bVision.nl

Vandaag neem ik jullie mee terug naar 1977. De tijd dat de onderstaande auto uit de showroom rolde. Ik had er natuurlijk een raadplaatje van kunnen kunnen maken, maar ik bespaar jullie de moeite. Naar mijn oprechte mening hoop ik dat ik deze ooit gerestaureerd in mijn virtuele garage kan zetten, oorspronkelijk was deze wagen overigens blauw. Het is toch echt een auto met een goede reputatie als rallywagen en uitstekende sportwagen. Het blijft uiteraard een Franse wagen, maar voor degen die zich daar bij neer kunnen leggen is daar niets mis mee. Zelfs ik rij tegenwoordig Peugeot 407 SW, terwijl ik die na mijn ervaring met een Peugeot 104, geheel had afgezworen.

In een aantal dagen neem ik jullie mee met onze vakantie in Leiden. Die overigens wat Leiden aangaat, bijna volledig verregent is. Maar ook met regen kun je in Leiden goed toeven. Vandaag neem ik jullie even mee op een dagje New Zeeland, het land van de Maori’s. In het museum voor volkenkunde is een permanente tentoonstelling over de Maori’s. Met mooie verhalen, de boten van de Maori’s (waka’s). Het museum is in het bezit van twee van deze boten en een boothuis voor deze twee boten.

Je ziet er o.a. schitterende films, houtsnijwerk, fantastische foto’s en je leert meer over de geschiedenis van dit volk en hoe het eigenlijk werd onderworpen door een stuk papier. Je leert ook alles over de tattoo’s en aan de hand van vragen krijg je zelf een tattoo aangemeten (interactief noemen ze dat). Op een van de foto’s ziet u een meisje dat hiermee aan de slag is gegaan. Wij vonden het een bezoek meer dan waard, jammer was alleen dat de rest van het museum gesloten was. Oh ja, wie u ook nog moet bezoeken als u in Leiden bent is natuurlijk een van mijn vaste bezoekers, Leidse Glibber. Emile, het wast best leuk daar, in het praethuis, maar oh die regen….

Geneet van ’t laeve zolang este kins.
Maak sjpas en plezeer, de laefs toch mèr ins.
Want sjtraks, es ’t te laat, is hubste sjpiet dervan.
Geneet dus van ’t laeve zolang es ’t nog kan.
(Sjef Diederen oet Gebrook)

Aanvankelijk had schijnbaar niemand in de gaten dat het beeldverhaal van gisteren zich in Den Bosch afspeelde. Heel duidelijk staat op de laatste foto nog net een stukje van V&D erop, toch wel een markant gebouw aan de markt. We hadden zelfs de Lambiorix-feesten in Tongeren gemist om in Den Bosch te kunnen genieten van de kunstmarkt, de sfeer, de zangroepen, en uiteraard wat eten bij Roels in de Korte Putstraat, die ook een beetje waren overvallen door de drukte. Want gelukkig waren we er vroeg bij, naderhand werd het toch zo druk dat een parkeerplaats ver te zoeken was en je bijna over de koppen kon lopen (overdrijven mag op een blog om het gevoel een beetje aan te dikken). We hadden een heerlijke dag daar en Chantal, als je naar de foto’s kijkt was het heerlijk weer in Den Bosch. Vandaag zitten we in Leiden waar we enige dagen zullen verblijven, het weer voorspelt niet veel goeds, maar zijn we al achter en of er iets van computeren komt weet ik niet, dat merkt u vanzelf. Morgen neemt Frank het stokje even over en daarna zien we elkaar ongetwijfeld wel weer eens terug. Toch wel hendig met twee volwassen kinderen thuis. Mogen die voor het beestenspul, en voor de afwisseling voor zichzelf zorgen.

Gisteren waren we in een stad in Nederland waar zich het volgende afspeelde:

We stapten zo uit de auto het plein op en troffen daar deze jonge dame aan. “Hallo, meneer en mevrouw wilt u een lekker blikje groene Lipton Ice Tea”. En zeg nou zelf daar zeg je geen nee tegen. En zeker niet als het door een lieftallige jonge dame, heel vriendelijk wordt gevraagd.

De dames waren met z’n tweeën en hadden het reuze naar hun zin, het zonnetje scheen, een lekkere temperatuur en de mensen waren allemaal even vriendelijk. Natuurlijk ook omdat het gratis was, maar dat mag de pret niet drukken.

Nou ja, verdorie, op ene na dan. Die stond wat wankel op zijn strepen en had een fiets bij zich om zich vast te houden. hij wilde onmiddelijk wat papieren zien… “Die moet een collega van mij hebben die wat verderop staat” zei een van de dames. “Dan mag u niet meer uitdelen hier, totdat ik die gezien heb” zei deze geuniformeerde heer.

Zo sloeg de stemming meteen om, en werd het allemaal kommer en kwel en ging men op zoek naar de ontbrekende schakel, de jongeman verderop in de straat, die helaas het papier ook niet kon tonen…

De dames werden er echt niet vrolijk van. Jantje lacht werd meer jantje huilt.

Het resultaat was dat iedereen mee het cachot in moest, met een schrale troost, ze kregen brood met Lipton Ice Tea. Meer hadden ze dan ook niet verdiend vandaag.

Het verhaal is natuurlijk wat gechargeerd uitgebeeld. Meer als een proces verbaal zal er niet in gezeten hebben, en de goede man deed ook maar zijn plicht, echter, zo voelde het uiteraard wel aan. De foto’s zijn allen gisteren gemaakt en zijn uiteraard te vergroten. Aan jullie om te raden waar dit plaatsvond

Alden Biesen is de naam van de vroegere landcommanderij van de Duitse Orde in Rijkhoven, België en tot 1795 de hoofdzetel van de balije Alden Biesen. Het 56 ha metende domein vormt het grootste kasteelcomplex tussen de Loire en de Rijn. Alden Biesen is uitgebouwd tot een cultuur- en congrescentrum van de Vlaamse Overheid en bovendien een cultuurhistorische en toeristische trekpleister.

Al in de jaren twintig van de twaalfde eeuw wijdde een geestelijke orde van ridders uit het Duitse Rijk, waartoe in de Middeleeuwen ook de Nederlanden en Bourgondië behoorden, zich aan de ziekenzorg onder de kruisvaarders in het Heilige Land (Palestina), met name in Jeruzalem en na de verdrijving uit die stad in Akko. De volledige naam van de organisatie luidde: Ordo fratrum hospitalis sanctae Mariae Theutonicorum Ierosolimitanorum (de orde van de broeders van het hospitaal van de heilige Maria der Duitsers in Jeruzalem), kortweg aangeduid met ‘de Duitse Orde’. In 1221 werden zij door Rome gelijkgesteld aan de geestelijke ridderorden van de Tempeliers en Johannieters, wat inhield dat zij direct onder het pauselijk gezag kwamen te staan en ‘exempt’, dat is vrij bleven van het gezag van soevereine vorsten en bisschoppen

(credits: Text Wikipedia, Clickable Foto’s by Me! from bVision))