bVision.nl

bVision.nl

Herfst 2009



(click picture) Herfst 2009

Het mooiste van de herfst ziet u hierboven, gemaakt met een defecte camera afgelopen week, ik kan mezelf wel voor de schenen schoppen dat mijn DSLR thuis lag. En eigenlijk moet u het hiermee doen, een druk dagje en een avondje vliegtuig bouwen waren gisteren even belangrijker dan een avondje bloggen. En ik ben er geen aargh kabouters tegen gekomen die dat even in orde wilde maken. Tomorrow is Another Day. En dat laatste is ook een single geweest van een echte Nederlandse (vocale)groep, the Buffoons. Nooit van gehoord zeker… Luister voor de aardigheid maar eens naar deze midden 60’er jaren muziek, als extra’tje, alleen vandaag

Rade

Met een gezapig gangetje reden we op de weg naar huis. Verplicht door onze voorganger die er de snelheid niet in kon houden en geen zin om er aan voorbij te gaan. Tijdens de rit kom je langs allerlei plaatsjes en het viel ons eigenlijk op hoeveel plaatsnamen hier in het zuiden eindigen op -rade. Amstenrade, Doenrade, Kunrade, Kerkrade, Etzenrade, Mariarade, Wijnandsrade en zo kan ik nog wel even doorgaan. Nieuwsgierig als ik ben wil ik dan ook een antwoord hebben op de vraag hoe dat ontstaan is. Op mijn zoektocht stuitte ik op het volgende verhaal. Ofwel een nederzetting aan de rand van het bos.


rade

De bron van het verhaal staat op de site van www.rijckheyt.nl. Rijckheyt is het gemeentearchief voor Brunssum, Heerlen, Nuth, Simpelveld, Voerendaal en Gulpen-Wittem.

Fotografica – door Frank (van IkFotograag.nl)

In de loop van de tijd, heb ik naast het verzamelen van oude camera’s, ook veel aan de fotografie gerelateerde spullen verzameld. Denk hierbij aan flitsers, lichtmeters, enz. maar ook wat oude foto’s. Dat de fotografie al 180 jaar oud is weten veel mensen niet. De oudst bekende foto is gemaakt rond 1829. Uren belicht, maar toch iets herkenbaars zichtbaar. Een van mijne oude foto’s kreeg ik ooit van vrienden. Ik heb hem al jaren in de vitrine. Toen ik vorige week de foto’s maakte van de Autographic camera, heb ik deze foto met het doosje waar hij inzit ook gefotografeerd. Op de foto van het dooje zag ik dat er een tekst op staat: F. B. Smith & Hartmann, N.Y. Aanleiding om eens te kijken wat het allemaal precies is.e Het kastje is gemaakt van Genuine(echt) Union of ook wel Guttapercha genoemd. Guttapercha is een natuurproduct. Het is het melksap van de guttaperchaboom, wat in tegenstelling tot rubber wel hard wordt. De afbeelding is gegoten. De mal gemaakt door F. B. Smith & Hartmann, N.Y. De reliefafbeelding stelt waarschijnlijk een oogstfeest voor. Mensen die dansen op de muziek van een vioolspeler. De rand wordt gevormd door wijnranken, mais en graanplanten. Guttapercha zou de voorloper van onze huidige kunststoffen genoemd kunnen worden.


Guppapercha doosje, beide zeiden zijn gelijk

e

In het doosje zit een foto van een vrouw. Voor zover ik het kan beoordelen (ik ben geen expert), is de foto een zogenaamde Ambrotype ofwel een natte collodium plaat. Het was de opvolger van de daguerrotype foto’s. Ze waren veel goedkoper en sneller te maken dan de oudere manier, de daguerrotype foto’s. Ambrotype foto’s waren relatief maar korte tijd populair. De meeste zijn gemaakt tussen 1855 en 1865. Op een glasplaat werd een vochtige, lichtgevoelige collodiumlaag aangebracht. De plaat werd, terwijl hij nog nat was, in de camera geplaatst, en de opname werd gemaakt. Het resultaat na ontwikkeling was een negatief op glas. Door vervolgens de achterkant van het glas zwart te maken kreeg je een positief beeld. De kwetsbare glazen plaat werd vervolgens ter bescherming in een decoratief doosje gestopt. Elke ambrotype foto is uniek! De ambrotype werd opgevolgd door de zogenaamde Tintype. Tintype was het zelfde procede als ambrotype maar op metaal in plaats van glas, dus minder breekbaar.


Van binnen met fluweel beschermd


Ambrotype, foto op glas

e

Wie de vrouw op de foto is heb ik niet kunnen achterhalen. Wel de maker ervan. Als je de foto uit het kastje haalt dan wordt een tekst zichtbaar MR. H. Glenny. Photographic Artist, Kyneton. Kyneton ligt in Australie. Glennye had in die plaats een fotostudio. De foto is dus waarschijnlijk van een Australische die zo’n 150 jaar geleden leefde. Deze foto heeft een reis om de wereld gemaakt.

Het visitekaartje van de Artist


De mijnen – Busvervoer

Verder met de serie over de mijnen. Als je veel mensen aan het werk hebt, wonen ze natuurlijk niet allemaal op loopafstand van de werkplek. Het salaris van de mijnwerker was nou ook weer niet zo hoog dat je daarvan kon autorijden, dus moest er vervoer komen. Zo ontstond het groepsvervoer, een organisatie die zich bezig hield met al die diensten en heel Limburg werd doorkruist met bussen van diverse busondernemingen. En dat uiteraard voor iedere grotere mijn. Veel van die bussen zagen er nog wel uit als bus maar zouden nu echt niet door een APK komen. Er waren bussen bij die meer het geluid van een straaljager maakte en de snelheid van een schildpad hadden. Het gebeurde dan ook regelmatig dat een bus het eindpunt niet haalde. Op de foto zie je het zootje ongeregeld aan bussen bij het SBB staan. (SBB = stikstofbindingsbedrijf later opgegaan in DSM) . De foto is te vergroten.



