bVision.nl

Een dag nadat we het besluit genomen hadden om ons terras af te schermen kwam er een klein pimpelmeesje op de rand van een van de tuinstoelen zitten. Op het terras hangt hing namelijk al jaren een vogelhuisje, dat echter nooit bewoond was. Wel al vaak aan een inspectie onderworpen, maar nog nooit was het daarna verhuurd. Deze Mees had echter andere plannen, en een paar dagen later was Mees terug, nu met Mezin. Gatverpieleke dacht ik nog, die zullen niet nu onder het afdak, terwijl daar… Ja hoor. Ze betrokken het slooppand en maakte daar hun bedje op. En wat doe je dan. Terwijl de kozijnenmensen bezig waren met het plaatsten van het glas heb ik voorzichtig het huisje los geschroeft van de muur en op een andere veilige plaats gehangen. Verwonderd vlogen tegen de avond Mees en Mezin rond het terras, zelfs af en toe tegen het glas, en ik voelde mij schuldig. Ik dacht dat de zorgvuldig uitgevoerde verhuizing voor niets was en ik een pril geluk had verstoord. Verrast was ik twee dagen later toen ik de kleine rakkers tegen de avond weer in de boom zag zitten. Floep, Mezin het vogelhuisje in, en even later fladder, Mees er achteraan. Mijn opluchting was groot… Erg fotogeniek zijn de kleine pimpelmeesjes niet, maar gebruikssporen zitten al wel op hun huis. Ik hoop ze eens echt goed in beeld te krijgen.

Al geruime tijd waren we er over aan het denken om ons terras aan de voorzijde dicht te maken. Iedere stortbui, sneeuwbui en andersoortige neerslag belande op ons terras en veroorzaakte regelmatig lekkages. Het idee om daar zelf wat op te verzinnen vatte post, en toen ze de voorzijde van ons huis aan het verbouwen waren zijn we eens gaan kijken wat ons het zou kosten om er gewoon een complete pui in te zetten, dat bleek mee te vallen en was goedkoper dan zelf aan de slag te gaan met alle risico’s van dien, want één zo’n ruit weegt een goede honderd kilo. Je zit nu weliswaar niet meer helemaal buiten, maar wel afgesloten van de weersinvloeden. Het is een tuinkamer geworden. Met zonwerende beglazing, maar dat zie je alleen van de buitenkant. Het is overigens niet de bedoeling dat het een extra kamer wordt, hooguit voor de katten. Die vinden dit natuurlijk prachtig.

En in een tuinkamer hoort natuurlijk ook een schilderij te hangen, een doek speciaal op ons verzoek in de collectie van intratuin is opgenomen. Het is overigens ook mogelijk om dit doek buiten op te hangen, het is weerbestendig en wordt verankerd aan de muur zodat het niet weg kan waaien.

Om tijdelijk plaats te maken tijdens de bouw had ik de kruiden even opgehangen aan het klimrek van de roos. Dat zag wel aardig uit vond mijn vrouw, dus heb ik er nog een rek naast gemaakt, en daar hangen nu onze kruiden. Leuk detail is dat dit klimrek de eerste afscheiding was die op het terras stond, nog voordat het afdak is geplaatst en inmiddels toch al aardig wat jaartjes oud is.

Op deze foto heb ik even mijn best moeten doen. Hier ging enig klimwerk aan vooraf. Het is een deel van een oude stoomkraan die aan het wachten is op renovatie of restauratie. Terwijl menigeen geniet van een welverdiende rust ga ik nog even aan de slag om wat foto’s van ons eigen restauratieproject te maken. Ik moet wel eerst nog wat werk verzetten voor het zover is…

Voor stoomkranen worden kleine snel lopende machines toegepast, die door een of twee stelsels van tandwielen de beweging vertragen en op een kettingtrommel overbrengen, waarop de ketting of staalkabel voor het ophijsen van de last wordt opgewonden.

wil je meer weten, dan is deze link over stoommachines wellicht interessant

Soms moet je eens een beetje afwijken van je voorkeur voor merken auto’s. In dit geval een Fiat. Ooit in een grijs verleden heb ik eens een paar jaar in een Fiat Tempra gereden met een voor die tijd futuristisch digitaal dashboard. Meteen ook het grootste fiasco aan die auto. Rijden als een spreekwoordelijke trein, maar daar had je dan ook alles mee gehad. deuren wilde niet op slot, dashboard viel uit en ga zo maar door. Nee, neem dan deze Fiat Dino. Gemaakt ter ere van de zoon van Enzo Ferrari, had deze Fiat met zijn V-6 motor genoeg onder de motorkap om te imponeren. En uiteraard een model ontworpen door de Italiaanse meesterontwerper Bertone.

