Mijn hele leven wordt ik al overspoelt met Dreft dat steeds beter wordt, tandpasta die steeds witter poetst en ga zo maar door. Vooral de wasmiddelenfabrikanten maken er volgens mij een potje van. Naast echte reclames die producten of diensetn aanbieden heb je ook nog van die idieële (anti)reclames, zoals bijvoorbeeld ene mevrouw Terpstra die reclame maakt voor de een of andere stichting, een ooievaar die een ander beest afslacht zodat je baby’s kunt gaan redden. Nee, bij reclame krijg ik een wrange smaak in mijn mond. Ik wil zelf bepalen wat ik koop en eet. Toch zie je door reclame ineens nieuwe sterren aan het firmament verschijnen. Met de meest belachelijke reclame groot geworden, Zalando met die schreeuwschoenen.
Jullie vinden het toch niet erg dat ik afhaak bij die onzin, ik denk er het mijne van… en neem een echt wit biertje tot mij, oeps, en nog ene.

gelukkig zijn we samen allemaal anders in deze wereld

Je moet toch wat met die nare, sombere dagen naar de langste nacht. Naast het filosoferen over een jaar wat alweer bijna voorbij is en waarin van alles is gebeurd, moet je de zaak toch een beetje opfleuren. De winkels versieren, een boom optuigen, of alles gezellig inrichten met andere zaken. Normaliter start bij ons het feest het eerste weekend na het sinterklaasfeest, tot aan het eerste weekend na Oudjaar. Het vorige jaar hadden we voor het eerst geen verse boom staan en hadden we een bomenbos. Je weet wel een hele verzameling van allemaal kleine bomen. Daarvan is een zeer klein gedeelte, “echte gespoten” boompjes uiteraard niet meer bruikbaar, daarvoor komt dus een kleine aanvulling waardoor het toch weer anders gaat uitzien. Ik verheug me dus op komend weekend om weer aan de slag te kunnen en de huiskamer te gaan verbouwen. Niet dat kerstmis ons wat zegt, voor ons gaat het meer om gezellig een paar dagen samen te zijn. Onderstaand het bosje van vorig jaar, volgende week het huidige bosje, want ook het nieuwe bos moet naar Renesmurf….

Heel 045 is aan de buis gekluisterd deze dagen las ik ergens. Er zijn een aantal webcams gericht op het op instorten staande complex. Winkelcentrum ‘t Loon is geopend in 1965 en is daarmee een van de oudste overdekte winkelcentra van Nederland. In 1985 is ‘t Loon getroffen door een grote brand waarna het opnieuw werd opgebouwd en geopend. In een later stadium werd in 2004 het herontwikkelde winkelcentrum opnieuw geopend. en nu is het voorlopig weer voorbij, de zoveelste sluiting. Volgens mij kunnen ze het hele gebied beter ontruimen en vakkundig slopen. Alles dan, en niet alleen het getroffen compartiment. Angstvallig wordt ook gekeken naar de omliggende gebouwen, zoals de schouwburg, Het DSM hoofdkantoor, de hoge flats eromheen, want waarom zou nou net alleen dat kleine stuk grond instabiel zijn. Een gedeelte kan er natuurlijk aan liggen dat indertijd de mijnen met grote haast werden gesloten, de mijngangen aan hun lot werden overgelaten en niet werd uitgezocht wat de gevolgen zouden kunnen zijn. Maar goed, het is voorlopig even speculatief wat de oorzaak van de verzakkingen is.

Hulde voor mij aan de burgemeester van Heerlen, Paul Depla, die de moed had om meteen maatregelen te treffen en niet achter zijn bureau blijft zitten maar zich bij nacht en ontij ontfermt over de getroffen bewoners en de winkeleigenaren. Ik ben getroffen door een foto van de parkeergarage eronder. Hier zie je goed dat de grond al ruim een halve meter is gezakt. En dat op een paar dagen tijd. Nu maar hopen dat het goed afloopt.