(click picture) Hasard Cheratte
Urban Photography is een tak binnen de fotografie die zich voornamelijk richt op oude en vervallen plaatsen. De vervallen mijn Le Hasard in Cheratte, in de buurt van Luik, is zo’n plaats. Stom eigenlijk dat ik daar alleen naar toe ben geweest, maar je gaat er vanuit dat er niets gebeurd. Het feit dat je er niet mag zijn, je in een vreemd land zit en niemand weet waar je bent zijn eigenlijk redenen genoeg om een maatje te zoeken. Maar helaas, die werken in de tijd dat ik vakantie heb.
(click picture) Hasard Cheratte, de kluis
De Mijn Le Hasard stamt uit het begin van de vorige eeuw en is in 1977 gesloten. Sindsdien ligt het complex er verlaten bij. Het begint al met hoe kom ik binnen, alles is hermetisch afgesloten, ik ben twee keer rond geweest om ergens een toegang te vinden om heel binnen te komen. De kolenmijn ligt namelijk tegen een berg aan en de voorzijde ligt aan een redelijk drukke weg. Uiteindelijk moest een drie meter hoge poort het ontgelden en was ik binnen. Met het hart een paar slagen boven het normale maximum keek ik eens rond. Geen mens, en ook geen hond te zien, hoewel daar wel voor gewaarschuwd werd. Er heerste alleen maar een hele serene rust. Alsof alle mijnwerkers daar in rook waren opgegaan en alles zo was blijven staan. De werkbriefjes lagen nog op de werkbank en de kluis was open om de mijnwerkers uit te betalen. In de veronderstelling dat in het hoge gebouw de administratie zat ben ik eerst overal elders geweest en dacht het wel gezien te hebben toen toch iets mij trok om de zaak eens van boven te bekijken. Onder in de kelder vond ik de toegang naar de mijn zelf (zie foto).
(click picture) Hasard Cheratte, de toegang tot de mijn
Daarnaast werd het gebouw voornamelijk gebruikt als badlokaal en wasserij voor de koelpungels. In het magazijn lagen de voorraden pakkingen nog netjes op het rek. Hoe gevaarlijk het dat zo’n verlaten mijnterrein is zie je op de onderste foto, overal zijn gaten en vergis je niet, je ligt zo een meter of 5 e 10 lager. Dus eerst ergens veilig staan en dan kijken of je een foto kunt maken. Uren heb ik er rond gedwaald en uiteraard ook veel foto’s gemaakt. Soms was het wel moeilijk, door te weinig licht en het ontbreken van een statief (moeilijk mee te klimmen), wordt de sluitertijd al snel te hoog. Op de weg terug was er enig rumoer bij de poort, het bleken gelukkig een stel mannen te zijn die in een heftige discussie waren, en deze liepen even later gelukkig door. Terug over de poort was wat moeilijker dan heen, toen ik nog fit was. Mijn vrouw was maar een beetje kwaad toen ik het haar het verhaal vertelde, terug gaan hoeft nog niet zo snel, eerst weer eens wat nieuws vinden…
(click picture) Hasard Cheratte, de valkuilen