(click picture) De Bussen

The day after

Dat slaat natuurlijk op mijn vakantie, die is helemaal om. Aan alle goede dingen komt een eind. Ik moet weer centen gaan verdienen om de kas te spekken voor de extra uitgaven voor de verbouwing. De onderstaande foto heb ik vorige week gemaakt toen ik onderweg in niemandsland, even de bosje moest opzoeken om wat overtollige druk van de ketel te halen. En als je te voet bent kun je niet even in een wegrestaurant terecht. Daar trof ik deze kassa aan, opengebroken met alle onderdelen er nog aan, gewoon ergens weggerukt, en na het leeghalen hier gedumpt. Na mijn ervaringen met de politie bij het terugbrengen van een een beurs met pasjes, waar ik compleet werd ondervraagd alsof ik die beurs zelf had gestolen, besloot ik om het geheel digitaal vast te leggen en het zoekwerk maar niet in een stroomversnelling te brengen. De enige stroomversnelling was de beek die ontstond nadat de druk van de ketel af was. En het feit dat ik weer ben gaan werken geeft al aan dat dit niets opleverde… Er zat gene ene rooie eurocent meer in.


(click picture) Kassa…

Hasard – Cheratte



(click picture) Hasard Cheratte

Urban Photography is een tak binnen de fotografie die zich voornamelijk richt op oude en vervallen plaatsen. De vervallen mijn Le Hasard in Cheratte, in de buurt van Luik, is zo’n plaats. Stom eigenlijk dat ik daar alleen naar toe ben geweest, maar je gaat er vanuit dat er niets gebeurd. Het feit dat je er niet mag zijn, je in een vreemd land zit en niemand weet waar je bent zijn eigenlijk redenen genoeg om een maatje te zoeken. Maar helaas, die werken in de tijd dat ik vakantie heb.



(click picture) Hasard Cheratte, de kluis

De Mijn Le Hasard stamt uit het begin van de vorige eeuw en is in 1977 gesloten. Sindsdien ligt het complex er verlaten bij. Het begint al met hoe kom ik binnen, alles is hermetisch afgesloten, ik ben twee keer rond geweest om ergens een toegang te vinden om heel binnen te komen. De kolenmijn ligt namelijk tegen een berg aan en de voorzijde ligt aan een redelijk drukke weg. Uiteindelijk moest een drie meter hoge poort het ontgelden en was ik binnen. Met het hart een paar slagen boven het normale maximum keek ik eens rond. Geen mens, en ook geen hond te zien, hoewel daar wel voor gewaarschuwd werd. Er heerste alleen maar een hele serene rust. Alsof alle mijnwerkers daar in rook waren opgegaan en alles zo was blijven staan. De werkbriefjes lagen nog op de werkbank en de kluis was open om de mijnwerkers uit te betalen. In de veronderstelling dat in het hoge gebouw de administratie zat ben ik eerst overal elders geweest en dacht het wel gezien te hebben toen toch iets mij trok om de zaak eens van boven te bekijken. Onder in de kelder vond ik de toegang naar de mijn zelf (zie foto).



(click picture) Hasard Cheratte, de toegang tot de mijn

Daarnaast werd het gebouw voornamelijk gebruikt als badlokaal en wasserij voor de koelpungels. In het magazijn lagen de voorraden pakkingen nog netjes op het rek. Hoe gevaarlijk het dat zo’n verlaten mijnterrein is zie je op de onderste foto, overal zijn gaten en vergis je niet, je ligt zo een meter of 5 e 10 lager. Dus eerst ergens veilig staan en dan kijken of je een foto kunt maken. Uren heb ik er rond gedwaald en uiteraard ook veel foto’s gemaakt. Soms was het wel moeilijk, door te weinig licht en het ontbreken van een statief (moeilijk mee te klimmen), wordt de sluitertijd al snel te hoog. Op de weg terug was er enig rumoer bij de poort, het bleken gelukkig een stel mannen te zijn die in een heftige discussie waren, en deze liepen even later gelukkig door. Terug over de poort was wat moeilijker dan heen, toen ik nog fit was. Mijn vrouw was maar een beetje kwaad toen ik het haar het verhaal vertelde, terug gaan hoeft nog niet zo snel, eerst weer eens wat nieuws vinden…



(click picture) Hasard Cheratte, de valkuilen

Le Patron


(click picture) 2cv

Dit is een zogenaamde kitcar. Ofwel je neemt een carrosserie van een bekend merk waar er veel van verkocht zijn, maakt er een nieuwe polyester opbouw op, laat het motortje reviseren en gaan met die banaan. De eerste voorbeelden waren de afgedankte Volkswagen kevers waar men strandbuggies van maakte. Liefst met hele grote wielen zodat men lekker kon scheuren. Dat zou je ook verwachten bij het hier getoonde model, maar dat gaat niet. Zolang je hem niet hoort is het een supermodel en oogt het erg snel. De verrassing ligt echter onder de motorkap, een tweedehands 2cv’tje. De opbouw is van Le Patron. Het typisch pruttelende eend-geluid raak je niet kwijt, en sneller is hij ook al niet. Overigens zijn er wel snellere op basis van de Citroen Dyane of een Citroen Ami carrosserie. De foto’s zijn eigendom van bVision, de auto helaas niet…


(click picture) 2cv