Het hele model was eigenlijk een uit de kluiten gewassen fiat 124 sport, maar een heerlijk karretje om mee langs zonnige boulevards te toeren. U ziet, ik droom even weg en zie de mooie vrouwen al omkijken als ik langs rij. Maar dromen mag, en de leeftijd om zo’n karretje te bezitten is ook al lang achter de rug. Als ik er op mijn leeftijd en rug in zit kom ik er nooit meer uit. Toch krijgt ook dit model een plekje in mijn virtuele garage. Al was het alleen maar omdat in die tijd alle Alfa rijders jaloers met hun 4 cilinders opkeken als deze auto hun voorbij gleed. Een ware happening in die tijd.

Wat zou er nu erger zijn. Vrijdag de dertiende of 1 april. Of je hebt pech, of je wordt in de zeik gezet… Ik heb het idee dat 1 april overigens hier in het zuiden een langzame dood aan het sterven is. Je hoort er nog maar vrij weinig over en iedereen vindt het wel goed zo. De naakte waarheid op mijn log is sowieso ook af en toe even ver te zoeken als een korreltje zout in de winter, daarvoor hoeft het niet 1 april te zijn. En met de ravage die de Japanners over zich heen hebben gekregen kunnen de grappen eigenlijk wel even achterwege blijven. Gisteren was weer eens een gezellig avondje klussen aan de luchtvloot van ons. Als ik er aan denk laat ik eens zien hoe we in het weekend films maken vanuit de lucht met een camera onder een van onze toestellen. Mijn vriend Humberto heeft een mooie camera waarmee full HD films gemaakt kunnen worden. Een voorbeeld vanaf de grond kunt u hier zien. De vliegende heks van een van onze leden, nee, geen 1 april grap, maar een voorbeeld hoe ver je kunt gaan met modelvliegen. De film vanuit de lucht volgt nog. Ik heb er wel ene, maar om daar nu 8 minuten naar te gaan kijken wil ik u niet aandoen. Hij staat overigens wel op de site van Humberto.

Een kort bericht deze keer, ik kan n.l. bijna niet meer op mijn voeten staan. Sakkerdjie, op mijn vrije dag de hele dag bezig geweest in de tuin, terwijl aan de andere kant mensen bezig waren met het plaatsen van een kozijn in mijn tuin. Dat verliep gelukkig heel voorspoedig, zodat in in de loop van de middag nog even een schilderij in de tuin kon ophangen, een kruidenrek kon plaatsen en wat planten kon verpotten. En wat ik in al die klussen vergeten ben is deze zaken vast te leggen op mijn extended memory. Toen daar wel de gelegenheid voor was werd het donker en begon het te regenen, die houd u dus te goed of tegoed. Maar desalniettemin ben ik toch een tevreden mens.
De foto die u hier vandaag boven ziet is een impressie van een kunstwerk van Erik Sok, met een soundscape van Ferrie = @Differentieel. De foto is in het weekend gemaakt tijden mijn bezoek aan Droomreis, een expositie van diverse kunstenaars in de oude filtergebouwen in het Schutterspark te Brunssum. Naast Brunssum doen ze nog andere locaties aan, maar dat kunt u op de site van droomreizigers wel vinden. Het mooie van deze expostie is het nauwe contact dat je kunt hebben met de makers van de kunstwerken. Sommige zijn zelfs ter plaatse nog bezig met het vervolmaken van hun creatie. Bijzonder getroffen was ik door een opstelling met een aantal creatieve kijkdozen, waarvan er ene met spiegels was gemaakt en een perfect Droste effect had. Ik hoop dat het op de foto hieronder goed zichtbaar is. (foto’s zijn clickable)