bVision.nl

Weer groeten uit Vietnam – door Frank

bvadmin 28 september 2011 27 september 2011

De reis door Vietnam begingt zijn tol te eisen, nog een week te gaan en mijn geheugenkaartjes zijn bijna vol. Er is hier ook zo ontzettend veel te zien. Daarbij komt dat we een super-enthousiaste reisleider hebben. Want er hoef maar even wat te zien te zijn en hij laat de bus al weer stoppen. Even een fotostop heet het dan. Echt geweldig vind ik dat. Hij heeft ons dan ook, voor iedere volgende reisleider ooit, daarom bedorven waarschijnlijk. Hij maakt elke dag voor ons tot een klein avontuur, mooi toch! We hebben over het algemeen mooi weer hier, maar het heeft ook een aantal dagen heel hard geregend. Zo erg dat het water als rivieren door de straten stroomde. Wij hebben er relatief weinig last van gehad, meestal waren we net binnen of we zaten in de bus. Maar voor de boeren betekent het hard werken, want de rijst moet nu zo snel mogelijk geoogst worden. Zodra de halmen onder water komen te staan dan is alles bedorven. Het lijkt soms dat half Vietnam onder water staat.

Momenteel zijn we in Nha Trang. Een plaats die zich aan het ontwikkelen is als het “Marbella” van Vietnam. Het ene hoogbouw hotel naast het andere. En nieuwe worden nog steeds bijgebouwd. Ik hoop dat dit de plaatselijke bevolking niet “verpest”, maar ik ben er bang voor. Morgen gaan we verder via “highway one” naar Phan Tiet. Mijn broer die ook bij ons is, houdt op zijn weblog “Pictureshow.nl” vrijwel dagelijks een kort reisverslag bij. Hij heeft er ook veel meer foto’s bij staan. Volgende week geen verslag van mij, dan zijn we met de terugreis naar Nederland bezig.

Hieronder weer een serie foto’s van onze reis: op de laatste foto zie je dat ze mij ook in zo’n korfbootje hebben gekregen. Als je er eenmaal inzit valt het best mee.

[singlepic id=112 w=400 float=center]

[singlepic id=113 w=400 float=center]

[singlepic id=114 w=400 float=center]

[singlepic id=115 w=400 float=center]

[singlepic id=116 w=400 float=center]

Werken aan het spoor

Sjoerd 27 september 2011 26 september 2011

Soms rijden de treinen even niet, dan wordt er gewerkt aan het spoor. In dit geval aan een station in Heerlen, bij de woonboulevard. Jaren heeft men erover gedaan om het klaar te krijgen. Nu ligt het er net, gaat men al onderhoud plegen. Of misschien net wel daarom. Deze nijvere mensen met materieel trof ik aan op een van mijn vrije dagen in het afgelopen weekend. De twee armen op foto twee, worden met forse kracht in het grindbed geduwd, ieder aan één kant van een dwarsligger, en schuddend naar boven er weer uit gehaald om naar de volgende dwarsligger te gaan. De mensen die het bedienen zitten onder in een kleine ruimte de hele dag naar die liggers te kijken en het treinstel steeds een stukje verder te verschuiven naar de volgende ligger. Ik kan u verzekeren dat het heel lang duurt om op deze wijze een paar kilometer af te leggen. Kijk even niet naar het groen, daar moet ik nog even mijn kabouters op afsturen (dat verhaal heeft u nog te goed)

Het openlucht Museum in Arnhem

Sjoerd 26 september 2011 25 september 2011

Als je de zaterdag hebt gebruikt om wat noodzakelijke werkzaamheden te doen heb je uiteraard de zondag lekker vrij om eens iets anders te doen. In alle vroegte vertrokken we dan ook richting Arnhem. Een kwartiertje later dan het plan was. Maar daar konden we alleen maar blij om zijn. Net toen ik bij knooppunt het Vonderen de A73 op wilde rijden klonk dwars door de CD van Shakira de mededeling dat de A73 in verband met een ernstige aanrijding bij Venraaij (vrachtwagen door vangrail, twee doden), gesperd was. Zo kon ik nog net de A2 naar Eindhoven nemen en via de A50 verder.

Het weer was geweldig, betalen hoefde niet (Museumjaarkaart) en het park ligt er fantastisch bij. Er was maar één groot minpunt, de horeca. Ze moeten eens leren dat je klanten vriendelijk en met respect moet behandelen. Dat ging overigens ook op voor sommige andere medewerkers in het park (trampersoneel). Gelukkig dat de lokatie en de bezienswaardigheden dit allemaal goedmaken, want daar kom je tenslotte voor. Drie foto’s, willekeurig om de sfeer weer te geven. Daar moet u het mee doen. De specialties bewaar ik voor later, als het me uitkomt… (click=>big)

Geen Roestiek bouwgevalletje in de wijk van morgen.

Sjoerd 25 september 2011 24 september 2011

Diverse scholen uit Heerlen zijn bezig met het ontwerp van de wijk van morgen. Samen met het bedrijfsleven worden een aantal studieobjecten neergezet voor energie neutrale woningen. Gisteren was een open dag waarbij het casco van de eerste woning, “knik naar de zon”, te bezichtigen was. Natuurlijk kon ik het niet maken om daar niet bij aanwezig te zijn. Grote zonnepanelen sieren de woning, dikke muren met extra ventilatie, en doordat het een casco was was veel te zien van de bouwwijze. Uiteraard gedeeltelijk in de grond. Wat een beetje tegenviel was de aanwezige hoeveelheid licht.

Ondanks dat het dag was had ik op sommige plaatsen het licht willen aanmaken. Maar goed, als je energie neutraal wil leven scheelt dat natuurlijk wel in de portemonnee met stoken. Aan de andere kant geeft men grif toe dat er ook een aanzienlijke investering tegenover staat. Eigenlijk bouw je zo’n huis voor het leven. Het lijkt van buiten relatief klein. Dit is echter schijn. Achter deze toch wel rare facade gaan een viertal verdiepingen schuil… Er gaat straks niemand in wonen. Daarvoor ligt het buiten de normale woonomgeving midden in het Science Parc. Het is bedoeld om er straks kantoorruimte van te maken. Een mooi studieobject nu, en bruikbare kantoorruimte straks

Vakantieauto – de Volkswagenbus

Sjoerd 24 september 2011 5 augustus 2018

Het mooiste van de auto’s in mijn virtuele garage vind ik de auto’s die ikzelf heb gespot en op de foto heb gezet. Zoals deze Volkswagenbus uit 1965 met z’n 50 pk niet echt een krachtpatser, maar o zo jaren 60 en dus echt retro. Deze stond op de parkeerplaats aan de Haagweg in Leiden. Zij, ja hoor La Voiture, wilde op de foto en wilde graag pronken in mijn virtuele garage. En wie ben ik dan om daar nee tegen te zeggen. Ik moet alleen even de ingang iets verhogen… Volgens mij waren ze op de terugweg van vakantie, want de wagen was afgeladen vol met vakantie spullen.

De spijlenbus (T1) is tegenwoordig wat aan de zeldzame kant. Vooral het sambamodel met zijn 23 ramen en een open dak is zeldzaam en zeer prijzig. De bus op de foto’s is het oudste model (T1), maar was al toch al model 23 van deze serie volkswagenbussen. De opvolger(T2) werd een jaar later in productie genomen. De volkswagenbus was een idee van de Nederlandse Volkswagenimporteur Ben Pon.

Assumption

Sjoerd 23 september 2011 21 september 2011

Assumption is the mother of all fuckups

ik dacht dat je dat wel wist

Ik nam aan dat jij dat wel zou doen

Ik dacht dat de patches van Microsoft wel te vertrouwen waren

Was dat niet het juiste commando dan

Ik weet bijna zeker dat ik dat gedaan heb

je bent dat toch niet vergeten

Ik ga er vanuit dat…

De bovenstaande spreuk hangt al een aantal maanden bij mijn werkgever op het bord, en niet voor niets. Je overtuigen is iets anders dan aannemen. Of er was geen tijd om iets te doen, of het was al te laat, of, vult u zelf maar aan.
De eerste week van vijf dagen zit er na vandaag weer op en we kunnen beginnen aan een lekker weekend met hopelijk ook een beetje weer. Ik ben dat helemaal niet meer gewend om vijf dagen achter elkaar te werken. maar goed, dat zijn de afspraken op het werk. Als de ene vakantie heeft, moet de andere werken. En eigenlijk is daar ook niets mis mee. Als we dat met vijf man kunnen regelen hoeven we gemiddeld maar 1 dag in de week te werken… Alleen denk ik dat het laatste een utopie is. Lean en Mean is het devies, dus het wordt eerder minder dan meer. “Assumption is the mother of all fuckups” was deze week na een aantal patches realiteit. Dat wat fout ging, was een onderdeel dat niet werd getest in de testgroep, al namen wij aan van wel. Het resultaat was een andere spreuk: Wie zijn kont verbrandt moet op de blaren zitten.

Oldies (1) – Rochelle 2002

Sjoerd 22 september 2011 21 september 2011

Niet altijd heb ik iets dat er zo maar uitschiet en waar ik hele verhalen over kan vertellen. Sommigen hebben dat maar ik zit af en toe wel eens met de handen in het haar van wat moet ik jullie nu weer eens wijsmaken. En al bladerend door het fotoarchief trof ik een foto aan uit 2002. Op vakantie in Bretagne bezochten we Rochelle, een kustplaats en maakte ik met een eenvoudige kiekjescamera de onderstaande foto. Twee jaar geleden brachten we onze dochter met enkele vrienden op vakantie naar Bretagne en zijn we in dezelfde avond naar Rochelle gegaan om wat te eten. Mijn verbazing was groot. Er leek niets, maar dan ook helemaal niets te zijn veranderd. Ik voelde me er meteen weer thuis en we hebben ergens aan de haven heerlijk gegeten. Zo geven de foto’s, al zijn het vakantiekiekjes, toch weer even het gevoel van er zijn, een vlaag van herinnering wat eigenlijk alweer een beetje was ingesluimerd, komt met het bekijken van oude foto’s weer terug. Af en toe zal ik u een kleine terugblik in mijn fotoarchief geven en U weet click=big.